نگاهی به شخصیت ها و کاراکتر های مکمل

با نگاهی به مجلات متعدد سینمایی و الهام گرفتن از ایده نو و جذابشان، ما نیز ترغیب شدیم به چگونگی و چیستی نقش دوم بپردازیم، اگر توجه کرده باشید و با دقت شخصیت ها و کاراکترهای فیلم ها را مورد بررسی قرار داده باشید باید حضور، لزوم و اهمیت بازیگر نقش دوم را درک کرده باشید.
جالب توجه نکته ای می باشد که اکثر بازیگران نقش دوم مشهورتر، به نام تر و با تکنیک تر از بازیگر نقش اول می باشند مخصوصا در فیلم های امروزی سینما که انتخاب سوپر استار و نقش اول فیلم براساس چهره و رنگ چشم شان صورت می پذیرد.
هر چند که این بازیگران در سایه بازیگران نقش اول دیده می شوند و تماشاگران توجه چندانی به آن ها نمی کنند، بسیاری از این بازیگران نقش دوم طی یک روال و دوره ای به جرگه نقش های اول راه یافته اند.
بازیگر نقش دوم در واقع ایفاگر شخصیت و یا تیپی می باشد که بازیگر اصلی را یاری رسانی می کند.
بسیاری از بازیگران نقش دوم پا به پای نقش اول در تمام فیلم حضور یافته اند هر چند که بازیگران نقش دوم به اندازه شخصیت اصلی مرکزیت درام قرار ندارند.
در واقع قصه فیلم قصه او نیست.
او حضور دارد که درام را از نظر حواشی و رویدادهای فرعی پررنگ تر کند.
عجیب این که از بسیاری از آثار مهم سینمایی با حذف نقش دوم، چیزی از آن باقی نمی ماند.
اتفاق افتاده است که در حافظه تاریخی یک تماشاگر حرفه ای سینما بازیگران مکمل حضور مهم تر ی داشته اند.
با این مقدمه خواستیم ذهن شما خواننده محترم را برای معرفی چندی از بازیگران نقش دوم با کمک گرفتن از چند نشریه دیگر نقد فیلم، فیلم، فرهنگ و هنر آماده کنیم.
● جمشید اسماعیل خانی (چهره طنز سینمایی ایران):
جمشید اسماعیل خانی همسر متوفای گوهر خیر اندیش مدت ها به عنوان شخصیتی زبان باز و تا حدودی کلک، در میان خیل نقش ها جا افتاده بود.
بازی های فراموش نشدنی او را در نقش مکمل در فوتبالیست ها (۱۳۷۹) روسری آبی (۱۳۷۳) _فیلمی از رخشان بنی اعتماد) مرد بارانی (ابوالحسن داوودی ۱۳۷۸) به یاد داریم.
او در روسری آبی در نقشی است که به کارگردان توپ و تشر می زند و در لحظاتی رئوف و مهربان است.
در مرد بارانی به نقش دوم و منفی در می آید.
اسماعیل خانی در مسیر بازیگری کوتاهش شاید یکی از تاثیر گذارترین بازیگران نقش دوم بوده است.
او بیشتر در نقش شخصیت های عصبی و پر مشغله و کلافه شده حضور یافته است.
بازی او در سریال شلیک نهایی دیدنی و منحصر به فرد بوده است.
● عزت ا... انتظامی (پیر احساسی و دوست داشتنی سینمای ایران):
عزت ا... انتظامی بازیگر مهم نقش های اول و کلیدی در تعدادی فیلم از فیلم هایش به نقش دوم ظاهر شده است.
شاید بهترین نقش دوم او در آقای هالو (۱۳۴۹) باشد.
انتظامی در بی تا (۱۳۵۰) با سکوتش نقش آفرینی در خور ستایشی دارد.
انتظامی آن قدرت را دارد که در هر نقشی به طوری در قالب شخصیت برود که او را کاملا باور کنیم.
انتظامی برای ایفای نقش مش حسن و لحظاتی که خودش را در گاو مش حسن می بیند بازیگری بزرگ جلوه می کند.
او در سال ۱۳۴۸ در شهرستان محلات در حدود ۱۵ روز در طویله ای روی گاو مردی روستایی مطالعه کرده است. بازی های انتظامی در ملکوت (۱۳۵۵) خانه عنکبوت (۱۳۶۲) و بازیچه (۱۳۷۳) فراموش نشدنی است.
● گلاب آدینه (یادآور سلطان و شبان ) متولد( ۱۳۳۲):
گلاب آدینه بازیگری است که در اکثر فیلم هایش حضور بارزی دارد و او را در نقش باور می کنیم.
او به عنوان بازیگر نقش دوم در سه فیلم روسری آبی، فصل پنجم و بانوی اردیبهشت ،بازی به یاد ماندنی از خود به جا گذاشت .
گلاب آدینه در نقش قدرت در روسری آبی رشد بازی گری خود را نشان داد (دیدن این فیلم خالی از لطف نیست روسری آبی )
در فصل پنجم (۱۳۷۵) باز هم نقش دوگانه را ایفا کرد.
او درنقش پنجه خانم آدمی تند مزاج و پرخاشگر بود.
طوبا در زیر پوست شهر شخصیتی واقعی و متعادل است که بین حالت های مختلف از زندگی ظاهر و باطنش را به موازنه می گذارد.
گلاب آدینه همراه همسرش مهدی هاشمی خود و نقششان را با سریال سلطان و شبان در اذهان مردم حک و خاطره انگیز کردند.
● کمند امیرسلیمانی (دختر سرکش سریال پدر سالار)(متولد ۱۳۵۲):
کمند امیرسلیمانی در اغلب نقش ها، دختری است آرام و مهربان.
حتی در سریال پر مخاطب و جذاب پدر سالار هم به مخالفت با روش خانواده بر می آید باز هم در آخر همان دختر سر براهی است که از کرده اش پشیمان می شود.
او در قرمز (۱۳۷۷)، نقش خواهری عصبی که به لحاظ روحی مشکلات و گره های فراوانی دارد را بازی کرد. در ترنج (۱۳۶۵) و سفر عشق (۱۳۶۷) بازی خوبی در نقش مکمل داشت به ویژه در ترنج نقش شایسته ای را در کنار پروانه معصومی ارائه کرد.
● عبدالرضا اکبری (مرد سریال های تلویزیونی)(متولد ۱۳۳۲):
عبدالرضا اکبری بیشتر در تلویزیون حضور دارد و اغلب در نقش های آرام و مثبت ظاهر شده است.
آمار بازیگری او در سینما کم می باشد.
در بی پناه (۱۳۶۵)، کانی مانگا (۱۳۶۵)، پناهنده (۱۳۷۲) و ساغر (۱۳۷۲) ، نقش های دیدنی داشته است، اما در تو آزادی (۱۳۸۱) در نقش دوم حس شدنی و کامل حضور داشته است.
نقش علی در بسیجی آرمانی و دوست داشتنی در فیلم پناهنده بسیار قابل درک و تاثیر گذار بازی کرده است.
● سعید پورصمیمی (چهره تاثیر گذار سینمای ایران) (متولد ۱۳۲۲):
سعید پورصمیمی در هر نقشی، کوتاه یا بلند حضور پر قدرتی دارد.
البته او پر کار نبوده است، اما نقش دوم او در ناخدا خورشید را نمی توان از یاد برد.
دو نقش او ویژگی های شاخص بازیگری اش را نشان می دهد، سرزمین خورشید (۱۳۷۵) و عروس آتش (۱۳۷۸).
او در سرزمین خورشید در دل آتش و گلوله که بر سر خرمشهر می ریزد نماینده آن دسته از مردمی است که فقط به فکر نجات جان خویش هستند.
او حتی در مواجه با خطر هم گمان می کند با پول می تواند خود را از مهلکه خلاص کند.
در عروس آتش وکیلی درون گراست که پرونده های مشکل را حل می کند.
شاید بهترین بازی اش در بازی نقش مکمل در فیلم پرده آخر (۱۳۶۹) باشد که در آن حضوری مرموز و مبهم دارد.
● آتیلا پسیانی (پسر متفاوت سینمای ایران) (متولد ۱۳۶۶):
آتیلا پسیانی در اکثر فیلم هایش به درون نقش فرو می رود.
خشونت غیر قابل تحمل او در آب و آتش (۱۳۷۸) را نمی توان از یاد برد.
چند نقش مکمل خوب از او وجود دارد روز شیطان (۱۳۷۳) هیوا (۱۳۷۷)، نسل سوخته (۱۳۷۸)، دو زن (۱۳۷۷).
او در نقش های دوم که عمدتا منفی بوده اند با بازی خوب و قابل تحسینش حسی را که باید در تماشاگر ایجاد می کند.
کسی را نمی توان پیدا کرد که نقش جنون آسای او را در آب و آتش دوست داشته باشد.
این اواخر آتیلا پسیانی در سینمایی چه کسی امیر را کشت یکی از متفاوت ترین نقش های زندگی حرفه ای اش را ایفا کرده است.
باید بدانید که پسیانی پسر خلف جمیله شیخی مرحوم می باشد.
● ماهایا پطروسیان (دختر شیطان و زبر و زرنگ سینمای ایران) (متولد ۱۳۴۸):
ماهایا پطروسیان بازی در سینما را با یک نقش مکمل در پرده آخر (۱۳۶۹) آغاز کرد.
اما اوج بازی اش در نقش مکمل در هنر پیشه (۱۳۷۱) بود که نقش یک دختر کولی و لال را بازی می کرد و تا آخر فیلم یک کلمه هم حرف نزد.
بعدها در نقش مثبت ومنفی کوتاه و بلندی بازی کرد.
در دیگه چه خبر (۱۳۷۰) به خاطر بازی متفاوتش تقدیر شد.
دختری به نام تندر از فیلم هایی بود که پطروسیان در آن نقش اصلی یک بخش از فیلم را به عهده دارد او در این سینمایی به زیبایی درخشیده است
● بهناز جعفری (دختر مقتدر و گاهی بدجنس سریال های تلویزیونی):
سال هاست که بهناز جعفری در سینما حضور دارد اما او چندان پر کار نبوده است، ولی بازی هایش همه تحسین تماشاگران را برانگیخته است.
بهترین نقش دوم او با تاثیر از گریم چهره اش در آب وآتش بود دختر ی که از فرط استیصال دست به خود کشی می زند.
هر چند او در آب و آتش به خوبی دیده شد اما بازی فوق العاده اش مربوط به سفری نا معلوم در تخته سیاه (۱۳۷۸) بود.
در تهران ساعت ۷ (۱۳۸۱) در نقش کوتاه خود را از بقیه بیشتر نشان داد.
بیرونی ترین لایه کارنامه بهناز جعفری مربوط به سریال ترنگ می باشد که او در نقش کاملا حاشیه ای بازی می کند، اما بازی کامل و تاثیرگذارش چهره و نقشش را ماندگارتر از دیگر کاراکترها ساخته است.
● داریوش ارجمند (مالک اشتر در اذهان مردم) (متولد ۱۳۲۳):
داریوش ارجمند از تئاتر وارد سینما شد و با نقش اول ناخدا خورشید (۱۳۶۵) به شهرت رسید .
او در نقش مکمل در پرده آخر (۱۳۶۹) آدم برفی (۱۳۷۳)، اعتراض (۱۳۷۸) و رئیس (۱۳۸۵) نشان داد که قدرت بازی در هر نقشی را دارد چه اول و چه مکمل و یا چه خوب و چه بد.
در هر صورت سریال امام علی از آثار پربیننده، تاثیر گذار و به یادماندنی دنیای تصویر در ایران بوده است که علاوه برکارگردانی برجسته اثر و موزیک تکان دهنده اش، بازی بازیگرانش نیز در این محبوبیت موثر بوده اند، یکی از این بازیگران تاثیر گذار ارجمند بوده است که با بازی در نقش یکی از اسطوه های دینی همچنان در اذهان مردم ماندگار است.
● رویا نونهالی (هنر پیشه برجسته تئاتر) ( متولد ۱۳۴۱):
رویا نونهالی با تئاتر پا به عرصه دنیای تصویر گذاشته است و از سال ۱۳۶۲ فعالیت در این عرصه را آغاز کرد و در سال ۱۳۶۶ به سینما آمد.
دو بازی کوتاه در دو فیلم بهمن فرمان آرا (بوی کافور عطر یاس- ۱۳۷۸) و (خانه ای روی آب ۱۳۸۱) واقعا فراموش نشدنی است به ویژه حرکات و بازی رمز آلودش در بوی کافورعطر یاس که قدرت بازیگری او را نشان می دهد. بازی او در ماهی ها عاشق می شوند دیدنی و جذاب می باشد.
این روزها چهره این بازیگر توانمند را هر روز در قالبی از یک برنامه آشپزی به نام سفره ایرانی در شبکه دوم سیما می بینیم.
(واقعا اگر دوست دارید یک برنامه متفاوت را لمس کنید حتما ساعت ۱۲و۳۰ دقیقه به سراغ شبکه دو و سفره ایرانی بروید)
● علی نصیریان ( اسطوره کفش های میرزا نوروز) (متولد ۱۳۱۳):
علی نصیریان وزنه ای در بازیگری است.
او در نقش های متعددی، از اول گرفته تا مکمل بازی کرده است که هر یک را می نگریم نقش جدیدی می بینیم، مش اسلام در اسطوره گاو (۱۳۴۸) را نمی توان از یاد برد و دست کم گرفت.بازی بسیار تاثیر گذارش در نقش مکمل فیلم ناخدا خورشید (۱۳۶۹) هم فراموش نشدنی است.
پیچیدگی نقشش در سریال سربداران در کالبد قاضی شارح بسیار تماشایی است.
علی نصیریان بازیگری با وقار است و با شخصیت منحصر به فردش هر نقشی را باور پذیر می کند.
این اواخر، بعد از مدت ها چهره دوست داشتنی اش را در قاب شیشه ای دیده ایم، او حاج یونس ، میوه ممنوعه را به خوبی به تصویر کشید. (خدا قوت آقای نصیریان)
● پروانه معصومی (مادر داداشی و چهره معصوم سینما) (متولد ۱۳۲۳)
پروانه معصومی با نقش کوتاهی در بی تا (۱۳۵۱) بازیگری را آغاز کرد که البته در این فیلم دیده نشد.
او در رگبار (۱۳۵۴) بود که شناخته شد.
در فیلم های مختلف در نقش های اول ظاهر شد.
اما در ناصر الدین شاه اکتور سینما (۱۳۷۰) بازی در نقش مکمل را به عهده داشت.
در ناخدا خورشید (۱۳۶۵) در نقش کم اهمیتی بازی کرد اما همان چند صحنه درخشان، بازی او را در نقش دوم بروز داد.
● جمشید مشایخی (موسپید سینمای ایران) (متولد ۱۳۱۳)
جمشید مشایخی از تئاتر به سینما آمد.
در سال های پیش از انقلاب در بسیاری از فیلم ها به نقش دوم ظاهر شد.
در طلوع (۱۳۴۹)، سه جاهل (۱۳۵۰)، آسمون بی ستاره (۱۳۵۰)، داد (۱۳۶۱)، صدای صحرا (۱۳۵۴)، آوار (۱۳۶۴) در نقش های مکمل بازی کرد.
تعداد فیلم هایی که او در نقش مکمل ظاهر شده است بسیار زیادتر از فیلم های یاد شده است.
او در فیلم پدر بزرگ (۱۳۶۴) و در کمال الملک (۱۳۶۳) در نقش اول درخشید.
در بسیاری از سریال های تلویزیونی هم به بازی در نقش دوم و سوم پرداخت.
● رضا کیانیان (بازیگر صاحب نام و سبک) (متولد ۱۳۳۰)
رضا کیانیان دیر به سینما آمد اما زود معروف شد.
اولین بار در نقش دوم در تمام وسوسه های زمین (۱۳۶۸) ظاهر شد که اما در روبان قرمز (۱۳۷۱) که معلوم نشد این سه بازیگر کدام نقش اول را دارند در واقع نقش ها بین سه نفر فیلم تقسیم شده بود.
در عروس رومشکان (۱۳۷۹)، گاهی به آسمان نگاه کن (۱۳۸۱)، قدمگاه (۱۳۸۲) در نقش های مکمل ظاهر شد.
رضا کیانیان با این که اغلب در نقش های مکمل ظاهر می شود اما بازی هایش ماندنی و دیدنی است.
● محمد علی کشاورز (پدر سالار سینمایی ایران) (متولد ۱۳۰۹)
محمدعلی کشاورز طی چهار دهه به نقش های اول و مکمل در بسیاری از فیلم ها ظاهر شد.
در رگبار (۱۳۵۴)، در زیر درختان زیتون (۱۳۷۲)، کمال الملک (۱۳۶۳) در نقش های مکمل بازی های پرقدرتی را ارائه داد، از تئاتر به سینما آمد و در چند سریال به ویژه پدر سالار به ارائه بازی خوبی پرداخت.
● فرامرز قریبیان (چهره همیشه شکسته) (متولد ۱۳۲۰):
فرامرز قریبیان در اوایل کار بیشتر با مسعود کیمیایی بود.
نقش های مکمل او در غزل (۱۳۵۵)، خاک (۱۳۵۲)، گوزن ها (۱۳۵۴)، پرونده (۱۳۶۲) ستودنی است.
او در بیشتر فیلم های کیمیای بازی کرده است.
تا سال ها به نقش دوم در سینما به بازی می پرداخت، از دهه شصت به نقش اول گام نهاد.
شاید بهترین بازی فرامرز قریبیان در نقش دوم بازی در فیلم رقص در غبار (۱۳۸۱) باشد هرچند حاجی در فیلم شهر زیبا (۱۳۸۲) به نقش دوم را نمی توان از یاد برد.

منبع : روزنامه خراسان