جمعه, ۱۴ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 3 May, 2024
مجله ویستا
شوق پیروزی تحمل شکست
همواره شور و امیدی که در ورزشگاههای بزرگ و به هنگام مسابقات حساس با غریو شادی و حرکات هیجانانگیز بهنمایش درمیآید در پایان مسابقه و پس از شکست یک تیم، به صورت سیلابی ویرانگر علیه زندگی شهروندان و تاسیسات شهری به حرکت درمیآید و دیوانهوار، وندالیسم را در ابعاد وحشتناک بروز میدهد.
حال پرسش این است که چگونه میتوان براحساس شکست فائق آمد؟ به این معنا که از باخت، درس و تجربه آموخت، اما یکسره تسلیم هرمان و حسرت نشد.
آیا میتوان هنگام مسابقات حساس، به جای تکیه بر برد قطعی، چند احتمال را در خانه ذهن آماده داشت؟ ممکن است عدهای خرده بگیرند که چرا همیشه امید به برد نداشته باشیم؟ در پاسخ به این سؤال میتوان گفت که اگر رویا و آرزوها با خرد و واقعبینی همراه نباشد، هر شکستی میتواند ابعاد فاجعهآمیزی پیدا کند، همچنان که شماری از نوجوانان پس از ناکامی در آزمونها دست به خودکشی زدهاند و یا دچار افسردگی درازمدت شدهاند. احساس جمعی شکست آن هم شکستی که با فروریختن کاخ رویاها پیش آمده باشد، برای یک جامعه پیامدهای بسیار زیانباری دارد و به همین دلیل بازنگری در مقوله شکست و به ویژه احساس شکست برای داشتن درکی منطقیتر از این رخداد که در تمام عمر درکنار پیروزیها با آدمی است ضرورت دارد.
چنین به نظر میرسد که شکست، عاملی برای طرد شدن، پرت شدن و افتادن است و یا یک کاستی یا ناخوشی جبرانناپذیری که به آسانی، پویایی را در یک انسان متوقف میکند. چنین بهنظر میرسد که در ریشهیابی کلمه شکست در آنجا که به رفتار انسان و جامعه انسانی مربوط میشود باید از نو نگریست. آدمی در مسیر زندگی و کسب تجربههای تازه بر بستری از سایه روشنها و یا همان شکستها و پیروزیها گام برمیدارد و این روند، همواره بر تجربههای او میافزاید. پس شکست به مفهوم واخوردگی و پسنشستن نمیتواند باشد.
در مسیر زندگی آنچه حاصل میشود، بیشتر صیقل یافتن است.در برخورد با شکست، یک انسان خردمند، تمام سعی خود را برای برخاستن دوباره به کار میگیرد و اجازه نمیدهد، اندوه ناشی از شکست، پویندگی و حس پیشرفت و موفقیت را در او مغلوب کند.
اما در رویارویی با موقعیتهای دشوار پیروزی یا شکست، همواره میتوان با در پیش داشتن احتمالات گوناگون از تلخیهای ناشی از شکست کاست و شیرینی پیروزی را چند برابر کرد. بیشتر تماشاگران جوان و پرشوری که پس از پایان مسابقات بزرگ و حساس ورزشی، خشم برآمده از احساس شکست را بر تاسیسات شهری و از جمله اتوبوسها فرومیبارند، حدس و گمان خود را تنها بر برد تیم مورد علاقهشان استوار کردهاند و در رویارویی با شکست به آستانه انفجار درونی کشانده میشوند.
از اینرو فرهنگسازی و آموزش جوانان برای رویارویی با واقعیتها و کنترل احساسات، فضایی آکنده از شور و همبستگی در ورزشگاهها پدید میآورد و از فوران خشم ناشی از احساس تلخ شکست جلوگیری میکند.
جامعه در سطح کلان تا هسته خانواده نیز این توان را مییابد که در هنگام هرگونه مسابقهای، انتظارات معقول خود را مطرح کند و از رویاسازیهای زیانبار بپرهیزد، هرچند تشویقها، آرزوها و شور امید به پیروزی در هنگامه مسابقات بزرگ جای خود را دارند، اما نباید پیامدهای تلخ و مخرب به همراه داشته باشند. مربیان آموزشی، روانشناسان و رسانهها در سوق دادن جامعه به سوی واقعنگری، نقش بسیار حساسی دارند و میتوانند با سازوکارهای مناسب این نقش را ایفا کنند.
منبع : همشهری انلاین
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
تعمیر جک پارکینگ
خرید بلیط هواپیما
ایران غزه حسن روحانی مجلس شورای اسلامی نیکا شاکرمی دولت سیزدهم روز معلم معلمان رهبر انقلاب مجلس بابک زنجانی دولت
یسنا هلال احمر قوه قضاییه آتش سوزی پلیس تهران بارش باران سیل شهرداری تهران آموزش و پرورش فضای مجازی سازمان هواشناسی
بانک مرکزی حراج سکه قیمت طلا قیمت دلار بازار خودرو خودرو دلار سایپا ایران خودرو کارگران حقوق بازنشستگان
سریال نمایشگاه کتاب کتاب مسعود اسکویی تلویزیون عفاف و حجاب سینمای ایران سینما دفاع مقدس
رژیم صهیونیستی اسرائیل فلسطین جنگ غزه نوار غزه اوکراین چین ترکیه انگلیس نتانیاهو ایالات متحده آمریکا یمن
فوتبال استقلال پرسپولیس علی خطیر سپاهان باشگاه استقلال لیگ برتر ایران تراکتور لیگ برتر رئال مادرید لیگ قهرمانان اروپا بایرن مونیخ
هوش مصنوعی گوگل کولر اپل آیفون همراه اول تبلیغات اینستاگرام ناسا
خواب بیمه فشار خون کبد چرب کاهش وزن دیابت