دوشنبه, ۱۲ آذر, ۱۴۰۳ / 2 December, 2024
مجله ویستا
یلاقی کوتر
این شعرتقدیم به دانش آموز پل سفیدی شده است که پدرش را در جنگ از دست داد .
بلند آسمون ته دل ندانی
خور ناله ی بلبل ندانی
مه پچکه دل کوتر پر یزوئه
بورده هلال ماه ره سر بزوئه
سنگ و کوه دله سینه سو بوردی
تفنگ ور بیتی تینار خو بوردی
تفنگ قنداق سرین بساتی
خون جا بنه ره رنگین بساتی
یراق ته کمر و دشمن بکوشتی
سنگر به سنگرا دشمن بکوشتی
ته آسمون وارش یاد بدایی
لله وا ره نواجش یاد بدایی
دل داشتی صد تا در پای او بیه
تن داشتی قد و بالای کو بیه
ته آرزو بلن بیه ته بوردی
ته دل سوز همن بیه ته بوردی
اون گدر جان دایی خاک چنگ بزویی
گمونم پیر مار ره ونگ بزویی
شه خون دله تنّ ره ته هدایی
شه تشنه گلی بی گل او هدایی
خاسی راس بووشیا قد نداشتی
ته بال بشکس بیا طاقت نداشتی
تازه بشکفته گل چه سر نزندی
یلاق کوتری چه پر نزندی
تیتر هایته پیرن گل دکرده
ته استقامت چکل دکرده
تخته سیاه تن ببا کشمبه
کمر یراق ، تفنگ همرا کشمبه
نویسمبه مه پیر مرد جنگه
مه جان مار بهار گل رنگه
پیر پیر گمبه صحرا تجمبه
شه بشکس دل همرا تجمبه
پیر دلّ ته عکس جا خو کمبه
ته دچی دچی رخت من بو کمبه
ته پوتین شه دل سر تو دمبه
ته خشک تک ور قور او دمبه
ته سرخ خون جا وضو گیرمبه
ته عکس شه کتاب رو گیرمبه
ته گل رنگ رو ره من اشمبه
ته نیته آرزو ره من اشمبه
ته وسّه بمیرم کفن سر هایتی
شه بوردی دسا لینگه شه ور هایتی
ته ره که یاردنه گلی گلی بی
ته سر بوری ، بی بال چمبلی بی
ته تابوت همرا مه دل تو گیته
ته رخت جا زمین بک و بو گیته
توسه یا علی علی گتنه
ته وسه شه دل و دیم ره وتنه
مره گمون آسمون غم وارسه
ته چلچلای ور نم نم وارسه
مه سفری رخت دنبال بموئه
مه کوتر بی پر و بی بال بموئه
ونه آینه مه و سر خنده کرده
ببای عاشقی ره زنده کرده
ته دشت چاچلا من ته بلاره
ته خشک هایته نشا من ته بلاره
چتی بورم مه دل تسه سر وشته
بی ته مه آسمون افتاب بکوشته
ته خالی سنگره من سازه زمبه
ته قطع بیّه سر گل غمزه زمبه
دس میس هاکنم سنگر بسازم
شه غم بیته دل کایر بسازم
تا تن قد دره تفنگ دارمبه
کمر فانوسقه و فشنگ دارمبه
دل سره ته ور قطار وندمبه
سیو شوی دل ره رگبار وندمبه
اگه دست قطع بوو سینه سو شومبه
منزل به منزل نصفه شو شومبه
نلمبه مه وطن ویرون بوشه
شوچر و منگل و رگون بوشه
ته رخت دمبه پاپلی دکنه
ته دل دمبه چمبلی دکنه
هر چی باوّم ته داغ تموم نوونه
ته نوم دنیای دل جا گم نوونه
شعبان نادری رجه
از سال ۷۰ شعر گفتن را آغاز کرد . سروده های وی توسط برخی خوانندگان بومی ترانه شده است .
از سال ۷۰ شعر گفتن را آغاز کرد . سروده های وی توسط برخی خوانندگان بومی ترانه شده است .
منبع : مازند نومه
ایران مسعود پزشکیان دولت چهاردهم پزشکیان مجلس شورای اسلامی محمدرضا عارف دولت مجلس کابینه دولت چهاردهم اسماعیل هنیه کابینه پزشکیان محمدجواد ظریف
پیاده روی اربعین تهران عراق پلیس تصادف هواشناسی شهرداری تهران سرقت بازنشستگان قتل آموزش و پرورش دستگیری
ایران خودرو خودرو وام قیمت طلا قیمت دلار قیمت خودرو بانک مرکزی برق بازار خودرو بورس بازار سرمایه قیمت سکه
میراث فرهنگی میدان آزادی سینما رهبر انقلاب بیتا فرهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی سینمای ایران تلویزیون کتاب تئاتر موسیقی
وزارت علوم تحقیقات و فناوری آزمون
رژیم صهیونیستی غزه روسیه حماس آمریکا فلسطین جنگ غزه اوکراین حزب الله لبنان دونالد ترامپ طوفان الاقصی ترکیه
پرسپولیس فوتبال ذوب آهن لیگ برتر استقلال لیگ برتر ایران المپیک المپیک 2024 پاریس رئال مادرید لیگ برتر فوتبال ایران مهدی تاج باشگاه پرسپولیس
هوش مصنوعی فناوری سامسونگ ایلان ماسک گوگل تلگرام گوشی ستار هاشمی مریخ روزنامه
فشار خون آلزایمر رژیم غذایی مغز دیابت چاقی افسردگی سلامت پوست