عروس فراری - RUNAWAY BRIDE

سال تولید : ۱۹۹۹
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : تد فیلد، تام رزنبرگ، اسکات کروپف و رابرت کورت
کارگردان : گاری مارشال
فیلمنامه‌نویس : جوسان مک‌گیبن و سارا پاریوت
فیلمبردار : استوارت درایبرگ
آهنگساز(موسیقی متن) : جیمز نیوتن هوارد
هنرپیشگان : جولیا رابرتس، ریچارد گیر، جون کیوساک، هکتور الیزوندو، ریتا ویلسن، پلی دولی، کریستوفر ملونی و دنال لوگ
نوع فیلم : رنگی، ۱۱۶ دقیقه


̎مگی̎ (رابرتس) که بارها تا مرز ازدواج پیش رفته، ̎عروس فراری̎ لقب گرفته است. یک خبرنگار (گیر) که مأمور شده تا سرگذشت ̎مگی̎ را بنویسد، در پی یافتن او به شهر محل اقامت ̎مگی̎ در مریلند می‌رود. ̎مگی̎ هر چقدر که بیشتر با این خبرنگار سمج مراوداتش را ادامه می‌دهد، نظرش در مورد نامزد تازه‌اش (ملونی) بیشتر عوض می‌شود..
● رابرتس که در عروسی بهترین دوستم (پ. ج. هوگان، ۱۹۹۷) نتوانست خودش را در لباس عروسی ببیند، در عروس فراری فرصت زیادی برای جبران مافات دارد و بارها از آستانهٔ ازدواج می‌گریزد طوری‌که به موضوع جالبی برای یک روزنامه‌نگار نیویورکی تبدیل می‌شود. به‌رغم توضیحات فراوان در طول فیلم، واقعاً سر در نمی‌آوریم که انصراف او در آخرین لحظات چگونه رخ می‌دهد یا این‌که چرا گیر می‌تواند مرد دل‌خواه او باشد. اما فروش بالای عروس فراری ثابت می‌کند که این حرف‌ها اهمیتی ندارد. مارشال بالاخره نه سال پس از زن زیبا (۱۹۹۰)، رابرتس و گیر را دوباره کنار هم قرار می‌دهد و این‌بار با فیلم‌نامه‌ای که سه نفر رویش کار کرده‌اند، به نتیجه‌ای پوچ‌تر از زن زیبا می‌رسد: مدت قابل‌توجهی از فیلم تنها کاری که تماشاگر دارد، انتظار برای دیدن این است که آیا دو قهرمان سوپراستار پای محراب کلیسا می‌روند یا نه (در نهایت خطبهٔ عقد در چمن‌زاری سرسبز خوانده می‌شود.) و این شیوه‌ای از فیلم‌سازی است که شعار ̎هر چه کم‌تر، بهتر̎ را به کرسی می‌نشاند. دغدغهٔ داستان و باورپذیری را به فراموشی بسپارید: رابرتس و گیر وقت می‌گذرانند و متلک بار هم می‌کنند و فیلم به پیش می‌رود. ابتدا قرار بود ساندرا بولاک نقش ̎عروس فراری̎ را بازی کند و شعار تبلیغاتی فیلم نیز این بوده است: ̎اگه می‌تونی، بگیرش̎. برای پر کردن خلاء عاطفی و منطقی فیلم، حاشیهٔ صوتی قطعاتی از U2، بیلی جوئل، اریک کلپتن، مایلز دیویس، مارتینا مک‌براید و دیکسی چیکس را عرضه می‌کند.