میرسیف‌الدین کرمانشاهی

جنسیت: مرد
تولد و وفات: (۱۲۵۵ -۱۳۱۲) شمسی
محل تولد: مشخص نیست.
شهرت علمی و فرهنگی: نمایشنامه‌نویس و کارگردان
در خانواده‌ای روحانی به دنیا آمد. در هفت سالگی به مکتب رفت ، اما تحصیلات خود را ترک کرد و بعد از مدتی به فراگیری و خواندن درس تئاتر عازم تفلیس شد. در آنجا زبان روسی و ترکی را آموخت و در هنر نمایش و نقاشی کار کرد و در فن نمایش به مقام کارگردانی رسید. او برای تکمیل معلومات خود به مسکو رفت و در ۱۳۰۰ش به باکو سفر کرد و در مدرسهٔ هنرپیشگی آنجا تعلیم فن خطابت و بیان و آرایش صنه را به عهده گرفت و نمایشنامه‌هائی به معرض تماشا گذاشت. وی بعد از مدتی به تبریز رفت و در آنجا نمایش‌‌‌نامه به صحنه درآورد. سپس به تهران آمد و به جامعهٔ باربد راه یافت و در تئاتر نکیسا استخدام شد. او در میزانسن و دکور صحنه‌ها تصرفاتی کرد که تا آن روز در ایران مجهول و بی‌سابقه بود. وی چون شیوهٔ کارش با دیگران فرق می‌کرد مورد حسادت همکاران واقع شد ، تا آنجا که او را به جرم قفقازی بودن به زندان انداختند. بعد از آزادی اجازهٔ تأسیس استودیو کرمانشاهی را به دست آورد. از ابتکارات وی نمایش در صحنه‌گردان بود. او که زبان فارسی را خوب نمی‌دانست ، بعضی از نمایش‌‌‌نامه‌ها را به کمک دوستان خود به فارسی ترجمه کرد و نمایش می‌داد. کرمانشاهی به دلیل دشمنی رقبا با دستهٔ سیار نمایشی به شهرستان‌‌‌ها سفر می‌کرد و دستهٔ سیار او با موفقیت روبرو شد. وی عاقبت به دلیل دسیسه‌های دشمنان خود تحت پیگرد شهربانی قرار گرفت و بعد از پنجاه و هفت سال تحمل رنج و مشقت ، با اقدام به خودکشی از دنیا رفت. از نمایش‌‌‌نامه‌های او:"خسرو و شیرین"؛ "لیلی و مجنون"؛ "بتکدۀ هندی"؛ "عزیز و عزیزه"؛ "یوسف و زلیخا"؛ "کلبهٔ عموتم"؛ "حسن صورت یا حسن سیرت"؛ "حیله و حقیقت"؛ "پول یا وجدان".

منبع : مطالب ارسالی