کِی کادو بدهیم؟

به نظرمان می‌رسد آدمی که برای کادو دادن ساعت کوک می‌کند تا خبر شود، یک جای کارش ایراد دارد. کادو که ساعت‌بردار نیست! درست است که بعضی‌ها تقویم را می‌جورند و پای بعضی روزهاش می‌نویسند که مثلاً تولد فلانی یا سالگرد ازدواج بهمانی، تا آن روزها کادویی را که باید بگیرند از قلم نیاندازند؛ اما ما حرف خودمان را می‌زنیم که کادو ساعت‌بردار نیست! عینهو لبخند است! شما می‌توانید آدمی باشید همیشه لبخندبه‌لب، و می‌توانید آدمی باشید که فقط بعضی موقع‌ها به روی دیگران لبخند می‌زند. انتخاب با شماست! همین طوری و بی‌بهانه و برنامه هم می‌شود برای کسی کادو خرید! لازم نیست صبر کنی تا رابطه‌ی میان تو و او شکراب شود و فاصله و شکافی بینتان بیفتد و مدتها بگذرد و دلهاتان با هم صاف نشود؛ تا آن وقت با کادویی که تو به او بدهی یا او به تو بدهد، فاصله‌تان کم شود و هم‌دل شوید!
ــ یادم باشد این وقتها دست خالی نباشم:
این لیست، فقط «بعضی» اوقات را که دیگر خیلی آبروت می‌رود اگر دست خالی باشی، Bold می‌کند؛ و الا تو که می‌دانی لبخند را همیشه باید زد و لطفی ندارد آن لبخندی که به یادت بیاورند که بزن!
۱) وقتهایی که از مسافرت می‌آیم. مخصوصاً برای خانواده! مهم ریز و درشتی سوغاتی نیست؛ مهم دست خالی نیامدن است! آن قدر این دست خالی از سفر آمدن بد است که گفته‌اند حتی اگر شده سنگی بگذار توی چمدان و خورجینت، که در نگاه کس یا کسانی که در خانه را به رویت باز می‌کنند، دست پر به نظر بیایی. ضمناً میان همه‌ی سفرها، سفر مکه حسابش کلاً فرق می‌کند. می‌گویند قبل از آنکه بروی حج، وقتی نشسته‌ای و مخارج سفرت را برآورد می‌کنی، هزینه‌ی سوغاتی‌ای را که باید بیاوری، هنوز نرفته باید جزو هزینه‌هات حساب کنی. این یعنی که حاجی! بی‌سوغاتی نیایی!
۲) وقتهایی که می‌روم عیادت مریضی. عده‌ای آمدند عیادت مریضی. زبانشان پر بود و سر مریض را بردند، اما دستانشان پر نبود. وقت رفتن، امام صادق هم هم‌پایشان بلند شد و رفت تا بیرون اتاق مریض.
ــ خب آقا! اجازه‌ی مرخصی؟ فرمایشی ندارید؟
ــ چرا.
ــ امر بفرمایید آقا. غلام حلقه‌به‌گوشیم.
ــ خجالت نکشیدید همین طور دست خالی آمدید؟! نمی‌دانید که مریض از اینکه هدیه‌ای برایش بیاورند، شاد می‌شود؟!

منبع : ۵ روز