نقد نمایش

ماروین نیل سایمون (Marvin Neil Simon) در چهارم جولای سال ۱۹۲۷ م. در محلهٔ برانكس (Bronx) در شهر نیویورك به دنیا آمد. و در شمال «منهتن» رشد یافت. پدرش یك فروشنده دوره‌گرد بود و یهودی‌مسلك.ایروینگ (Irving) دو پسر داشت كه «نیل» پسر كوچك‌ترش بود. برادر او «دانیل» نیز در دوران كوتاهی به نویسندگی پرداخت. نیل سایمون‌ِ جوان در فاصله سالهای ۴۵ و ۱۹۴۴ مدت كوتاهی را در دانشگاه نیویورك و در همین فاصله نیز مدتی را در دانشگاه دنو‌ِر (Denver) گذراند؛ سپس به ارتش ایالات متحده پیوست و از همین جا بود كه كار نویسندگی‌اش را در كمپ روزنامه ارتش آغاز كرد. پس از جدا شدن از ارتش، سایمون‌ِ جوان به نیویورك باز می‌گردد و شغلی به‌عنوان كارمند دفتری در «برادران وارنر۱» برای خود دست و پا می‌كند. پس از مدت كوتاهی، نیل با برادرش د‍‌َنی، آغاز به نوشتن ج‍ُنگهای شاد و كمدیهای۲ تلویزیونی و رادیویی می‌كنند. آنها در جریان كار با هنرمندان‌ِ بزرگ‌ِ عرصهٔ كمدی مثل «م‍ِل بروكس» (Mel Brooks)، «وودی آلن» (Woody Allen) و «لاری گیلبرت» (Larry Gilbert) آشنا می‌شوند. نیل سایمون برای نوشته‌های تلویزیونی‌اش بارها و بارها كاندیدای دریافت‌ِ جایزه «ا‌ِمی»۳ می‌شود اما آن را دریافت نمی‌كند!
نیل سایمون در فصل تئاتری ۱۹۶۵ با نوشتن نمایشنامه «بیا و ساز خودت را بزن»۴ وارد كارهای صحنه‌ای می‌شود. او در خاطرات خودش نوشته است كه این متن را بیش از بیست بار بازنویسی كرده است. او در سالهای بعد نیز با این آثار در براد‌ْو‌ِی‌ْ به كار خود ادامه می‌دهد: «پا برهنه در پارك»۵، «زوج تنها»۶، «محبت شیرین»۷ و «دختری كه با ستاره پولك‌دوزی شد»۸. در فصل تئاتری ۷۱ـ۷۰ او با سه اثر در تئاتر یوجین اونیل در نیویورك ظاهر می‌شود: «هتل پلازا»۹، «عاقبت عشاق سینه‌چاك»۱۰ و «قولها، قولها»۱۱. هرچند كه سایمون بیش از هر نویسنده آمریكایی معاصر خودش، استعداد نشان داده بود اما بسیار طول كشید تا منتقدین نیم‌نگاهی به او بیندازند. در ۱۹۷۳ م. به دنبال مرگ همسرش، درحالی‌كه روزگار رو به رشدی نداشت و دو اجرای ناموفق از آثارش به معنای شكست نسبی بودند تصمیم به مهاجرت به كالیفرنیا می‌گیرد. «پزشك نازنین»۱۲ در ۱۹۷۳ م. و «محبوب خداوند» ۱۳ در ۱۹۷۶ م. دو اجرای ناموفق او بودند. او پس از مهاجرت به لس‌آنجلس با شور و حرارت بیشتری به كار می‌پردازد و پس از ازدواج با همسر دومش (در سال ۱۹۷۷ م.) آغاز به نگارش «فصل دو»۱۴ می‌كند. منتقدین این نمایشنامه را بهترین اثر او تا آن زمان ارزیابی می‌كنند و موقعیت سایمون بدین ترتیب تثبیت می‌شود. چهارمین كمدی موزیكال او به نام «آنها دارند ترانه ما را می‌نوازند»۱۵ (در سال ۱۹۷۹ م.) موفقیت زیادی كسب كرد اما سه نمایشنامه بعدی او ناموفق از آب درآمدند. نویسندهٔ خستگی‌ناپذیر ما سرانجام در ۱۹۸۳ م. منتقدان را شگفت‌زده، جایگاه خود را به‌عنوان یكی از بهترین طنزنویسان عرصهٔ تئاتر، تثبیت كرد. او سه نمایشنامه به‌صورت تریلوژی (Trilogy) و با تأثیر از زندگی شخصی خودش می‌نویسد. اولی به نام «مرور كردن خاطرات ساحل»۱۶ كه تحت تأثیر دوران كودكی خود اوست و در ۱۹۸۳ م. روی صحنه رفت. دومی با نام «بلاكسی بلوز»۱۷ در ۱۹۸۵ م. روی صحنه رفت و راجع به خدمت او در ارتش بود و سومی با نام «گروه برادوی»۱۸ كه به آغاز كارش در تلویزیون مربوط می‌شد در ۱۹۸۶ م. به اجرا درآمد. منتقدین او را باهوش و كنجكاو خطاب كردند و به یكباره تیتر خبری بیشتر روزنامه‌ها شد. نیل سایمون در سال ۱۹۹۱ م. با نوشتن شاهكارش «Lost in Yonkers» برنده جایزهٔ «پولیتزر»۱۹ در درام شد و برای بار سوم جایزهٔ «تونی»۲۰ را دریافت كرد. آثار صحنه‌ای او بیش از هر نویسندهٔ دیگری به فیلم برگردانده شده است. به‌علاوه او تعداد زیادی فیلمنامه نوشته است كه برای نگارش برخی از آنها كاندیدای دریافت جایزهٔ اسكار شده است؛ از آن جمله می‌توان به فیلمنامه‌های غیر اقتباسی «پسران طلوع»۲۱ (در ۱۹۷۵ م.) و «هتل كالیفرنیا»۲۲ (در ۱۹۷۸ م.) اشاره كرد. او در همین سال جایزه «گلدن گلاب» را برای فیلمنامه «دختر خداحافظی»۲۳ دریافت كرد. او جایزه منتقدین نیویورك، جایزهٔ شوبرت، جایزهٔ «آنتوانت پری» و بسیاری جوایز دیگر را از آن خود كرده است و در آستانهٔ هشتاد سالگی هنوز می‌نویسد. در بیست و سوم ژوئن سال ۱۹۸۳ م. تئاتر آلوین (Alvin) در برادوی به تئاتر نیل سایمون تغییر نام یافت. او خود دربارهٔ كارش می‌گوید:
«آن‌طور كه من چیزها را می‌بینم، زندگی هم خنده‌دار است و هم غم‌بار. من نمی‌توانم یك وضعیت خنده‌دار را تصور كنم كه در عین حال غمگنانه نیز نباشد. من عادت داشتم از خودم بپرسم كه موقعیت طنزدار چیست؟ و چه چیزی آن را خنده‌دار می‌كند؟ و حالا پاسخ می‌دهم: موقعیت غم‌بار چیست؟ و اینكه من چطور می‌توانم آن غم را با مایه‌ای از طنز بیان كنم.
من دوست ندارم برای كمدینها بنویسم؛ من دوست دارم تا برای بازیگران بنویسم. بهترین كمدینها، البته بهترین بازیگران نیز هستند.»
٭ ٭ ٭
پی‌نوشتها:
۱ـ كمپانی برادران وارنر از معتبرترین مؤسسات فیلمسازی در هالیوود است. نیل سایمون مسئول رسیدگی به نامه‌های رسیده در یكی از دفاتر این كمپانی بود.
۲- Revue
۳ـ جایزهٔ Emmy ویژهٔ آثار تلویزیونی در آمریكاست.
۴- Come blow your horn
۵- Bare foot in the park
۶- The ood couple
۷- Sweet Charity
۸- The star span gled Girl
۹- Plaza Suite
۱۰- Last of the Red Hot Lovers
۱۱- Promises, Promises
۱۲- The good Doctor
۱۳- God&#۰۳۹;s Favorite
۱۴- Chapter Two
۱۵- They are playing our song
۱۶- Brighten Beach Memoirs
۱۷- Biloxi Blues
۱۸- Broadway Bound
۱۹- Pulitzer
۲۰ـ جایزهٔ Tony در تئاتر معادل با جایزهٔ «اسكار» در سینماست.
۲۱- The sunshine Boys
۲۲- California Suite
۲۳- The Goodbye Girl

منبع : پایگاه رسمی انتشارات سوره مهر