سیفلیس‌

سیفلیس‌ عبارت‌ است‌ از یک‌ بیماری‌ آمیزشی‌ مسری‌ که‌ باعث‌ تخریب‌ گسترده‌ بافتی‌ می‌گردد. سیفلیس‌ با عنوان‌ «مقلد بزرگ‌» شناخته‌ شده‌ است‌ زیرا علایم‌ آن‌ شبیه‌ بسیاری‌ از بیماری‌های‌ دیگر است‌. دستگاه‌ تناسلی‌، پوست‌ و دستگاه‌ عصبی‌ مرکزی‌ را درگیر می‌کند. سیفلیس‌ دو نوع‌ دارد: نوزادان‌ (۲-۰ هفته‌) به‌ دنیا آمده‌ از مادران‌ مبتلا به‌ سیفلیس‌ (نوع‌ مادرزادی‌) و نوعی‌ که‌ افراد، از تمام‌ سنین‌ و هر دو جنس‌ را مبتلا می‌کند که‌ از طریق‌ تماس‌ جنسی‌ آن‌ را کسب‌ می‌کنند (نوع‌ مسری‌).
● علایم‌ شایع‌
مرحله‌ اول‌ (مسری‌؛ ۶-۳ روز پس‌ از تماس‌ ظاهر می‌شود):
یک‌ زخم‌ قرمز و بدون‌ درد (شانکر) بر روی‌ دستگاه‌ تناسلی‌، دهان‌ یا مقعد. این‌ زخم‌ معمولاً در مردان‌ آلت‌ تناسلی‌ و در زنان‌ مهبل‌ یا گردن‌ رحم‌ را درگیر می‌کند. مرحله‌ دوم‌ (مسری‌؛ ۶ هفته‌ یا بیش‌ از ۶ هفته‌ پس‌ از ظهور شانکر آغاز می‌گردد):
▪ بزرگی‌ غدد لنفاوی‌ در گردن‌، زیر بغل‌ یا کشاله‌ ران‌
▪ سردرد
▪ بثور بر روی‌ پوست‌ و غشاهای‌ مخاطی‌ آلت‌ تناسلی‌، مهبل‌ یا دهان‌. بثور برآمدگی‌های‌ کوچک‌، قرمز و پوسته‌دهنده‌ دارد.
تب‌ (گاهی‌ اوقات‌) مرحله‌ سوم‌ (غیرمسری‌؛ ممکن‌ است‌ سالها پس‌ از مراحل‌ اول‌ و دوم‌ ظاهر شود)
▪ زوال‌ ذهنی‌
▪ ناتوانی‌ جنسی‌
▪ عدم‌ تعادل‌
▪ عدم‌ احساس‌ یا تیرکشیدن‌ درد در اندام‌های‌ تحتانی‌
▪ بیماری‌ قلبی‌
● علل‌
۱ـ میکروب‌ عامل‌ عفونت‌ در هر دو نوع‌، تروپونما پالیدوم‌ است‌.
۲ـ نوع‌ مادرزادی‌ از طریق‌ جریان‌ خون‌ به‌ جنین‌ منتقل‌ می‌گردد.
۳ـ نوع‌ مسری‌ با تماس‌ جنسی‌ نزدیک‌ با فرد مبتلا به‌ سیفلیس‌ در مراحل‌ اول‌ و دوم‌ منتقل‌ می‌شود.
● عوامل‌ افزایش‌دهنده‌ خطر
▪ شرکای‌ جنسی‌ متعدد
▪ فعالیت‌ جنسی‌ بین‌ مردان‌ همجنس‌ باز
● پیشگیری‌
▪ در اوایل‌ بارداری‌، آزمون‌ سرمی‌ خون‌ از لحاظ‌ سیفلیس‌ را انجام‌ دهید.
▪ از بی‌بندوباری‌ جنسی‌ اجتناب‌ کنید.
▪ از تماس‌ جنسی‌ با هر فرد مشکوک‌ به‌ ابتلا، خودداری‌ کنید.
● عواقب‌ مورد انتظار
▪ با درمان‌ معمولاً در عرض‌ ۳ ماه‌ قابل‌ علاج‌ است‌. در ۱۰% بیماران‌، علی‌ رغم‌ درمان‌، سیفلیس‌ در عرض‌ یک‌ سال‌ عود می‌کند. در این‌ صورت‌ درمان‌ مجدد الزامی‌ است‌.
● درمان
آزمون‌های‌ تشخیصی‌ می‌توانند شامل‌ بررسی‌های‌ آزمایشگاهی‌ مثل‌ آزمون‌ سرمی‌ خون‌ جهت‌ سیفلیس‌، بررسی‌ میکروسکوپی‌ ترشح‌ حاصل‌ از شانکرو بررسی‌ مایع‌ نخاعی‌ باشند. بعد از درمان‌، آزمونها تکرار می‌گردند. تمام‌ افراد درگیر باید درمان‌ دریافت‌ نمایند. پس‌ از درمان‌ هر ماه‌ به‌ مدت‌ ۶ ماه‌ بررسی‌های‌ آزمایشگاهی‌ را برای‌ کنترل‌ عود، تکرار کنید.
در صورت‌ نداشتن‌ آلرژی‌، پنی‌سیلین‌ تزریقی‌ و اگر نتوان‌ از پنی‌سیلین‌ استفاده‌ کرد، سایر آنتی‌بیوتیک‌ها می‌توانند اثر بخشی‌ یکسانی‌ داشته‌ باشند. در صورت‌ لزوم‌ داروهای‌ موضعی‌ جهت‌ علایم‌ پوستی‌ توصیه می‌شود. تا وقتی‌ معالجه‌ شوید از مقاربت‌ جنسی‌ بپرهیزید. سپس‌ در طی‌ مقاربت‌ جنسی‌ از کاندوم‌های‌ لاستیکی‌ استفاده‌ کنید.

منبع : شبکه رشد