آیا داروهای ضدصرعی جدید متفاوت از داروهای قدیمی است؟

ما خوش‌شانس هستیم که پزشکان در سال ٢٠٠٦ حق انتخاب دارو را از بین داروها برای درمان بیماردارند. در ده یا پانزده سال اخیر، هشت داروی ضدصرع جدید برای استفاده مصروعین به تصویب رسیده است. بیمار با پیام‌های مشتری جلب‌کن شرکت‌های داروسازی و بیان مزایای داروهای جدید در قبال داروهای قدیمی بمباران می‌شود. بنابراین خیلی معقول است که سؤال شود آیا داروهای جدید به دلیل مزایای اساسی آنها مهم هستند یا بیماران به طور صریح تجویز آن را از پزشک خود می‌خواهند؟ پاسخ به این سؤال متفاوت خواهد بود زیرا عوامل زیادی در آنها دخیل هستند. آن عوامل سن، جنس، نوع صرع و سایر داروهای تجویزی را شامل می‌شود.
تصمیمات در مورد انتخاب داروهای ضدصرع بستگی به سه فاکتور عمده دارد: اولاً آیا دارو به طور موثر تشنج‌ها را کنترل و درمان خواهد کرد؟ قطعاً در بیشتر روش‌ها این مهم‌ترین موضوع است. توانایی تجویز دارو برای کنترل تشنج‌ها درجه تأثیر و سودمندی آن نامیده می‌شود. فاکتور دوم این است که چگونه درمان موثر خواهد بود؟ در این مورد بایستی ریسک‌های سلامتی و پیامدهای ناسازگار را نادیده گرفت. فاکتور سوم ایجاد تغییرات در اجزاء متفاوت بدن توسط داروها می‌باشد.
▪ معمول‌ترین داروهای قدیم عبارتند از:
Phenytoin (delantin-phenytak) – Valporic acid (depakote – depakene) Phenobarbital – Mysoline(Permidone) – Carbamazepe
▪ داورهای جدید شامل Topiramate (Topomax) Lamotrigine (Lamictal) – Gabapentin (Neurontin)
Oxcarbazepine (Trileptal) – Zonisamide (Zonegran) – Levetiracetam – Tiagabine (Gabatrill) – Pregabalin (Lyrical) می‌باشند. نهمین دارو Felhamate (Felbatol) است که در حال حاضر بندرت استفاده می‌شود.
● اثرگذاری داروها:
مطالعات بسیاری در مورد چگونگی اثرگذاری داروهای قدیم و جدید بر درمان تشنج‌ها انجام‌یافته و برخی مطالعات برای تأثیر داروهای جدید با داروهای قدیم به مرحله‌ اجرا درآمده است. این‌ مسئله ثابت شده است که همه داروها در کنترل تشنج‌های وابسته به صرع پارشیل موثرند. اما درباره نوع دیگر صرع، که صرع ژنرالیزه نامیده می‌شود، کمتر مطالعه شده است.
بیشتر مطالعات انجام یافته بر روی بیمارانی بوده است که پاسخ خوبی نسبت به دارو نداده‌اند و تشنج مداوم بیشتری داشتند. در این مطالعات معمولاً داروی جدید به‌عنوان داروی مسکن مقایسه شده است. واقعیت این است که داروهای جدیدتر قادرند تشنج‌ها را در بیماران کاهش دهند و این خبر خوشی برای آنان است. مطالعات انجام یافته در مورد داروهای جدید و قدیم و تأثیر آنها بر بیمارانی که به‌تازگی مبتلا به صرع شده‌اند، نشان داده است که اکثر این بیماران معمولاً واکنش خوبی به هر دو نوع دارو نشان داده‌اند. لذا این مشکل است که از بین چند دارو، دارویی که درجه سودمندی آن بالا است را انتخاب کنیم.
● قابلیت پذیرش داروها:
هر دارویی، چه قدیم و چه جدید، به موازات اثر درمانی خود ممکن است عوارضی را ایجاد کند که این عوارض ممکن است در تعدادی از بیمارانی که درمان دارویی معینی دریافت می‌کنند رخ ‌دهد مانند کاهش وزن.
در مقایسه داروهای جدید و قدیم بر روی بیماران مبتلا به صرع در بیشتر موارد ثابت شده که احتمال قطع مصرف داروهای جدید از قدیم کمتر است و این ناشی از تأثیرات حیرت‌آور آنهاست.
هم‌چنین نیاز است داروهای قدیمی جهت جلوگیری از ایجاد بیماری کبدی و سایر تست‌های خونی بیشتر مورد بازبینی قرار گیرند.
● قیمت داروها:
داروهای جدید به مراتب گرانتر از داروهای قدیمی هستند. متحمل شدن هزینه هنگفت جهت خرید داروی جدید، دلیل منحصر به‌فردی است که بیمار را مجبور می‌سازد به مصرف داروی قدیمی تن دردهد.
تحقیق درباره داروهای جدید هنوز در جریان است. اگر از دید اقتصادی نگاه کنیم مطلقاً مصرف داروهای قدیمی برای بیماران ارزان‌تر و مقرون به‌صرفه‌ خواهد بود چرا که قیمت داروها با افزایش تورم روزبه‌روز گران‌تر خواهد شد و در صورت مصرف داروی جدید بیماران مجبور به صرف هزینه زیادی جهت خرید داروی مصرفی خود خواهد شد.
● خلاصه:
باور داریم که احتمال سودمندی داروهای جدید از داروهای قدیم بیشتر است اما باید توجه داشت که مورد فوق برای هر کسی و در تمامی شرایط نمی‌تواند صادق باشد. اگر تشنج‌ها با یک داروی قدیمی بهتر کنترل می‌شود و عوارض جانبی کمی دارد معمولاً ضروری و خوشایند نیست که بدون دلیل خاصی دارو را تغییر دهید. بیماران بایستی جهت یافتن یک روش درمانی مناسب با پزشک خود همکاری نمایند. جهت شروع دارو درمانی برای نخستین‌بار می‌توان برای آشنایی با مزایا و معایب یک دارو با پزشک داروساز مطلع صحبت نمود.

منبع : انجمن صرع ایران