قضاوت عجولانه

قضاوت امر بسیار مهمی است . ما در بیشتر مواقع در حال قضاوت در مورد مسائل جاری و گذشته و افراد هستیم . گاهی اوقات این روحیه قضاوت کردن آنقدر افراطی می شود که مانع ارتباط درست و صمیمانه ما با دیگران می شود . لزومی ندارد تا در مورد همه چیز و همه کس قضاوت کنیم . وقتی قضاوت کردیم موضع داریم و با موضع و دید پیشداورانه به استقبال افراد و مسائل می رویم . وقتی بدون هیچ دلیل و مدرکی یا با حداقل ها و عدم بررسی همه جانبه دست به قضاوت در مورد یک فرد می زنیم و می گوییم که او آدم فلانی است راه ارتباطی خود را با او مسدود کرده ایم در مورد او با دیگران صحبت می کنیم و قضاوت خود را نشر می دهیم و ناگهان بواسطه یک اتفاق و با تکمیل اطلاعاتمان متوجه می شویم که اشتباه کرده ایم .
راحتترین راه این است که می رویم و عذر خواهی می کنیم ولی با اذهانی که خراب کرده ایم چه می کنیم؟ در مدیریت قضاوت عجولانه در مورد امور و افراد بزرگترین آفت برای یک مدیر و سازمان متبوعه اش می باشد .قدری صبوری و بررسی بیشتر هر ماجرا از بوز بسیاری از مشکلات ناشی از قضاوت غلط جلوگیری می کند . با یک منبع اطلاعاتی قضاوت کردن ما را دچار مشکلات عدیده ای می کند . وقایع و رفتار افراد از فیلترهای ذهنی دیگران که عبور می کند شکلی متناسب با دیدگاهها و غرض ها و اهداف آنها پیدا می کند که الزاما دیدگاههای سازمان و مای مدیر نیست .
در نقل قولها نسبت به دیگران مخصوصا خیلی باید مراقب بود . حتی اگر نیت منفی نیز در کار نباشد انتقال کلمات بخودی خود از شخصی به شخص دیگر دچار تغییر می شود . یا حالت بیان یک جمله که عوض شود معنای ان متفاوت خواهد شد . پس عجولانه قضاوت نکنیم . هر کاری هم که می کنیم فرصت اخرین دفاع را هم بدهیم و بگذاریم کسی که می خواهیم در موردش قضاوت کنیم نیز حرف بزند . خیلی به نقل قولها اعتماد نکنیم .در برخی موارد سازمانها زمینه های مناسبی برای نقل قولهای نامناسب در مورد افراد پیدا می کنند . وقتی فرد جدیدی وارد سازمان می شود وقتی کسی حکم جدیدی می گیرد وقتی کسی وام می گیرد وقتی قرار است تغییر و تحولاتی صورت پذیرد وقتی سازمانی در مرحله گذار از نصب به راه اندازی است و…..

منبع : خاطرات یک مدیر