ورزش از دیدگاه اسلام

در بینش اسلامی بدن هدیه ای است الهی که بر اساس حسن و کرامت آفریده شده است و ظرفیت شگفت انگیزی در آن به کار برده شده است و مطالعه و تاملی در آن موجب افزایش معرفت انسان نسبت به خداوند متعال می شود. اخبار، احادیث و روایات بسیاری در کتب معتبر اسلامی آمده است که توجه و عنایت خاص اسلام را به سلامت جسم مسلمانان نشان می دهد.
مطالعه تاریخ حیات رسول گرامی اسلام وائمه هدی علیهم السلام و نیز صحابه و تابعین گران قدر آنان نشان می دهد آن بزرگواران به ورزش می پرداختند و در فعالیت هایی از قبیل مسابقه های دو، اسب سواری، تیراندازی و شنا شرکت می کردند.
پیامبر اکرم(ص) که تندرستی را با ارزش ترین نعمت ها اعلام فرموده است، برای تشویق مسلمان به پرورش تن می فرماید: «مومن نیرومند بهتر و محبوب تر از مومن ناتوان است» و برای جلب توجه مسلمانان بدن را شخصیتی مستقل و صاحب حق قرار داده و فرموده است: «بدن تو بر تو حقی دارد که باید آن را ادا کنی»
علی(ع) سرآمد نیرومندان، دلاوران و جوانمردان تاریخ را بیاناتی است که توجه آن حضرت را به ضرورت حفظ تندرستی، پرورش و تربیت تن و کسب نیروی جسمی نشان می دهد. مولای متقیان هنگام راز و نیاز با پروردگار از خدای خویش می خواهد تا اعضای وی را برای خدمتگزاری نیرومند کند و برای نشان دادن اهمیت نیرومندی بدن در جای دیگر می فرماید: «غفلت حاسدان از سلامت جسم ها مایه شگفتی است» .امام سجاد(ع) در رساله حقوق می فرماید: «بدن تو بر تو حقی دارد و این حق آن است که آن را سالم، نیرومند و مقاوم در برابر شداید و سختی ها و در کمال نشاط نگاه داری.»
در بینش اسلامی تربیت و تقویت بدن و آمادگی همه جانبه آن مورد توجه است و در صورتی که همراه با ذکر و یاد خدا باشد عین عبادت است، برخلاف آن چه بعضی از ناآگاهان می پندارند، ورزش کاری اشتباه نیست زیرا کار لغو و اشتباه از نظر اسلام گفتار و یا رفتاری است که در آن فایده ای مشروع و یا عقل پسند وجود نداشته باشد و ورزش این چنین نیست.
درخواست سلامت و قوت بدن از خداوند، جزو دعای مسلمانان است و در اسلام به مومنان قوی زیستن، بانشاط بودن و برخوردار شدن از سلامتی تن توصیه می شود. از این رو تربیت بدنی باید جزئی از برنامه زندگی و بخشی از مراحل آموزشی و پرورشی هر مسلمان قرار گیرد.
استاد شهید مرتضی مطهری درباره ضرورت پرورش جسم چنین می فرماید: «تضعیف جسم در روش های غیراسلامی یعنی همان روش معروف هندی که می گوید: جسم و قوای جسمانی را باید ضعیف نگه داشت اشتباه است و این چنین طرز تفکری در اسلام نیست.» از نظر اسلام انسان وقتی جسم سالم و قوی نداشته باشد آن وقت روح سالم هم نخواهد داشت اما داشتن جسم سالم هم تنها شرط و زمینه است، نه هدف و غایت.
پس نتیجه می گیریم که هدف نهایی تربیت بدنی و ورزش از دیدگاه اسلام، تامین سلامت و بهداشت بدن، تقویت و رشد آن و در نتیجه حرکت به سوی کمال است.

زهره حریری باخدا

منبع : روزنامه خراسان