نگران کمبود نوار خالی نباشید

بیشتر دوربین های فیلمبرداری با وضوح بالا که اصطلاحاً کم کوردر خوانده می شود تصاویر خود را روی نوارهای کوچک قدیمی ضبط می کنند. این کاست ها که قابلیت ذخیره یک ساعت فیلم را دارند، در بیشتر مغازه های امریکا با قیمت حدود چهار دلار در دسترس است، اما قرار است تا یک ماه دیگر شرکت های سونی و جی وی سی دوربین های فیلمبرداری با وضوح بالا را به بازار عرضه کنند که می تواند تصاویر را روی حافظه های موجود در خود دوربین ضبط کند.
هنگامی که مردم برای نخستین بار فیلم هایی با کیفیت بالا را تماشا می کنند، شگفت زده می شوند. البته تعجبی ندارد زیرا صدا و تصویر این گونه فیلم ها چندین برابر واضح تر و شفاف تر از تصاویر استاندارد تلویزیونی است. در اینجا نیز مانند فیلم های معمولی تصویر پهن است. ممکن است بعضی افراد اعتراض کنند و بگویند که اینها تصاویر با وضوح بالا نیستند که قابل پخش از کانال های تلویزیونی باشند، بلکه فیلم های خانوادگی معمولی هستند که از بازی بچه ها و گردش خانواده گرفته شده است.
مزیت کم کوردرهای دارای حافظه درونی موسوم به هارددرایو(مانند هندی کم HDR-SR۷ سونی و HD۷- GZشرکت جی وی سی) آن است که دیگر مجبور نخواهید بود کاست را به جلو یا عقب ببرید تا قسمت مورد نظر خود را پیدا کنید. به جای آن می توانید از یک جدول حاوی تصاویر کوچک که روی صفحه ظاهر می شود، استفاده کنید تا فوراً به صحنه دلخواه خود بروید. دیگر لازم نیست نگران این موضوع باشید که تصادفاً روی فیلم قبلی فیلمبرداری کرده اید و دیگر نگران کمبود نوار خالی نمی شوید. هر دو پدیده جدید فوق الذکر دارای محفظه های سیاه رنگ قشنگی هستند. هر یک از این دستگاه می تواند تا پنج ساعت تصاویر HD را با کیفیت بالا ضبط کند که واقعاً کیفیت بسیار خوبی به شمار می رود. این تصویرها بسیار واضح هستند.
هر دو دوربین فوق الذکر با استفاده از HDMI (یک کابل تکی که صدا و تصویر را انتقال می دهد) یا کابل های اجزا (دارای سه کابل برای تصویر و دو کابل برای صدا) به یک دستگاه تلویزیون وصل می شود. هر دو دوربین مذکور مزایایی دارند که معمولاً کم کوردرهای ارزان قیمت فاقد آن هستند، مانند جک میکروفن و جک هدفن. هر دو دوربین دارای پوشش های لنز داخلی هستند که ویژگی خوبی محسوب می شود و نمایشگری دارند که دقایقی باقیمانده از عمر باتری را نشان می دهد. هر دو آنها باتری هایی دارند که با ظرفیت هارددرایو متناسب است. باتری دستگاه سونی برای دو ساعت کار پیوسته ظرفیت دارد و باتری دستگاه جی وی سی حدود ۹۰ دقیقه با شارژ کامل کار می کند. هر دو دستگاه می تواند باتری هایی با عمر پنج ساعت را نیز در خود جای داده و با آن کار کند.
دوربین های فوق الذکر دستگاه های گران قیمتی هستند. قیمت پیشنهادی برای دستگاه سونی حدود ۱۳۰۰ دلار و برای دستگاه جی وی سی حدود ۱۷۰۰ دلار است. هنگامی که این دوربین ها سرانجام به قفسه های فروشگاه ها راه پیدا کند، قیمت فروش آنها در خیابان احتمالاً چندصد دلار پایین تر از قیمت فهرست شده خواهد بود.
در ظاهر به نظر می رسد دستگاه جی وی سی پدیده جالب تری باشد. این دوربین دارای سه تراشه است به این معنا که حسگرهای جداگانه برای نورهای قرمز، سبز و آبی دارد. اصولاً این دستگاه باید کیفیت رنگ خیلی بهتری را نسبت به دوربین های تک تراشه یی(مانند سونی) ارائه دهد. مطمئناً همین ویژگی به تنهایی می تواند اضافه قیمت ۴۰۰ دلاری و البته طراحی نسبتاً حجیم و زمخت آن را توجیه کند.
متاسفانه به نظر نمی رسد وجود سه عدد تراشه تاثیر چندانی داشته باشد. هر دو دوربین را به وسیله تست های رنج آور ویدئویی موازی آزموده و از هر چه که توانسته ایم، از بازی فوتبال در نور آفتاب گرفته تا زیرزمین های تاریک و دوچرخه سواری در روزهای ابری فیلمبرداری کردیم. در هیچ حالتی هیچ یک از حسگرهای مشاهده کننده آنکه مسوولیت بررسی تست ها را برعهده داشتند، تفاوتی را در رنگ یا شفافیت نشان نداد. البته دو اختلاف قابل توجه در دیگر زمینه ها وجود داشت؛ اول آنکه در نور کم، دوربین جی وی سی نسبت به سونی تصاویری با رگه های خیلی کمتر(و البته با جزئیات خیلی کمتر) را نشان می دهد. تصویر بسیار تاریک ولی صدای آن خوب است. در عوض، دوربین سونی تصاویر رگه دار ارائه می دهد که نور آن خیلی بهتر از جی وی سی است.
دوم آنکه تثبیت کننده تصویر دوربین جی وی سی به کیفیت دوربین سونی (یا حتی مدل جدید و خیلی خوب Canon مرسوم به HV۲۰) نیست. این مشکل، بسیار مهم است. به دلیل وجود صفحه عریض، تصاویر با وضوح بالا بر اجزای افقی تصویر تاکید می کند. اگر دوربین فیلمبرداری به خوبی تثبیت نشده باشد، تماشاگر از دیدن فیلم لذت نمی برد. من خودم به هیچ وجه نتوانستم تصاویر کاملاً تثبیت شده یی از کم کوردر جی وی سی بگیرم. این کار باعث ناامیدی من شد زیرا دوربین جی وی سی از خیلی ملاحظات بی نظیر است. حجیم بودن آن باعث می شود طراحان بتوانند دکمه های دستگاه را به حد کافی بزرگ واضح بسازند و آنها را در جای خوبی قرار دهند. کنترل های دستی نیز خوب ساخته شده اند، به ویژه حلقه فوکوس دستی آن که لاستیکی و بزرگ است.
لنز دوربین جی وی سی نسبت به سونی دارای زاویه بسیار پهن تری است. در مقام مقایسه باید گفت اگر بخواهیم یک انسان ۱۸۵ سانتی متری در میدان دید دوربین سونی قرار گیرد، باید به یک میدان ۵/۳ متری دسترسی داشت که در این صورت فاصله تا میکروفن خیلی زیاد می شود و صدابرداری به دشواری صورت می گیرد. هنگام استفاده از دوربین فیلمبرداری جی وی سی برای آنکه همان فرد ۱۸۵ سانتی متری در کادر قرار گیرد به میدان دید ۵/۲ متری نیاز داریم.
مشکل اصلی با درایوهای سخت آن است که به هر حال پر می شود و نمی توان فوراً به نزدیک ترین فروشگاه رفته و یک هارددرایو خالی تهیه کرد و کار خود را انجام داد، بلکه باید محتویات هارددرایو را خالی کرد و آن را روی کامپیوتر با یک دی وی دی رایتر ریخت.
دستگاه SR۷ سونی، تصاویر ویدئویی را در یک فرمت جدید متراکم سازی که اصطلاحاً AVCHD نامیده می شود، ذخیره می کند. این فرمت به طور خاص برای کم کوردرهای بدون نوار ویدئویی طراحی شده است. استفاده از آن نسبت به فرمت HDV که برای کم کوردرهای HD نوارخور مورد استفاده قرار می گرفت، به فضای کمتری نیاز دارد. برادرخوانده کم ظرفیت SR۷، که SR۵ نام دارد نیز از همین فرمت استفاده می کند. دستگاه CX۷ Compact که به جای هارددرایو، تصاویر را روی کارت های حافظه ضبط می کند نیز از همین فرمت جدید استفاده می کند. متاسفانه تعداد کمی از برنامه های مشهور ویرایش فیلم مانند Movie، Pinnacle، Premiere و غیره از این فرمت بهره می گیرند. شرکت سونی یک برنامه اساسی ویراستاری ارائه کرده است که فقط مبتنی بر Windows است. این شرکت می گوید نگاره های جدید Pinnacle، Ulead، Nero سونی و گاس با این برنامه AVCHD سازگار است. این برنامه بسیار خوب است، زیرا ویرایش تصاویر ویدئویی که در حال حاضر در کم کوردرها وجود دارد، به قدری کند و بی خاصیت است که انگار بخواهید اتاق پذیرایی خود را از طریق سوراخ کلید در ورودی آن رنگ و نقاشی کنید.
از طرف دیگر جی وی سی می تواند خود را به جای یک کم کوردر نواری نیز جا بزند. بنابراین می توان فیلم های ضبط شده با آن را در Pinnacle یا هر نرم افزار ویراستاری ویندوز یا Mac به نمایش گذاشت. همچنین می توانید فایل های ویدئویی خود را روی هارددرایو کم کوردر مستقیماً روی هارددرایو کامپیوتر بریزید و سپس این فایل ها را وارد برنامه ویراستاری خود کنید. جی وی سی حتی یک Plug-in رایگان را ارائه می دهد که به برنامه iMovie آموزش می دهد که چگونه فرمت فایل خود را (که نوعی از MPEG-۲ است) شناسایی کند. در این صورت مشکل دیگری وجود دارد، چگونه می خواهید تصاویر ویدئویی پردازش شده را روی تلویزیون نمایش دهید؟ می توانید مانند روزهای بد چندین سال پیش و با همان روش قدیمی، کم کوردر را به وسیله یک رشته سیم به تلویزیون وصل کنید، اما این کار چندان جالب نیست و بی روح است.
خوشبختانه هم شرکت سونی و هم شرکت جی وی سی روش های هوشمندانه یی ارائه کرده اند که بتوان تصاویر ویدئویی را به دی وی دی های خالی استاندارد منتقل کرد، بدون آنکه وضوح بالای آن از دست برود و بدون آنکه در مورد گزینش Blu-ray یا رایتر HD-DVD ناچار به انتخاب شویم.
سونی یک برنامه صرفاً مبتنی بر ویندوز را عرضه کرده است که تصاویر ویدئویی کم کوردر را روی دیسک های دی وی دی استاندارد کپی می کند. دیسک پرشده فقط در پخش کننده های Blu-ray یا کنسول بازی پلی استیشن سه قابل اجرا خواهد بود. حداقل مزیت این سیستم آن است که دیگر مجبور نیستید ۳۰ دلار بابت هر دیسک Blu-ray هزینه کنید. جی وی سی یک دی وی دی رایتر (به نام Share Station) را به قیمت ۴۰۰ دلار می فروشد. این دستگاه نقش مشابهی را به شیوه یی متفاوت اجرا می کند. این دستگاه به شما امکان می دهد فیلم های ضبط شده را برای ذخیره سازی در دی وی دی های خالی معمولی بریزید. دستگاه می تواند دی وی دی را کاملاً به صورت HD عقب و جلو ببرد. البته دستگاه مزبور فیلم های HD هالیوودی را اجرا نمی کند و فقط فیلم های شما را به نمایش درمی آورد اما حداقل مزیتش در این است که در جنگ فرمت ها دچار گزینش اشتباه نمی شوید.
در این نقطه در جدال بزرگ فرمت تلویزیونی، گیرنده های HDTV تاکنون فقط به ۱۰ درصد از خانه های امریکایی ها راه یافته است. به همین دلیل فروش کم کوردرهای باوضوح بالا هنوز پایین است. دستگاه جدید Everio شرکت جی وی سی چندان مناسب استفاده خانگی نیست، زیرا حجیم و گران قیمت است و خوب تثبیت نمی شود. اما این شرکت به روش های مبتکرانه یی روی آورده است تا اطمینان حاصل کند که شما می توانید فیلم های ضبط به وسیله این دستگاه را ذخیره و ویرایش کنید.
دستگاه جدید سونی یک سامانه مفید و باشکوه است، اما مستلزم آن است که ریسک مشخصی را بپذیرید. در این حالت شما فقط یک کم کوردر باوضوح بالا خریداری نمی کنید، بلکه در واقع دستگاهی را می خرید که از یک فرمت جدید نامعلوم و اثبات نشده برای فیلمبرداری استفاده می کند.
با این همه هنوز دوربین های نوارخور دارای مزایایی مانند کیفیت تصویر خوب، قیمت پایین، ظرفیت بی نهایت (به شکل نوارهای خالی موجود در فروشگاه ها) است و به کامپیوتر به عنوان ایستگاه بارگذاری داده ها نیاز ندارد. ضمناً تصاویر ویدئویی که آنها تولید می کنند، به آسانی قابل ویرایش است. با این وجود داشتن کم کوردرهای هارددرایو همچنان گزینه خوبی به شمار می رود.

ترجمه؛ علیرضا سزاوار
NewYorkTimes.com

منبع : روزنامه اعتماد