یهودی‌سازی بیت‌المقدس

موضوع بیت‌المقدس یکی از حساس‌ترین و تاریخ‌سازترین مناقشه‌هائی است که تاریخ بشریت تاکنون آن را تجربه کرده و بر همین اساس اسرائیل با اعلام طرح اخیر خود برای شهرک‌سازی در این شهر درصدد است تا نقطه‌عطفی را برای یهودی‌سازی آن ایجاد کند.
با توجه به فرا رسیدن چهارم ژوئن سالگرد جنگ ۱۹۶۷ این گزارش درباره این شهرکه سازمان ملل آن را بین‌المللی اعلام کرده، اما طی ۴۰ سال گذشته به تصرف رژیم صهیونیستی درآمده تهیه شده است. رژیم صهیونیستی در طول قریب به نیم قرن تأسیس خودبارها در تلاش برآمده تا به شیوه‌های مختلف به این آرمان صهیونیستی که بیت‌المقدس پایتخت ابدی این رژیم می‌باشد. جامه عمل بپوشاند، اما برای این منظور تل آویو با موانع گوناگونی رو به رو بوده که مسائل جمعیتی، زمین و مسائلی دیگر از مواردی هستند که این رژیم برای برداشتن آنها از پیش پای خود تلاش‌های زیادی کرده است.
اسرائیل بارها با کمک آمریکا در تلاش برآمده تا با انتقال سفارتخانه‌های کشورهای جهان به این شهر به پایتختی آن جنبه‌ای رسمی و قانونی بدهد. همچنین تل آویو بر آن بوده است تا با شهرک‌سازی غیرقانونی در این شهر به‌ویژه در بخش‌های شرقی آن که در جنگ سال ۱۹۶۷ (جنگ شش‌روزه) به اشغال درآمد و تغییر یافت جمعیتی در آنجا این شهر را با هویت یهودی پیوندی ابدی داده تا بتواند به اهداف خود برسد، اما تاکنون مشکلاتی را روبه‌روی خود داشته است. اما در همین حال این رژیم دست از تلاش‌های خود برنداشته و به شیوه‌ها و ابزارهای مختلف درصدد اعمال کنترل خود بر نخستین قبله مسلمانان و میراث تاریخ دینی بشری بوده است.
● گسترش غیرقانونی محدوده شهر
از نظر تاریخی، نخستین ابزار این اقدام، گسترش غیرقانونی محدوده شهر است. ”عاموس گیل“ رئیس انجمن یرامیم (شهر ملت‌ها) در این باره می‌گوید: ”شهر قدیمی فقط یک کیلومتر مربع وسعت دارد که با محاسبه حلات عرب‌نشین اطراف در زمان حاکمیت اردن به ۶ کیلومتر مربع می‌رسید. اسرائیل در سال ۱۹۶۷، ۶۴ کیلومتر مربع از زمین‌های کرانه باختری و از جمله ۲۸ روستا را ضمیمه کرد تا وسعت شهر به ۷۰ کیلومرمربع برسد و در زمانی که ساختمان دیوار به پایان برسد، در قسمت شرقی حدود ۱۶۴ کیلومتر را احاطه می‌کند.
در مقابل، در بیت‌المقدس غربی طرح گسترش موسوم به شهرک صفد با اعتراضات طرفداران محیط زیست موجه ش. ”مئیر مارگلیت“ هماهنگ‌کننده کمیته اسرائیلی ضدتخریب خانه‌ها (ICAHD) یادآوری می‌کند موقعی که اورنال یاکوتبالی ”رهبر حزب چپ‌گرای میرتس، نسبت به ساختمان شهرک ”حارحوما“ در محل یک جنگل با شکوه فلسطین اظهار نفرت کرده ”تدی کولیک“ شهردار وقت پاسخ داد این جنگل فقط برای عرب‌ها سبز است.
۱۳ ماه ۲۰۰۷ شهر دار بیت‌المقدس نسبت به افزایش تعداد فلسطینی‌ها و کاهش یهودیان در این شهر هشدار داد بر ین امر که اسرائیل در افزایش شهرک‌سازی اعلام شد، جدی است، اقدامی که دومین ابزار استراتژی این رژیم است. این یی از مهمترین و خطرناکترین استراتژی اسرائیل برای برهم زدن توازن جمعیتی به نفع یهودیان و به ضرر ساکنان فلسطین آن است. ”شموئل گروآگ“ معمار و مسئول انجمن بیمکوم که برای حقوق عمومی، در برنامه‌ریزی شهر مبارزه می‌کند بر این باور است که رژیم صهیونیستی با ساخت چند حلقه شهرک به دنبال پیشبرد سیاست‌های خود در بیت‌المقدس پیش است.
● مهار کامل راه‌های ارتباطی
مهار کامل راه‌های ارتباطی سومین ابزاری برای ایجاد گسستگی در قلمرو فلسطینی، کاهش تحرک اهالی و از میان بردن امکان توسعه آن است، نه تنها رژیم صهیونیستی معجزه‌های بزرگ را از آن خود ساخته و نوسازی و عریض‌تر کرده است، بلکه راه‌های جدیدی برای هر چه سریعتر رسید شهرک‌نشینان به بیت‌المقدس ایجاد کرده اس.
یکی از هدف‌های طرح ”تراموا“ دقیقاً همین است. مجموعه اینها، شبکه مهمی از جاده‌های چهارباندی، با روشنائی در شب را تشکیل می‌دهد که در طول آن درختان را بریده‌اند و به بهانه و تحت نام ”امنیت“ خانه‌های به‌اصطلاح ”خطرناک“ را ویران کرده‌اند و دیوارهای حائل و مخافظ ساخته‌اند. شهرک‌های یهودی‌نشین از طریق ”جاده‌های دورزن“ (که محلات فلسطینی را دور می‌زند) به همدیگر متصل هستند. این جاده برای تردد فلسطینی‌ها ممنوع است. فلسطینی‌ها از شبکه راه‌های دست دومی استفاده می‌کنند که کیفیت بد داشته یا تعمیر نمی‌شوند و یا کمتر مراقبت می‌شوند. این جاده‌ها توسط ایستگاه‌های بازرسی متحد ثابت یا سیار متصل شده‌اند.
● رخنه در شهر قدیمی و ”حوض مقدس“
چهارمین ابزار رخنه در شهر قدیمی و ”حوض مقدس“ است، مارگالیت با شوخی یک صهیونیست دو آتشه در این باره می‌گوید که ”برای شهرک‌نشینان بیت‌المقدس، بسان یک پیاز است. بهترین قسمت آن مغز پیاز است“. تسخیر دوباره اصول ادعائی یهودیان، مصادره اموال بر طبق قانون ”افراد غایب“ و خرید از طریق واسطه‌های همدست، با چنان سرعتی ادامه دارد که مرون راپوپورت روزنامه‌نگار آن را ”جمهوری عیلاد“ می‌نامد، یعنی به نام سازمان شهرک‌نشینان که حکومت به‌طور بسیار غیرمعمول اداره ”مدینه داوود“ را به آن واگذار کرده است.
گزارش‌ها حاکی از آن است که در بیت‌المقدس به تعداد خانه‌های عرب، پرچم رژیم صهیونیستی نصب شده و کوچه‌ها پر از نگهبانان مسلح است. فواد حلاق مشاور گروه مذاکره سازمان آزادی‌بخش فلسطین (ساف) تأکید می‌کند که نباید خود را بر ارقام محدود کرد، درست است که ۱۷ مکان شهرک‌سازی شهر قدیمی و حول و حوش آن فقط دارای ۲۶۰۰ نفر جمعیت است. (از مجموع ۲۴ هزار نفر) ولی این عمل در چارچوب یک استراتژی سرسختانه فلسطین‌زدائی صورت می‌گیرد.
● یهودی‌سازی
یهودی‌سازی ابزار پنجم استراتژی اسرائیل برای سلطه بر بیت‌المقدس به‌شمار می‌رود. با دیوارهای جنگ‌های اسرائیل و بناهای دولتی مستقر در شرق، تا مواردی که کمتر به چشم می‌خورند نظیر سنگ‌فرش‌ها، چراغ‌برق‌ها، سبدهای زباله، و صد البته نام کوچه‌ها، مقدمه‌ای آشکار برای این منظور به‌شمار می‌رود، به گفته دنی رویپنشتاین“، روزنامه‌نگار این نامگذاری‌ها پس از انضمام بیت‌المقدس شرقی در ۱۹۶۷ صورت گرفت تا ظاهراً اعراب فراموش نکنند که چه طرفی برنده شده است.
لباس صنبر سفیر فلسطین در یونسکو می‌گوید: ”اسرائیلی‌ها می‌خواهند که در قسمت اساسی شهر شهرک بسازند و باقیمانده را به چند کوچه فولکلوریک نظریه شهر یافا تقلیل دهند“و اقدام این رژیم برای ثبت شهر قدیمی عربی بر روی فهرست میراث یهوی از این جمله است برای تحقق یهودی‌سازی ضروری است که دسترسی آزاد به اماکن مقدس زیر سؤال برود. عدنان الحسینی مدیر اوقاف می‌گوید که ”سال‌ها است که مسلمانان و مسیحیان کرانه باختری نتوانسته‌اند به مسجد الاقصی راه یابند. در مورد اهالی بیت‌المقدس باید گفت که آنان مجبور هستند ۴۵ سال داشته باشند تا با شیوه‌ای خاص برای نماز گزاردن به مسجد الاقصی راه یابند.
● تدوین یک سیستم تبعیض‌آمیز
بی‌عدالتی از تدوین یک سیستم تبعیض‌آمیز، آخرین ابزار سلطه‌گری اسرائیل ار تشکیل می‌دهد. در این شهر شهروندان تنها شامل یهودیان و ۳/۲ درصد فلسطینی‌ها هستند. فلسطینی‌های کرانه باختری که دارای کارت شناسائی سبز هستند هیچ حقوقی ندارند و حتی از حق آمدن به شهر برخوردار نیستند. مگر پس از اخذ ”جواز عبور که گرفتن آن روز به روز مشکل‌تر می‌شود“. ساکنین دائمی دائمی با کارت شناسائی آبی‌رنگ، از خدمات اجتماعی و حق رأی در انتخابات محلی برخوردارند، ولی این حقوق خودبه‌خود به همسر و فرزندان منتقل نمی‌شود. یک گزارش معروف اروپائی که به خاطر رد شدن از سوی شورای وزیران اتحادیه اروپا (مرکب از ۲۵ کشور) بحران به پا کرد، از نکته انحرافی دیگری پرده برمی‌دارد.
”بین ۱۹۹۶ و ۱۹۹۹، اسرائیل تدبیری به‌نام ”مرکز زندگی“ اتخاذ کرده که بر طبق آن دارندگان کارت شناسائی آبی که خانه یا محل کارشان در خارج از بیت‌المقدس شورای مثلاً در رام‌الله است. این کارت شناسائی را از دست می‌دهند. موجی از دارندگان این کارت‌ها مجبور شدند در بیت‌المقدس شرقی بمانند“.

منبع : روزنامه آفتاب یزد