سفر به گرجستان خاک خاص خدا

طبق روایتی قدیمی وقتی خداوند عرصهء زمین را میان اقوام مختلف جهان تقسیم می کرد، گرجیان سرگرم پختن غذاها و آماده کردن سفرهء خود بودند و دیر رسیدند و خدا به آنها گفت که دیگر جایی برای قوم گرجی نمانده است. آنها گفتند که از آن رو دیر رسیده اند که مشغول نوشیدن با یاد و ثنای خداوند بودند و سپس او را به سفرهء آمادهء خویش دعوت کردند. خداوند آنقدر از این پذیرایی گرم و سفرهء رنگین لذت برد که تصمیم گرفت خاکِ خاصِ خویش را به گرجیان ارزانی دارد...
● گرجستان گرجیان
هر بازدید کنندهء با انصافی، اذعان می‌کند که گرجستان و گرجیان، سرزمین و مردمی نمونه اند. این تکه خاکِ خدا، هیچ خصوصیت بارزی ندارد مگر تنّوع چشمگیر زیبایی‌ها. گویی در این سرزمین، هیچ موجود زنده‌ای نازیبا نیست و سرآمد همهء جانداران خوش آب و رنگ گرجستان، زنان خوش قامتِ لطیف پوست و زیبا روی‌اند که افزون بر زیبایی، خوشرو و مهربان و آرام و سازگار نیز هستند. بی‌دلیل نبود که در عصر قاجار، با آنکه گرجستان دیگر جزء ایران نبود، اعیان و دولتمردان ما به داشتن همسری گرجی، رغبت بسیار داشتند.
گرجستان سرزمینی کوچک است میان دو رشته کوههای بلند و کوتاه قفقاز که مرزهایش را نقشهء پیوست نشان می‌دهد. نام این کشور به زبان گرجی، ساکارت وِلو Sakartvelo و به طور رسمی، جمهوری گرجستان Republic of Georgia است. مساحت گرجستان ۶۹۷۰۰ کیلومتر مربع و جمعیت آن در حدود ۰۰۰ر۴۵۰ر۴ نفر است. پایتخت آن تفلیس یا به زبان گرجی، تبلیسی Tbilisi است که یکی از شهرهای باستانی جهان به شمار می رود زیرا از حدود قرن چهارم پیش از میلاد مسکونی و مرکز بخش شرقی گرجستان بوده است. این شهر در حال حاضر بالغ بر ۰۰۰ر۲۵۰ر۱ نفر جمعیت دارد. به کسر این جمعیت متراکم در مرکز، تراکم جمعیت در پهنهء گرجستان به طور متوسط در حدود نیم نفر در هکتار است. به عبارت دیگر، سهم زمین هر گرجی تقریباً معادل یک ایرانی ست، با این تفاوت که سرزمین گرجستان سراسر سبز و خرم و آبادان است و ایران، کشوری نیمه خشک با کویر و صحرای گسترده.
شاید بتوان از حیث تنوع آب و هوائی، گرجستان را همزاد ایران دانست چرا که هر روز سال را می‌توان در شرایط دلخواه گذرانید. در روزهای گرم تابستان که تفلیس تب کرده است، دره‌های سرسبز و خنکی را میان رشته کوههای قفقاز بلند می‌یابی که از یخچالهای دائمی چندان دور نیستند و با چند ساعت پیاده‌روی، تجربهء سریدن بر سطح صاف و سرد برفهای یخزده نیز امکانپذیر است.
اماّ آنجا که همیشه زیبا و دیدنی ست، بخش غربی گرجستان، از حدود شهر پرآوازهء گوری Gori تا سواحل بی‌نظیر دریای سیاه است. از شهر باستانی کوتائیسی Kutaisi در میانهء همین ناحیه تا ساحل دریا، شرایط اقلیمی، نیمه استوائی است و تا سه متر در سال می بارد. در یک شب، شاهد بودم که دوازده ساعت مداوم، دانه‌های درشت باران مثل دم اسم بر سطح خیابانها و بام خانه های کوبولتی Kobuleti می‌خورد. تصور می‌کنم در همان شب، به اندازهء یک سال بارش تهران، باران بارید.

مهدی فریور

منبع : ماهنامه سفر