از دانشگاه کلمبیا تا دانشگاه تهران

حد فاصل حضور آقای احمدی‌نژاد در دانشگاه امیرکبیر که با اعتراضاتی روبه‌رو شد تا روز دوشنبه ۱۶ مهرماه که در تالا‌ر علا‌مه امینی دانشگاه تهران با دانشجویان روبه‌رو شد، تفاوت اساسی در نحوه برگزاری مراسم به وجود آمد. گردانندگان مراسم و یا بهتر بگویم برنامه‌ریزانی که تدارک برنامه آقای رئیس‌جمهور را بر عهده دارند به باور من بر‌خلا‌ف رئیس‌جمهور، روحیه دانشگاهی ندارند.
آقای احمدی‌نژاد فرزند دانشگاه هستند و در اکثر سخنرانی‌ها به وجهه دانشگاهی خود اشاره دارند، بالطبع با دانشجو و روحیه دانشجویان آشنا هستند. آقای احمدی نژاد به عنوان یک استاد دانشگاه که به ریاست‌جمهوری رسیده است، باید دانشگاهی‌تر عمل کند تا دیگران. مهم‌ترین مشخصه دانشجو، ذهن جست‌وجوگر و پرسشگر اوست. اگر دقت کرده باشید آقای احمدی‌نژاد هم ذهنی دانشگاهی دارند و همیشه در مقام سوال و پرسش برمی‌آیند؛ مثلا‌ <سوال من از شما این است>؛ به‌واقع این جمله ملکه ذهنی اساتید دانشگاه است، پس باید کسی که خود پرسشگر است، پاسخ‌دهنده هم باشد. دانشگاه تهران مهم‌ترین مرکز علمی کشور است، حضور در این دانشگاه با برنامه‌ای که روز دوشنبه برای رئیس‌جمهور دانشگاهی تدارک دیده شده بود به شدت بحث‌انگیز است. چگونه می‌توان قبول کرد، رئیس‌جمهور دانشگاهی بپذیرد دانشجویان به دو دسته مخالف هم در حضور وی تقسیم شوند و گروهی به عزت و احترام در محل سخنرانی حاضر شوند و از ورود گروهی دیگر حتی به صحن دانشگاه جلوگیری شود تا جایی که دانشجویان مجبور شوند در خانه خود را بشکنند و وارد محوطه دانشگاه بشوند. سالن دانشگاه کلمبیا ۶۰۰ صندلی داشت و با اینکه حضور در سالن با پرداخت حق ورودی میسر بود، سالن پر از مستمع شد. سخنرانی رئیس‌جمهور به صورت ویدئو‌کنفرانس در محوطه بیرونی که حضور همگان آزاد بود پخش می‌شد، علا‌وه بر آنکه چندین شبکه تلویزیونی به صورت مستقیم سخنان رئیس‌جمهور کشورمان را برای مردم سراسر دنیا پخش کردند. آیا صحیح است که مسیر اصلی خروج رئیس‌جمهور با آن چرخش اتومبیل که دانشجویان ناظر آن بودند تغییر کند و رئیس‌جمهور به جای مسیر اولیه خیابان ۱۶ آذر از طریق خیابان قدس به خارج هدایت شود تا با دانشجویان برخورد نکند. این حرکت برای همیشه در ذهن دانشجویان باقی خواهد ماند. قصد آن ندارم که مقایسه‌ای بین سخنان رئیس‌جمهور و پاسخ‌های ایشان در دانشگاه کلمبیا و سخنان ایشان در دانشگاه تهران داشته باشم.
بعضی از مورخان به نقش جغرافیا یعنی مکان در حوادث تاریخی اعتقاد دارند، شاید نقش جغرافیای زمان، باعث تفاوت برخورد رئیس‌جمهور در دانشگاه کلمبیا و دانشگاه تهران شده بود. آنانی که روز دوشنبه ۱۶ مهرماه برنامه حضور رئیس‌جمهور را در خانه‌اش، دانشگاه، تدارک دیده بودند به وجهه دانشگاهی رئیس‌جمهور اهانت کردند و پدر خانه را رودرروی بعضی از فرزندانش قرار دادند. رئیس‌جمهور در پاسخ به خبرنگاری خارجی در نیویورک در مورد توهین رئیس دانشگاه کلمبیا -که کاری بس غیرعلمی و دور از شأن و جایگاه دانشگاهی خود انجام داد- پاسخ داد من سعه‌صدر زیادی دارم. جناب رئیس‌جمهور، این سعه‌صدر را در خانه خود هم داشته باشید. شما قبل از آنکه رئیس‌جمهور باشید، اهل دانشگاه هستید. اینجا خانه شماست و دانشجویان فرزندان شما. در یک کلا‌س درس که ۴۰-۳۰ دانشجو، به سخنان من و شما گوش می‌دهند راجع به موضوعات علمی تفاوت دیدگاه پیدا می‌شود. این من و شما، به عنوان داور تعیین دیدگاه درست، مجبور به توجیه علمی سوال دانشجویانمان می‌باشیم. من اگر به جای شما بودم، برنامه روز دوشنبه ۱۶ مهرماه را دوباره با ذهن مهندسی خودم (که شما دارید) ترسیم می‌کردم و دستور می‌دادم به صورت ویدئو‌کنفرانس وقتی که سالن بدون تبعیض از دانشجویان پرشد، بقیه به سخنانم گوش دهند و همچون در دانشگاه کلمبیا -علی‌رغم پیش‌مقدمه‌ای که رئیس بی‌نزاکت آن پیش آورد و شما نشان دادید که سخنوری با‌حوصله هستید- به سوالا‌ت دانشجویانم پاسخ می‌دادم. آیا سوالا‌ت دانشجویان وطنی سخت‌تر از سوالا‌ت دانشجویان دانشگاه کلمبیا بود؟ سوالا‌تی که به قصد تخریب از قبل تدارک دیده شده بود. اما اینجا دانشجویان خواسته‌هایی داشتند که شما به عنوان فردی دانشگاهی به راحتی می‌توانستید پاسخ دهید و محیط دانشگاه را با خود همراه سازید، نه اینکه با برنامه روز دوشنبه عملا‌ دانشجویان به دو دسته تقسیم شدند و این مرزبندی به درگیری لفظی هم کشید. این روز در تقویم دانشگاه چه بخواهید و چه نخواهید، ثبت خواهد شد. کاش به دانشگاه نمی‌رفتید.

نعمت احمدی

منبع : آریایی