کره‌شمالی پس از <رهبر عزیز> - نیوزویک

گاهی اوقات فکر می‌کنیم از این بدتر امکان ندارد. تا پیش از این کیم جونگ ایل مسوول کنترل زرادخانه‌ای از گازهای سمی، میکروب‌های کشنده و سلا‌ح‌های اتمی بود اما حالا و یک‌دفعه، به نظر می‌رسد که <رهبر عزیز کره‌شمالی> دیگر این سلا‌ح‌های کشتار همگانی را در کنترل خود ندارد. از هفته پیش که کیم جونگ ایل در مانورهای نظامی جشن‌های شصتمین سالگرد تولد کره‌شمالی شرکت نکرد، رسانه‌ها شایعات را با اطمینان بیشتری منتشر کردند و همین که سران بلندپایه این کشور استالینیستی سکوت خود را شکسته‌اند و مجبور به تکذیب خبر <سکته مغزی> رهبرشان شده‌اند، باید قبول کنیم که ماجرا جدی است.
واشنگتن هم در این میان باید فقط امیدوار باشد که وضعیت سلا‌متی رهبر کره‌شمالی، این کشور را در آستانه یک بحران خطرناک جانشینی قرار ندهد. ‌ این آخرین چیزی است که منطقه به آن نیاز دارد. واشنگتن و سئول هیچ طرحی برای کره‌شمالی بدون کیم جونگ ایل ندارند. کیم ۶۶ ساله، سیگاری قهار سابق، کسی که به شدت به غذای خوشمزه و نوشیدنی‌های الکلی علا‌قه دارد، هیچکس را برای جانشینی‌اش تربیت نکرده است. مقامات دولت کره جنوبی هم معتقدند که پیکار بر سر جانشینی ایل ممکن است خشن و جدی باشد. البته آنچه سئول را می‌ترساند مردم به شدت فقیر همسایه شمالی است. اگر همانگونه که دیوار برلین فرو ریخت، مرز میان دو کره و منطقه غیرنظامی فی‌مابین برداشته شود، فشار فقر در کره‌شمالی ضربه شدیدی به اقتصاد کره جنوبی وارد می‌کند. با وجود این هراس‌ها واشنگتن و سئول برنامه جایگزینی برای کره‌شمالی ندارند. آندری لا‌نکوف، یک متخصص امور کره‌شمالی در دانشگاه کوکمین سئول می‌گوید: <این سوال کاملا‌ تابو شمرده می‌شود. بازیگران اصلی در ماجرا کاملا‌ ناآماده محسوب می‌شوند. کره‌جنوبی نمی‌خواهد با این مساله روبه‌رو شود و آمریکا هم همین طور.> تا ۳ سال پیش آمریکا و کره جنوبی توافقنامه‌ای روی پیش‌نویس معاهده‌ای کار می‌کردند که بر اساس آن دو طرف راه‌حل‌هایی صلح‌آمیز را در امور آوارگان، مخاطرات سلا‌ح‌های کشتار جمعی و دیگر مشکلا‌ت، در صورت بحرانی شدن اوضاع کره‌شمالی، پیشنهاد می‌کردند. با این حال هنگامی که آمریکایی‌ها خواستند این توافقنامه را در مسیر نظامی بیندازند، کار گره خورد. پس از این قرار شد دو طرف قرارداد را <به روز> کنند، که البته چنین اتفاقی هنوز نیفتاده است. ‌
مقامات آمریکایی هنوز به طور عجیبی آرام هستند. آنها می‌گویند احتمال دارد حال رهبر کره‌شمالی خوب شود و اگر هم او بمیرد طبقه حاکم بر کشور انتقال آرام قدرت را ساماندهی خواهد کرد. به نظر نمی‌رسد که هیچ‌کدام از ۳ فرزند کره‌شمالی آماده رهبری بر کره‌شمالی باشند اما احتمالا‌ حکومت جدید از آنها در نمای ماجرا استفاده خواهد کرد. ‌ در این میان دولت بوش بر پکن و سئول - در صورت وقوع بحران در کره‌شمالی - حساب باز کرده است. هیچ‌کدام از این دو کشور علا‌قه‌ای به آوارگان کره‌شمالی ندارند. پیونگ‌یانگ ۸۰ درصد نیازهای روزانه‌اش را از چین وارد می‌کند و شرکت‌های چینی هم بخش اعظم منابع طبیعی کره‌شمالی را در اختیار دارند. پارک یانگ، عضو مرکز وحدت ملی در کره جنوبی، می‌گوید: <همچنان که سئول و واشنگتن پا روی پا انداخته‌اند، پکن شدیدا برای هرگونه وضعیت اضطراری آماده می‌شود.>
با این همه، اوضاع هر قدر هم توفانی شود، احتمال آنکه کره‌ای‌ها از سلا‌ح اتمی استفاده کنند بسیار پایین است و متخصصان امور نظامی می‌گویند بمب اتمی کره‌ای‌ها هنوز کاملا‌ آماده نیست. پایان عصر کیم جونگ ایل فاجعه‌بار نخواهد بود اما بدون شک باید برای روزگاری دشوار آماده شد. ‌

ترجمه: کاوه شجاعی

منبع : روزنامه اعتماد ملی