مسیح در ابولی توقف کرد - Cristo Si E Fermato A Eboli

سال تولید : ۱۹۷۹
کشور تولیدکننده : فرانسه و ایتالیا
محصول : فرانکو کریستالدی و نیکولا کارارو.
کارگردان : فرانچسکو رُزی
فیلمنامه‌نویس : تونینو گوئرا، رافائله لا کاپریا و رُزی، برمبنای کتابی نوشته کارلو لِوی.
فیلمبردار : پاسکوالینو دِ سانتیس.
آهنگساز(موسیقی متن) : پی‌یرو پیچونی.
هنرپیشگان : جان ماریا ولونته، پائولو بوناچلی، آلن کونی، لئا ماساری، ایرنه پاپاس، فرانسوا سیمون، لوئیجی اینفانتینو و وینچنتسو ویتاله.
نوع فیلم : رنگی، ۱۵۵ دقیقه.


سال 1935. «کارلو لِوی» (ولونته)، پزشک، نقاش و رمان‌نویس که به‌دلیل دیدگاه‌های سیاسی‌اش به منطقه‌ای دورافتاده در جنوب ایتالیا تبعید شده، با قطار به ابولی می‌رسد و از آنجا با اتوبوس و سواری به تبعیدگاهش، کالیانو، می‌رود و پس از اجاره یک اتاق، خودش را به شهردار (بوناچلی) معرفی می‌کند که به او هشدار می‌دهد با تبعیدی‌های دیگر تماس نگیرد. مردم دهکده که می‌فهمند «کارلو» دکتر است، به او مراجعه می‌کنند، اما مرد تبعیدی اجازه طبابت ندارد. خواهرش (ماساری) با پیامی از دوستانش در «تورین» به دیدنش می‌آید و اصرار می‌کند که عاطل و باطل نماند. برای همین هم، «کارلو» خانه‌ای می‌گیرد و پیشخدمتی به‌نام «جولیا» (پاپاس) را استخدام می‌کند. و شروع به نقاشی می‌کند و پس از درمان دختر شهردار، اجازه طبابت هم می‌گیرد. «جولیا» که اهل دهکده «سانتا رکانجلو» است و نمونه‌ای از تفکر سطحی مردم محلی که حس می‌کنند حتی «مسیح» هم فراموش کرده و سرخورده‌اند، او را به درک مردم آنجا و احساس مسئولیت در قبال‌شان می‌رساند. اما کتاب‌هایش را توقیف می‌کنند و نامه‌هایش را می‌خوانند. یک‌بار که شهردار برای توضیح درباره نامه‌ای احضارش می‌کند، از هر دری حررف می‌زنند؛ از «دانته» گرفته تا تاریخ محلی و همین‌طور ماهیت طبقه دهقان. شب کریسمس، کشیش تبعیدی، پس از نوش‌خواری، در خطابه‌اش هم به دهقان‌ها حمله می‌کند و هم به تورین باز می‌گردد؛ سال‌ها بعد، «لوی» به‌یاد می‌آورد که به قولش برای بازگشت به دهکده عمل نکرده است.
* یکی از تعزلی‌ترین و پخته‌ترین فیلم‌های رُزی. او از سال 1963 قصد ساختن مسیح در ابولی توقف کرد را داشت. اما به قول خودش اگر آن زمان فیلم ساخته می‌شد «بیشتر روی بدبختی، فلاکت و عقب‌ماندگی دهقانان در منطقه‌ای فاقد امکانات که همه، حتی مسیح، از آن روی برگردانده‌اند تأکید می‌کردم». سبک نگارش لوی (که فیلم بر مبنای کتاب خاطرات او ساخته شده است) مصداق همان توصیفی است که یک نویسنده ایتالیائی دیگر، الیوویتورینی، از نحوه کار خود کرد: «از خاص به خاص حرکت می‌کند، نه از عالم به خاص». لوی یک پزشک و نقاش بود و چنان دید دقیقی نسبت به جزئیات داشت که کارگردانی کم تجربه‌تر از رُزی امکان نداشت اهمیت سبک او را درک کند. رُزی تور روایتش را پهن می‌گسترد و می‌کوشد با فراهم آوردن ضرباهنگی آرام و یکنواخت، به دِ سانتیس در کار نقاشی‌گونه با دوربین آزادی بیشتری بدهد. توفیق کتاب متکی به نمایش تمایل قهرمانش به آموختن درباره دهقانان محروم و مرموز جنوب است و در عین حال نشان دادن اینکه او چطور نظریه‌ای روشن درباره روابط طبقاتی وضع می‌کند که به‌شدت برای خود انسان‌های درگیر فقر، بیگانه است. رُزی از این دست‌مایه، همزمان یک فیلم بلند سینمائی و یک مجموعه تلویزیونی می‌سازد.