چهارشنبه, ۲۲ اسفند, ۱۴۰۳ / 12 March, 2025
مجله ویستا
ما شانس دوم قهرمانی هستیم
ایتالیا را به فوتبال دفاعی‌اش می‌شناسند. این تیم اوج هنر دفاع كردن و درست دفاع كردن را در جام‌های مهم به نمایش می‌گذارد، بگذریم از اینكه اغلب اوقات هم این تیم به دلیل همین خصیصه‌اش با جام‌جهانی و جام‌های مهم دیگر وداع گفته است. با اینكه ایتالیای امسال، كه مربیگری‌اش را «لیپی» برعهده دارد به نسبت تمام ایتالیاهای تاریخ تیم هجومی‌تر است، اما به هرحال هنوز هم این تیم را با خط دفاعی‌اش می‌شناسند و یكی از بهترین مدافعان این تیم، كسی نیست جز «الساندرو نستا»ی سی‌ساله، كه امید ایتالیاست. او از جام‌جهانی سخن گفته است...
پله اخیرا در گفت‌وگویی گفته كه برزیل اگر بازیكنی مثل «نستا» را داشت در هر تورنمنتی قهرمان می‌شد. نظرتان راجع به این حرف او چیست؟
تنها می‌توانم از پله بخاطر این حرفش تشكر كنم. این شاید بهترین تعریفی باشد كه تاكنون از من انجام شده است. برزیل، خودش بهترین بازیكنان جهان را دارد. كافی است به اسامی كسانی چون «رونالدینیو»، «رونالدو»، «آدریانو»، «كاكا» و ... نگاه كنید تا بفهمید این تیم چه كیفیتی دارد. ولی این را هم در نظر داشته باشید كه فوتبال یك بازی تیمی است. چنانكه در جام ۲۰۰۲ و یورو ۲۰۰۴ تیم‌هایی مثل تركیه، كره، یونان وحتی چك روح بزرگ تیمی خودشان را نشان دادند و ثابت كردند كه روح تیمی قدرتمندتر از توان فردی می‌تواند باشد. با این حال هنوز هم می‌توان گفت كه برزیل در بین مدعیان اصلی ربودن جام قرار دارد و در این نكته اصلا شكی نیست.
تیم‌های دیگری كه صاحب شانس هستند كدام تیم‌ها هستند؟
انگلیس، من در تیم لاتزیو مدت‌ها با اریكسون كار كردم و او را خوب می‌شناسم. او توان و قدرت و هوش زیادی دارد و بلد است چگونه ویژگی‌های تك‌تك بازیكنان را در كنار هم تركیب كرده و سازنده تیمی قدرتمند شود. همچنین این مربی یك حرفه‌یی تمام عیار است و حتی ثانیه‌یی هم برای آماده‌سازی و بهتر كردن تیمش را از دست نمی‌دهد.
ایتالیا چه؟ آیا این تیم شانسی ندارد؟
ما به همراه تیم‌هایی چون آرژانتین، آلمان و فرانسه شانس دوم قهرمانی هستیم. ما در دیدارهای تداركاتی پیشرفت كرده‌ایم ولی هنوز به حد دو تیم اول نرسیده‌ایم كه احتمالا در جریان مسابقات به آن حد خواهیم رسید. بیشتر بازیكنان ما در دوره پیش جام‌جهانی و نیز یورو ۲۰۰۴ بازی كرده‌اند و این نكته مثبتی برای ایتالیاست. بازیكنان ما به عنوان حرفه‌یی‌های تمام عیار می‌خواهند خاطرات بد دو جام پیشین را به فراموشی بسپارند، چرا كه اغلب ما از نظر سنی در شرایطی هستیم كه شاید دیگر جام‌جهانی دیگری فرصت نداشته باشیم.
در مورد حریفان ایتالیا در گروه E چه نظری دارید؟
گروه ما گروه سختی است و شاید هم مشكل‌ترین گروه این جام باشد. دو تیم از هم‌گروهی‌های ما، یعنی امریكا و چك، حداقل در رنكینگ فیفا از ما پیشی گرفته‌اند و بالاتر از ما هستند. غنا هم كه یك تیم آفریقایی غیرقابل پیش‌بینی و البته قدرتمند است. بنابراین ما اصلا حریفانمان را دست كم نخواهیم گرفت. نكته دیگر اینكه تعداد كمی از بازیكنان این سه تیم در لیگ‌های قدرتمند اروپایی حاضر بوده‌اند بنابراین فرصت خوبی برای استراحت داشتند و نیز انگیزه فراوانی هم برای نشان دادن خودشان دارند. در جام گذشته ؤابت شد كه تیم‌هایی چون ایتالیا، اسپانیا، انگلیس، آرژانتین و حتی آلمان در یورو ۲۰۰۴ به دلیل خستگی مفرط بازیكنانشان مقابل تیم‌های كوچكتر و با انگیزه‌تر شكست خوردند...
در دوره‌های گوناگون و با مربیانی چون «آریگو ساچی»، «چزاره مالدینی»، «دینوزوف»، «تراپاتونی» و حالا «لیپی» همواره شما یكی از ستون‌های اصلی دفاع ایتالیا بوده‌اید...
من از هر كدام از این مربیان چیزهای زیادی یاد گرفته‌ام. این مربیان كه شما نام بردید، اگرچه از نظر تاكتیكی تفاوت‌های زیادی با هم داشتند، اما در یك چیز با هم اشتراك داشتند و آن دفاع از من، مقابل منتقدان بوده است و نكته دیگر هم این است كه تمام آنها در زمانی كه فوتبال بازی می‌كرده‌اند مدافع تیم‌شان بوده‌اند. من در طی ۱۰ سالی كه با آنها كار كرده‌ام چیزهای ارزشمندی از هر كدامشان یاد گرفته‌ام. یك بازیكن را نمی‌توان بازیكن مهمی خواند مگر اینكه در تورنمنت‌های مهمی چون جام‌جهانی از مهمترین بازیكنان تیمش باشد. یعنی بازیكن زمانی در دل مردم جا می‌گیرد كه در خدمت كشورش بازی‌های خوبی انجام بدهد.
آیا به مدافعی به عنوان الگو نگاه كرده‌اید؟
در طی دوران بازی‌ام در لاتزیو، میلان و تیم ملی ایتالیا این شانس را داشته‌ام كه در كنار بزرگانی چون «میهایلوویچ»، «كوتو»، «كاستاكورتا»، «مالدینی»، «یاپ استام»، «كاناوارو» و... بازی كنم. از همه اینها چیزهایی فراوان یاد گرفته‌ام، چیزهایی كه باعث شده علاوه بر فوتبال در جنبه‌های شخصی‌تر زندگی هم پیشرفت كنم. با رعایت احترام تمام این بزرگان «خوزه چاموت» آرژانتینی كه در «لاتزیو» همبازی‌اش بودم بیشترین راز و رمزهای بازی در خط دفاع را به من آموخته است. از بازیكنان امروزی هم «جان تری» مدافع چلسی را خیلی دوست دارم. او مدافعی است كه نه تنها در دفاع محكم عمل می‌كند بلكه به زمین حریف هم نفوذ كرده و گل‌های فراوانی به ثمر می‌رساند و من از این حیث به او حسادت می‌كنم.
از چه مهاجمانی بیشتر می‌ترسید؟
من به تمام مهاجمان احترام می‌گذارم ولی «دروگبا» و «زلاتان ابراهیموویچ» بهترین مهاجمان حال حاضر هستند. سرعت، قدرت و دوندگی آنها بیچاره‌كننده است و از نقاط مختلف زمین هم می‌توانند دروازه حریفان را باز كنند. «ساموئل اتوئو» هم بازیكن بزرگی است ولی حیف كه در جام‌جهانی حضور نخواهد داشت.
به نظر شما ستاره این دوره جام‌جهانی چه بازیكنی خواهد بود؟
بی‌شك رونالدینیو. او تلقی مردم را از فوتبال ارتقا داده و ثابت كرده كه در این ورزش چه كارهای دیگری می‌توان كرد. خلاقیت جادوگرانه او بی‌نظیر است و بازی‌اش زیبایی یك هنر را دارد. البته اگر «كاكا» و «شوچنكو» هم در این جام ستاره شوند، تعجبی نخواهم كرد و البته «لیونل مسی» آرژانتینی را هم فراموش نكنید.
منبع : روزنامه اعتماد
ایران مسعود پزشکیان دولت چهاردهم پزشکیان مجلس شورای اسلامی محمدرضا عارف دولت مجلس کابینه دولت چهاردهم اسماعیل هنیه کابینه پزشکیان محمدجواد ظریف
پیاده روی اربعین تهران عراق پلیس تصادف هواشناسی شهرداری تهران سرقت بازنشستگان قتل آموزش و پرورش دستگیری
ایران خودرو خودرو وام قیمت طلا قیمت دلار قیمت خودرو بانک مرکزی برق بازار خودرو بورس بازار سرمایه قیمت سکه
میراث فرهنگی میدان آزادی سینما رهبر انقلاب بیتا فرهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی سینمای ایران تلویزیون کتاب تئاتر موسیقی
وزارت علوم تحقیقات و فناوری آزمون
رژیم صهیونیستی غزه روسیه حماس آمریکا فلسطین جنگ غزه اوکراین حزب الله لبنان دونالد ترامپ طوفان الاقصی ترکیه
پرسپولیس فوتبال ذوب آهن لیگ برتر استقلال لیگ برتر ایران المپیک المپیک 2024 پاریس رئال مادرید لیگ برتر فوتبال ایران مهدی تاج باشگاه پرسپولیس
هوش مصنوعی فناوری سامسونگ ایلان ماسک گوگل تلگرام گوشی ستار هاشمی مریخ روزنامه
فشار خون آلزایمر رژیم غذایی مغز دیابت چاقی افسردگی سلامت پوست