گل‌ درمانی

شیوه‌های درمانی باخ مرکب از ۳۸ دستور گل‌درمانی است که آن‌ها را می‌توان برای مداوای ناراحتی‌های عاطفی به کار برد. هر فرمول شامل جوهر (عصارهٔ) تقطیر شده و رقیق گل خاصی است که بعداً با الکل در می‌آمیزد و فرآورده جدیدی پدید می‌آید. ناراحتی‌هایی که این گونه مداواها چاره‌سازشان است جنبه احساسی دارند مثل ترس، کم‌رویی، خشم، آزردگی، اعتماد به نفس اندک و اندوهباری. از آن‌جایی که راه‌کارهای معالجعه یاد شده شامل الکل است، بنابراین امکان دارد باده‌گساران قادر به کاربرد آن‌ها نباشند، به هر حال شیوه‌های درمانی مورد بحث معمولاً از چنان رقیق‌شدگی برخوردارند که مقدار الکل را به مقدار زیادی می‌کاهند. ضمناً در این زمینه برخی واکنش‌های حساسیت‌زا هم مشاهده شده است و کسانی که برای آنان داروی قوی تغییر خلق تجویز شده است و یا به مواد مخدر و مشروبات الکلی معتاد‌اند، احتمالاً به نوع درمان واکنش مساعدی نشان نمی‌دهند.
● پیشینه و خاستگاه
کاربرد و اهمیت گل‌ها، تاریخ طولانی دارد. اغلب گل‌های ویژه، مفهوم نمادین مهمی دارند که از این میان می‌توان به اکلیل کوهی اشاره کرد. در ضمن از گل‌ها برای تامین مقاصد دارویی، جادویی و مذهبی استفاده می‌شود. جوامع سراسر جهان، گیاهان بومی گوناگون را به طریق خاصی مصرف می‌کردند به طوری که اینک در سده بیست‌ویکم معلوم شده است که پاره‌ای از آن‌‌ها دارای آثار درمانی می‌باشند.
در دهه ۱۹۳۰، دکتر ادوارد باخ، مشاهده کرد که بعضی از بیماران غالباً نشانه‌های عاطفی خویش را پیش از دچار شدن به امراض جسمانی بروز می‌دادند. این علایم شامل ترس، افسردگی، نگرانی و دلهره بود. همچنین وی دریافت آنانی که دچار نشانه‌های هیجانی بودند، توانایی چندانی برای رویارویی با بیماری‌های جسمانی یا رهایی از آن‌ها را نداشتند. وی اذعان داشت که بین جسم و روح ارتباط تنگاتنگی هست و مطمئن شد که از طریق مداوای عوامل عمده عاطفی می‌شود از بروز امراض جلوگیری کرد و یا به درمان آن‌ها پرداخت. او با استفاده از عصاره گل‌ها، شروع به مداوای بیماران کرد. سرانجام به ۳۸ گل نجات‌بخش دست یافت که امروز به گل‌درمانی باخ شهرت یافته‌اند.
گفتنی است که چنین شیوه‌های درمانی، مرض مخصوصی را مداوا نمی‌کنند، بلکه همزمان با مداوا علامت‌های عاطفی، بیماری جسمی نیز علاج می‌شود. معالجاتی از این نوع، به مشابه‌درمانی (هومیوپاتی) شباهت ندارند چرا که جوهره‌ها و رقتشان متفاوت است. شبیه‌درمانی خیلی سست‌تر از گل‌درمانی است.
● نظریه و اصول
عصاره‌های گل‌درمانی باخ در نیروی آدمی اثر می‌نهند. گل‌هایی که صبح‌دم چیده می‌شوند، دارای بیشترین مقدار انرژی‌اند که به آبی که در آن جذب می‌شوند، منتقل می‌گردد. این مایع سپس افزایش یافته، تقطیر شده و تقویت می‌یابد.
لازم است پیش از مصرف معلوم گردد چه نوع گل‌هایی مورد نیاز است. اما هر چه آن‌ها را می‌توان در هم آمیخت، لیکن باید دانست که شماره آن‌ها باید به شش گونه محدود گردد. معمولاً طول درمان متفاوت است. احتمال دارد بعد از دو یا سه هفته شاهد بهبود باشیم و گر نه شاید این مهم چند ماه طول بکشد. به هر ترتیب از آن‌جا که گل‌های مورد نظر کاملاً طبیعی‌اند، پس سمی نبوده و مواد افزودنی ندارند. امکان دارد گل‌درمانی با برخی واکنش‌ها مثل حساسیت ملایم پوستی یا اسهال همراه باشد. باید دانست که این موضوع بخشی از تغییراتی است که این نوع مداوا به همراه دارد. اما اگر چنین تغییراتی باعث ناراحتی می‌شود در این صورت باید مداوا را متوقف کرد.
ممکن است درمان جایگزین ضرورت یابد. چنانچه مطلقاً هیچ تغییری رخ ندهد. در این صورت ارزیابی دگر بار وضع و ناراحتی ضروری است.
● اجرا و کاربرد
به منظور تسکین سریع، درمان به این گونه صورت می‌گیرد که چند قطره رقیق نشده عصاره (افشره) گل انتخابی را مستقیماً روی زبان قرار می‌دهند و یا با آب و یا عصاره مخلوط می‌کنند. برای مصرف دراز مدت از مقدار محلول لازم می‌توان سود جست.
افشره مزبور مورد استعمال خارجی هم دارد به طوری که آن را می‌توان مستقیماً روی شقیقه‌ها، مچ‌ها،‌زیر بغل یا گوش‌ها مالید.
چنانچه هدف شما گزینش شیوه مداوای صحیحی باشد، باید با یک پزشک متخصص رایزنی کنید پاره‌ای از درمان‌ها و اثراتشان را در زیر آورده‌ایم.
▪ غافث ـ غافت (Agrimony)
کسانی را درمان می‌کند که از درون پریشان و بی‌قرارند و یا احتمالاً دچار سوء مصرف موادند. این گیاه به بازگرداندن شادابی و خوش‌بینی کمک می‌کند.
▪ سپیدار ـ صنوبر لرزان (Aspen)
برای افرادی به کار گرفته می‌شود که نگران یا بیم‌ناکند.
▪ آلوچه پیوندی (Cherry Plum)
برای آنانی مفید است که می‌ترسند عنان اختیار از کف بدهند، از حال عادی خارج شوند و افکار خودکشی به سر دارند. این گیاه به مهار احساسات کمک می‌کند.
▪ کلماتیس ـ پیچ (Clematis)
برای افرادی مفید است که گرفتار کم‌توجهی و کاهش تمرکزاند. مصرف این گیاه احساسات مثبت و علاقه را افزون می‌سازد.
▪ اولکس فرنگی (Gorse)
امید و خوش‌بینی را افزایش می‌دهد و احساسات مربوط به ناامیدی و نگرش منفی را کاهش می‌دهد.
▪ خاس ـ راج (Holly)
احساسات مربوط به حسادت و تنفر یا آزرده خاطری از خود و دیگران را از راه افزایش بردباری و مهر و محبت و دلبستگی می‌افزاید.
▪ گل حناـ گل بی‌صبر (Impatiens)
به وسیله افزایش میزان شکیبایی در احساسات مربوط به بی‌صبری تاثیر می‌گذارد.
▪ خردل (Mustard)
سیر خوشی، شادی، ایستایی و پایداری را افزون ساخته و به این طریق در مورد احساسات ناشی از غمگینی، دلتنگی و افسرده جانی موثر است.
▪ بلوط (Qak)
برای معتادانی که نسبت به خود و عزیزانشان بی‌توجه‌اند موثر است.
▪ کاج (Pine)
با گسترش نگرش مناسب به حس مسئولیت، به آنانی یاری می‌کند که پیوسته خویشتن را مقصر دانسته و دچار خودسرزنشی‌اند.
▪ گل شاه‌پسند (Vervain)
خویشتن‌داری و خونسردی را می‌افزاید و برای افرادی مفید است که خشک‌مغزی و تعصبشان از اندازه فزون است.
▪ نسترن (Wild Rose)
سرزندگی، میل و علاقه افرادی را افزون می‌سازد که در زندگی دل‌مرده، بی‌دل و دماغ و بی‌میل‌اند.
▪ بید (Willow)
حالت خوش‌بینی آدمیان را بهبود می‌بخشد و تندی، غمیگینی را از آنان می‌زداید.

منبع:
Guide to Reflexology and Complementary Therapies
ا. امیردیوانی