نام شخصی NAME

معمولاً هر کس از آغاز تاریخ نامی شخصی داشته. اما برخی از کاشفان گزارش نموده‌اند که در برخی از قبایل ابتدائی، اشخاص نام شخصی ندارند. در این حالات، افراد قبایل احتمالاً اکراه از افشای نام خود به طرزی شگفت‌آور دارند. یک نوع خرافه‌پرستی به مقیاس وسیعی در میان اقوام ابتدائی سراسر گیتی رواج دارد که به موجب آن اگر کسی نام شما را بداند او می‌تواند به تو آزار و آسیب برساند. از این‌رو برخی از مردمان نام حقیقی خود را پنهان و تنها لقب خود را اعلام می‌کنند. تقریباً همه نام‌ها دارای معنی است. مردمان نخستین با هوشیاری نامی با یک معنی قطعی به فرزندان خود می‌دادند. این اقدام مخصوصاً در اقوام ابتدائی معنی اسم حقیقی جادوئی و دارای تأثیر بود. در کتاب انجیل نام‌ها تقریباً هر یک دارای معنی بود ولی امروزه به معانی اسامی چندان توجهی نمی‌شود.
بیشتر مردم یک نام شخصی و یک نام‌خانوادگی و برخی از مردم علاوه بر نام شخصی و نام‌خانوادگی لقب یا کنیه دارند.
● نخستین نام‌های کشورهای مسیحی
نام‌های شخصی اغلب مسیحی‌ها از زبان عبری، یونانی، لاتینی یا توتنی TEUTONIC می‌آید.
▪ نام‌های عبری که در کتاب مقدس آمده مهمترین منبع نام و نام‌گزاری نام‌های مسیحی است. عمومی‌ترین نام پسر جان JOHN (هدیه فیض بخش یهوه YAHVEH) و عمومی‌ترین نام دختر مری MARY، عمومی‌ترین نام‌های عبری دیگر شامل دیوید DAVID به معنای محبوب، الیزابت به معنی سوگند خدا (OATHOFGOD)، جیمس JAMES ممکن است به معنای خدای محافظ، جوزف JOSEPH (او خواهد افزود HESHALLADD) هاناه HANNAH (خدا مرا برگزید)، و سموئل SAMUEL (نام خدا) این نام‌های کتاب مقدس به شکل‌ها و لهجه‌ها و تلفظ‌های گوناگون میان کشورهای مسیحی رایج و معمول است. مثلاً کلمه‌ ماری، مری، مارتا.
▪ نام‌های یونانی و لاتین: نام‌های عمومی یونانی ۱) اسکندر ALEXSANDER (کمک‌کننده به نوع بشر) باربارا (BARBARA) (بیگانه) جرج GEORGE (کشاورز) هلن HELEN (روشن) مارگارت MARGARET (مروارید) فیلیپ (عاشق اسبان) و استفن STEPHEN (تاج تا تاج گل) نام‌های لاتین شامل کلارنس CLARENCE (نامور ـ مشهور) امیلی EMILY (کوشا) پاتریسیا PATRICIA (اشرافی) ویکتور (نام مرد) ویکتوریا (فاتح) ویرجینیا VIRGINIA (وابسته به بهار)
▪ نام‌های توتونی: از زبان توتونی نام‌های بسیاری در کشورهای مسیحی مخصوصاً نام پسر رواج دارد این نام‌ها غالباً شامل دو عنصر بهم پیوسته است بدون ملاحظه به وابستگی آنها برای نمونه ویلیام WILLIAM مرکب از دو عنصر نامی است. ویله WILLE (خواستن یا قصد، تصمیم، عزم) و هلم HELM HELMET = کلاه‌خود) اما نام ویلیام به معنای کلاه‌خود یا قصد و عزم نیست. برخی عناصر این نام را در آغاز یافته‌اند مثل (ثروت) در ادوین EDWIN و ادموند و ممکنست معنای بخش آخرین کلمه را بدهند که به معنای نگهبانی در هوارد و ادوارد EDWARD و HOWARD می‌باشد.
● نام‌های ایرانی
نام‌های عربی و نام‌های ترکی و مغولی و عبری در ایران معمول و متداول است. ۱) ایرانی چون بهرام، هوشنگ، خسرو، پروین و پوران و ایران ۲) محمد، رضا، فاطمه و زینب ۳) چنگیز، تیمور، ۴) ابراهیم، داود.
▪ نام‌های خانوادگی در انگلستان و آمریکا نام‌های خانوادگی مانند نام‌های مسیحی به‌کار می‌رود: نام‌هائی مانند پرسی PERCY و لینکلن LINCOLN نیز هنوز از نام‌های مسیحصی باز شناخته می‌شود. برخی از افراد نامور آمریکا مانند واشنگتن ایروینگ، هامیلتون فیش، فرانکلین دلانو روزولت و جفرسون دیویس چنین نام‌هائی دارند.
● نام‌های مقدسان
کلیسای کاتولیک رومی از زمان انجمن TRENT ترنت (۱۵۶۳ ـ ۱۵۴۵) مقرر داشت که همه مسیحیان نام‌های مقدس مسیحی برای فرزندان خویش برگزینند.
▪ نام‌های خانوادگی: ظاهراً چینیان باستانی نخستین مردمی بودند که هر فرد بیش از یک نام داشت. امپراتور فوشی FUSHI در ۲۸۵۲ ق ـ م استعمال نام‌خانوادگی را مقرر داشت. چینی‌ها به‌طور معمول هر یک سه نام داشتند. نام‌خانوادگی، جای نام اول (شخصی) را گرفت. چینی‌هائی که هم‌اکنون در آمریکا به‌سر می‌برند مانند غربی‌ها نام شخصی و نام‌خانوادگی دارند.
در روزگاران نخستین، رومیان باستانی، تنها یک نام داشتند. با این‌حال بعدها دارای دو تا سه نام شدند مثلاً سزار نام اصلیش گایوس جولیوس سزار داشت. گاه یک‌شخص چهار نام داشت. با سقوط امپراتوری روم هر کس یک نام بیشتر نداشت.

منبع : مطالب ارسال شده