ارتفاع‌نشین - Highlander

سال تولید : ۱۹۸۶
کشور تولیدکننده : انگلستان
محصول : پیتر دیویس و ویلیام ن. پَنزر.
کارگردان : رال مالکاهی
فیلمنامه‌نویس : گریگوری ویدن، پیتر بل‌وود و لاری فرگوسن، برمبنای داستانی نوشته ویدن.
فیلمبردار : گری فیشر.
آهنگساز(موسیقی متن) : مایکل کیمن و گروه کوئین.
هنرپیشگان : کریستوفر لامبر، راکسان هارت، کلنسی براون، شان کانری، بیتی ادنی، آلن نورث، شیلا گیش، جان پالیتو و کریستوفر مالکوم.
نوع فیلم : رنگی، ۱۱۶ دقیقه.


نیویورک. در یک پارکینگ خلوت، «کانر مک‌لیود» (لامبر)، دلال جوان عتیقه، مورد حمله بیگانه‌ای مرموز قرار می‌گیرد. اما در مبارزه‌ای خشونت‌بار با شمشیر، «مک‌لیود» سر از تن حریفش جدا می‌کند. پلیس او را بازداشت می‌کند. «برندا وایات» (هارت)، فلزشناسی که برای پلیس کار می‌کند، با آزمایش‌ تکه فلزی که در محل مبارزه پیدا شده، در می‌یابد که فلز قدمتی چند صدساله دارد. «برندا» پس از آزادی «مک‌لیود»، با او رابطه‌ای دوستانه پیدا می‌کند. آن دو در خیابان مورد حمله شمشیرزنی دیگر، مرد ژنده‌پوشی به‌نام «کورگان»، (براون) قرار می‌گیرند، اما ورود یک هلی‌کوپتر پلیس به صحنه، مبارزه او و «مک‌لیود» را ناتمام می‌گذارد. در یک بازگشت به گذشته، آشکار می‌شود که «مک‌لیود» از فناناپذیران است؛ او پس از آنکه به‌طور معجزه‌آسائی از مرگ بر اثر زخم‌هائی که طی جنگی در قرن شانزدهم در اسکاتلند برداشته، نجات می‌یابد، توسط مردی مرموزی به‌نام «رامیرِز» (کانری) - که بیش از دویست سال سن دارد - به جمع فناناپذیران راه پیدا می‌کند. «رامیرز» به او می‌گوید که یک عضو این جمع تنها وقتی خواهد مرد که سرش با ضربه شمشیر عضو دیگر گروه، از تن جدا شود. بد نهادترین عضو جمع، «کورگان» - اینک با نام مستعار «کروگر» در نیویورک زندگی می‌کند - «رامیرز» را از پا درمی‌آورد. بازماندگان جمع در نیویورکِ زمان حال، درگیر رقابتی خونین برای کسب «جایزه»ای نامعلوم هستند. «کورگان»، «برندا» را می‌رباید و «مک‌لیود» در نبرد نهائی سر از تن او جدا می‌کند. سپس همراه «برندا» به سرزمین آبا و اجدادی‌اش، اسکاتلند می‌رود و در آنجا در می‌یابد که «جایزه‌»اش، کسب توانائی خواندن افکار و احساسات سایرین است، با این شرط که در راه خیر مورد استفاده قرار گیرد.
* ارتفاع‌نشین، ایده اصلی‌اش را، سفر و نبرد «قهرمان» و «خبیث»ی نامیرا در طول اعصار مختلف، و ادار نابودگر (جیمز کامرون، 1984) است و در عمل نیز از حد ترکیب این مضمون با عواملی برگرفته از تریلرهای شهریِ روز هالیوود، فراتر نمی‌رود. حرکت‌های پیچیده و اغلب غیر لازم دوربین، به خوبی پیشینه کاری مالکاهی را به‌عنوان سازنده کلیپ‌های ویدئوئی آشکار می‌کند. امتیاز اصلی فیلم حضور کانری (اگرچه نه در اندازه‌های همیشگی‌ای) در نقش «رامیرز» شوخ‌طبع با مجموعه لباس‌های پُررزق و برقش است. میان دنباله‌ها، ارتفاع‌نشین 2: جان گرفتن (مالکاهی، 1991) با «خبیث» عالی‌اش (مایکل آیرون‌ساید) بهترین و ارتفاع‌نشین 3: بُعد آخر (اندی موراهان، 1994)، بدون حضور کانری، بدترینِ این مجموعه است. فیلم، مجموعه‌ای تلویزیونی را نیز به‌دنبال داشت.