مگر مرادی انتخاب شده بود؟

ودر حالی که افکارعمومی اشتباهات داوران شاغل در لیگ برتر را در هفته ششم به دست فراموشی سپرده بودند، یک حرکت کاملاً حساب شده دوباره پرونده داوری ایران را به سوژه روز مبدل کرد تا ابهامات درباره نحوه اداره شدن کمیته داوران به حد اعلایی افزایش یابد.
ماجرا از ارسال نامه مسعود مرادی به فیفا شروع شد، در شرایطی که هیچ کس نمی دانست مرادی به چه دلیل این حرکت را انجام داده. او در مصاحبه ای کاملاً یک جانبه، دفاعیه ای را به طور مفصل نوشت و آن را برای چند تن از دوستان مطبوعاتی اش ارسال کرد. مرادی که می دانست کسی زیاد از خداحافظی وی متعجب نمی شود، با فرافکنی هر چه تمام در پاسخ به چند خبرنگار آن چنان بر طبل بی گناهی خود کوبید که افکار عمومی تصور کنند در حق او اجحافی صورت گرفته، در حالی که ماجرا به شکل دیگری هدایت می شد.
مرادی که می دانست برخورد کمیته داوران نمی تواند پاسخ قانع کننده ای برای منتقدان او باشد در هماهنگی با رئیس همیشه در سفر کمیته داوران، این اقدام را برنامه ریزی کرد تا فضای عمومی جامعه را پس از آن جنجالهای هفته گذشته، به سود خود رقم بزند.
مرادی زمانی که خبر کناره گیری رسمی اش از داوری در محافل خبری پیچید، با چهره ای معصومانه این خبر را تأیید کرد و ماجرای سلامتی خانواده اش را بهانه قرار داد تا این گونه تداعی شود که او از سوی هواداران باشگاه پرسپولیس تهدیدهای متعددی دریافت کرده و به خاطر سلامت خانواده اش، قصد دارد قید داوری را بزند.
سکوت مسؤولان کمیته داوران ماهیت این مسأله را بیشتر از هر وقتی زیر سؤال برد، چون خروج مرادی از فهرست داوران آسیایی می توانست عواقب سختی برای ایران در مراجع بین المللی داشته باشد، اما بی تفاوتی کمیته داوران نشان می داد اصلاً این ماجرا جدی نیست و تنها یک حرکت نمایشی برای عقب راندن منتقدان دو آتشه در شرایط فعلی است.
این موضوع با مصاحبه یکی از کارشناسان داوری فاش شد. یک عضو سابق کمیته داوران با نمایشی خواندن این مسأله از سوی مرادی، بدون اینکه بخواهد نامی از او برده شود می گوید: احتمال اینکه مسعود مرادی از فهرست داوران حاضر در جام جهانی بیرون بماند، بسیار زیاد است. از این رو، مرادی با علم به این مطلب قصد دارد در ناکامی خود افرادی را که در شرایط فعلی در زمره منتقدان او قرار دارند سهیم کند تا بعدها بهانه ای برای ناکامی خود داشته باشد.
وی در ادامه می گوید: هنوز داورانی که باید در جام جهانی قضاوت کنند مشخص نشده اند، پس چطور می توانیم بپذیریم که مرادی زودتر از فیفا نام خود را از فهرست داورانی که در جام جهانی قرار است سوت بزنند، خارج کرده است. در ثانی، مگر فیفا در حد کمیته داوران ماست که با نامه شخصی بدون تأیید فدراسیون تصمیم بگیرد. متأسفانه، جریان ناسالمی که بر کمیته داوران حکمفرماست، باعث شده داوران ما بدون آنکه اشتباهات خود را بپذیرند، دست به اقدامهایی دور از عقل و منطق بزنند و این گونه با افکار عمومی بازی کنند.
یکی از مسؤولان امور بین الملل فدراسیون فوتبال هم با تأیید این موضوع تأییدیه رئیس و نایب رئیس اول را برای مکاتبات رسمی ضروری می داند و می گوید: اگر نامه ای این تأییدیه را نداشته باشد اصلاً از دبیرخانه فیفا به بخشهای مربوط ارسال نمی شود.
با برملا شدن حقیقت ماجرا، زیاد دور از انتظار نبود افراد دخیل در این ماجرا با اعلام حمایت از مرادی سعی در توجیه کردن پروژه تبلیغاتی کنند و به نوعی مرادی را از این اقدام بازدارند.
این حرکت به کمک رسانه ای نیاز داشت. از این رو، مرادی و عنایت با بهره گیری از دوستان مطبوعاتی خود زمینه منتفی شدن این ماجرا را به وجود آوردند و در مصاحبه هایی کاملاً هدفدار حمایتهای سؤال برانگیزی از داوران پراشتباه چند هفته اخیر به عمل آوردند تا افکار عمومی زیاد به آنها شک نداشته باشند.
برای اثبات این موضوع، به چکیده ای از سخنان دبیر کمیته داوران توجه کنید: تصمیم مسعود مرادی برای انصراف از قضاوت در جام جهانی و کناره گیری از دنیای داوری فوتبال یک تصمیم شخصی از سوی این داور برجسته است که بدون در میان گذاشتن با ما اتخاذ شده است. در عین حال، کمیته داوران مترصد آن است که هر چه زودتر مرادی را از تصمیم خود منصرف کند تا همچنان از تجربیات وی در مسابقات داخلی و بین المللی بهره مند باشیم.
یدا... سلیمانی که سعی دارد خود را بی خبر در این خصوص نشان دهد، می گوید: مگر در جامعه داوری ایران چند مسعود مرادی داریم که بخواهیم آنها را به راحتی از دست بدهیم. او که در آستانه حضور در مسابقات جام جهانی است، برای داوری ایران یک فرصت است. در شرایط فعلی ما جایگزینی برای او نداریم و اگر بخواهیم در جامعه داوری ایران یک داور دیگر همچون مرادی داشته باشیم، باید چندین سال بگذرد و هزینه های فراوانی صرف شود. مرادی یکی از آماده ترین داوران فوتبال ایران است که می توانیم تا ۴۸ سالگی از وجود او برای قضاوت در مسابقات داخلی استفاده کنیم. در این شرایط، باید با اقدامی سنجیده مرادی را از تصمیم خود منصرف کنیم. این امر با دخالت مسؤولان فدراسیون فوتبال میسر می شود. آنها می توانند با دلجویی از مرادی پیش از سفر به زوریخ، او را از تصمیمی که اتخاذ کرده منصرف کنند.
از جنس سخنان سلیمانی کاملاً پیداست که این ماجرا به هیچ وجه عملی نیست و تنها می توان از آن به عنوان یک مانور تبلیغاتی برای جایگاه از دست رفته یاد کرد. نظر شما چیست؟

امیرجامل

منبع : روزنامه قدس