آنچه کروبی نگفت!‌

مناظره شنبه شب میان مهدی کروبی و محمود احمدی‌نژاد را می‌توان بی‌نظیرترین برنامه تلویزیونی در سه دهه اخیر دانست.در این مناظره، هم ویژگی‌های مناظره هفته گذشته احمدی‌نژاد - موسوی مشاهده می‌شد و هم برای نخستین بار در چهار سال اخیر، کسی در برابر مردم سخنانی به احمدی‌نژاد گفت که پخش آن از بزرگ‌ترین رسانه‌ حامی رئیس دولت نهم، قبلاً به مخیله کسی هم خطور نمی‌کرد. البته صراحت لهجه و شجاعت بی‌نظیر کروبی در بیان دیدگاه‌های خود، توقعات بسیار بیشتری را در مخاطبان ایجاد نموده بود. در چنین شرایطی، تنها برخی از شیفتگان احمدی‌نژاد که هر نوع هم آوردی رسانه‌ای با او را غیرممکن می‌دانستند، برتری احمدی نژاد در مناظره را انتظار می‌کشیدند اما میلیون‌ها ایرانی - اعم از موافقان و مخالفان کروبی - لحظه شماری می‌کردند تا کروبی با شیوه مخصوص خویش، سرنوشت مناظره را مشخص کند. او تا حد زیادی در تحقق این آرزوی هموطنان، موفق بود اما به نظر می‌رسد برخی عوامل از جمله عدم مدیریت دقیق وقت، شیوه احمدی نژاد در انتقال اتهام افکنی‌ها به بخش پایانی مناظره و نیز برخی پایبندی‌ها که کروبی در مناظره به آن اشاره کرد، فرصت طرح بسیاری از مسائل را از او سلب کرد.
مثلاً کروبی در قسمتی از این مناظره به لزوم صداقت مسئولان با مردم اشاره کرد. او در آن قسمت می‌توانست به موضوع ملوانان انگلیسی و ادعایی اشاره کند که احمدی نژاد در مناظره با موسوی مطرح کرد. رئیس دولت نهم، برای آنکه اقدام خود در بدرقه همراه با تشریفات ملوانان متجاوز را توجیه کند اظهار داشت: »آقای بلر کتباً عذرخواهی کرد که سند آن در وزارت خارجه موجود است و تعهد داد که سیاست‌های انگلیس در برابر ایران تغییر کند.« دو روز بعد از طرح این ادعا، خبرگزاری رسمی دولت، در شاهکاری بزرگبه یاری رئیس خود شتافت و سندی را منتشر کرد تا موسوی را »آچمز« کند. این سند، نامه‌نگاری وزارت خارجه ایران با »سفارت علیا حضرت ملکه انگلیس در تهران« و پاسخ»سفارت معظم« به این نامه‌نگاری بود. نگاهی به این اسناد نشان می‌داد بیش از آنکه »سفارت معظم« حق میزبان خود را رعایت کند، وزارت خارجه ایران حرمت گذاری نسبت به دولتی را لازم می‌شمرد که نیروهای او به آب‌های ایران تجاوز کرده بودند!
اما به هر حال در هیچ بخشی از نامه، اثری از عذرخواهی وجود نداشت. ضمن آنکه اگر هم عذرخواهی صورت گرفته بود برخلاف ادعای صریح احمدی نژاد، فرد عذرخواهی کننده »آقای بلر« نبود. از آن بالاتر، نامه‌ای که خبرگزاری دولت بعد از دو سال و دو ماه منتشر می‌کرد در تاریخ ۹ فروردین ۸۶ منتشر شد و ۶ روز بعد از آن، روزنامه کیهان اولتیماتوم شدیداللحن بلر خطاب بهایران و لزوم آزادی ملوانان را مورد تاکید قرار می داد. راستی کسی که ادعای انتشار ۳۲۰ هزار دروغ علیه دولت خود را مطرح می‌کند چگونه راضی می‌شود دویست میلیون مخاطب مناظره در سراسر جهان - طبق ادعای سایت‌های حامی دولت - یک ادعای غیرواقعی را از زبان رئیس دولت اسلامی بشنوند؟ نکته دیگری که کروبی فرصت پاسخگویی به آن را پیدا نکرد اظهارات احمدی نژاد در خصوص تلاش آمریکایی‌ها برای ربودن او در عراق بود. احمدی‌نژاد که سال گذشته، انکار کنندگان این ا دعا را »بلندگوی آمریکا« نامیده بود این بار کروبی را در کنار همان بلندگوهای آمریکا قرار داد و اظهار داشت: »ایشان - کروبی - نشسته‌اند به جای آمریکایی‌ها و از آنها دفاع می‌کنند«. احمدی نژاد این ادعا را نیز مطرح کرد که »به نخست وزیر عراق گفتم اگر آمریکایی‌ها تکذیب کنند مدارک مربوطه را منتشر خواهم کرد.« کروبی می‌توانست با بهره‌گیری از ادبیات احمدی‌نژاد، در پاسخ اعلام کند »بر فرض که آمریکایی‌ها و عراقی‌ها، این حادثه را تکذیب نکنند. مگر مسئولان ایران، وکیل مدافع آمریکایی‌ها هستند که از انتشار سند رسوایی آنها خودداری می کنند؟« البته این موضوع یک حاشیه هم دارد که احتمالاً کروبی و بسیاری از افراد، از آن بی اطلاع باشند. دو روز بعد از انتشار اظهارات احمدی نژاد در رسانه‌های ایران، برخی رسانه‌های داخلی، اظهارات رئیس دیوان عالی ریاست جمهوری عراق را به نقل از روزنامه الشرق الاوسط منتشر کردند که در آن تاکید شده بود: » در سفر عراق، هیچ تهدیدی علیه احمدی نژاد وجود نداشت« . این خبر که به معنای تکذیب اظهارات احمدی نژاد بود هیچ گاه توسط مقام‌های عراقی تکذیب نشد و مقام های ایرانی هم ترجیح دادند موضوع را پیگیری نکنند. اما در آن زمان و بعد از آن، وعده احمدی نژاد برای انتشار اسناد مربوط به ربودن و ترور او در عراق، محقق نشد. البته شاید در روزهای آینده، سند دیگری توسط وزارت خارجه ایران منتشر شود که استحکام آن در حد سند منتشره اخیر از مکاتبات » سفارت علیا حضرت ملکه انگلیس « با » وزارت خارجه ایران« باشد! ‌ ‌
احمدی نژاد در این مناظره، از تلاش »ستاد انتخاباتی کروبی« برای انعقاد قرارداد ۲۰ میلیارد تومانی با مخابرات به منظور ارسال پیامک های انتخاباتی سخن گفت. به نظر می رسد این ادعا نه دقیق ‌ ‌بود و نه نفعی برای احمدی‌نژاد داشت. زیرا به این طریق ثابت شد احمدی نژاد، خود را دارای این حق می‌داند که از تمام اطلاعات موجود در دستگاه‌های دولتی،بر علیه رقبا بهره گیرد. او که در طول مناظره، مرتباً »کارشناسی« را به رخ کروبی می‌کشید اگر لختی می‌اندیشید به این نتیجه می‌رسید که حتی ارسال یک میلیارد پیامک برای همه ایرانیان نیز چنین هزینه‌ای ندارد. اما کروبی می‌توانست پاسخ قاطع‌تری به احمدی نژاد بدهد و به او یادآوری نماید که »به فرض، یک نامزد انتخاباتی به دنبال پرداخت هزینه سنگین از جیب خود و حامیانش برای ارسال پیامک‌های انتخاباتی باشد، این کار بسیار بهتر از آن است که برخلاف همه قوانین، روزنامه‌های متعلق به بیت‌المال با هزینه گزاف و از جیب ملت، به تبلیغ یک کاندیدا و دروغ پردازی علیه کاندیداهای دیگر بپردازند!«
احتمالاً کروبی از این موضوع نیز بی‌خبر بود که پیامک‌هایی به صورت ۲۴ ساعته توسط برخی خبرگزاری‌های خاص به صورت مجانی به نفع احمدی‌نژاد و به ضرر رقبای او برای مردم بیگناه ارسال می‌گردد!‌
احمدی نژاد در مورد مبلغ پرداختی از سوی جزایری به کروبی سخن گفت. کروبی می‌توانست قدری واضح‌تر به روابط مالی خود با کمک دهندگان و کمک گیرندگان اشاره کند و صدها شاهد از شخصیت‌های شناخته شده نظام را معرفی کند که در طول سی سال گذشته، وجوهی را از کروبی دریافت و به مستمندان پرداخت نموده‌اند. اما بهتر بود که او یک پاسخ انتخاباتی نیز به احمدی‌نژاد می‌داد و از او سوال می‌کرد: »صدها ساختمان بزرگ و کوچک که در سراسر کشور به عنوان ستادهای مردمی احمدی‌نژاد فعالیت می‌کنند و حجم تبلیغات خیابانی او را به بالاترین سطح - در مقایسه با کروبی - رسانده‌اند، متعلق به چه کسانی است؟ آیا احمدی‌نژاد و یارانش همه آنها را می‌شناسند و از روش‌های امنیتی- اطلاعاتی، منابع درآمدی این افراد را شناسایی کرده و از مشروع بودن آن، اطمینان حاصل کرده‌اند؟« در مورد هاله نور بهتر بود کروبی به عنوان یک روحانی سرشناس، از طریق دوربین تلویزیون، آیت‌الله جوادی آملی را مورد خطاب قرار می‌داد و از ایشان می‌خواست برای اثبات یک حق عمومی، به صراحت اعلام کنند که "آیا آنگونه که احمدی‌نژاد گفته، فیلم منتشر شده توسط سایت اصولگرای بازتاب، جعلی است و احمدی نژاد از "هاله نور" و "میخکوب شدن روسای کشورها در زمان سخنرانی او" سخنی نگفته است؟"‌
زمانی که احمدی‌نژاد، به خاطر زیرسوال بردن انتخابات دوره قبل ریاست جمهوری، کروبی را مورد انتقاد قرار داد، او می‌توانست ده‌سال به عقب بازگردد و سخن صریح احمدی نژاد پس از شکست در انتخابات مجلس ششم را به او یادآوری کند که معنایی جز زیر سوال بردن سلامت انتخابات نداشت!‌
اینها نمونه‌هایی از سخنانی است که کروبی نگفت یا فرصت کافی برای گفتن آنها پیدا نکرد. اما به نظر می‌رسد در روزها و ماه‌های آینده، برخلاف خواست بعضی افراد، به سوژه‌های عمومی در جامعه تبدیل خواهد شد.

منبع : روزنامه آفتاب یزد