پیراهن های زرد جاده

«توردوفرانس» یا «لوتور» مهمترین و مشهورترین مسابقات دوچرخه سواری جهان است كه از سال ۱۹۰۳ هر سال به استثنای ۱۹۴۶-۱۹۴۰ (جنگ جهانی اول) و ۱۹۱۸-۱۹۱۵ (جنگ جهانی دوم) در ۳ هفته و در ماه ژوئیه برگزار می شود. این مسابقات سنگین ترین دوره رقابت های دوچرخه سواری در جهان است كه دوچرخه سواران در آن مسافت ۳ هزار و ۶۰۷ كیلومتر را در ۲۱ مرحله ركاب می زنند.
●شركت كنندگان:
از سال ۱۹۶۹ توردوفرانس با حضور تیم های حرفه ای از شركت های كشورهای مختلف برگزار می شود. در فاصله سالهای ۱۹۳۰ تا۱۹۶۱ و همچنین سالهای ۱۹۶۷ و ۱۹۶۸ تیم های ملی كشورها در این مسابقات حضور یافتند.
هرساله ۲۱ تا ۲۲ تیم با دوچرخه سواران جدید در این مسابقات شركت می كنند كه اغلب تیم ها از كشورهای فرانسه، ایتالیا، اسپانیا، بلژیك، هلند، آلمان، دانمارك، سوئیس و آمریكا هستند. این تیم ها دوچرخه سواران مطرح را از مركز و شرق اروپا، كشورهای اسكاندیناوی، قزاقستان، كلمبیا، استرالیا و آفریقای جنوبی به خدمت می گیرند.
«یوپ زوتملك» هلندی با ۱۶بار حضور در توردوفرانس ركورد بیشترین حضور در این مسابقات را دارد. دو بازیكن بلژیكی هم هركدام ۱۵بار در این دوره از مسابقات شركت داشته اند.
●برگزاری مسابقات خارج از فرانسه:
مسابقات دوچرخه سواری علاوه بر فرانسه از سال ۱۹۵۴ در كشورهای دیگر نیز برگزار می شود. (آلمان، اسپانیا، ایتالیا، سوئیس، انگلیس، ایرلند، بلژیك، هلند و لوكزامبورگ)
- مكان های برگزاری مسابقات:
۱۹۵۴:آمستردام
۱۹۵۸:بروكسل
۱۹۶۵:كلن
۱۹۷۳:شونینگن
۱۹۷۵:كارلری
۱۹۷۸:لایدن
۱۹۸۰:فرانكفورت
۱۹۸۲: باسل
۱۹۸۷: برلین
۱۹۸۹: لوكزامبورگ
۱۹۹۲: سان سباستین
۱۹۹۸:دوبلین
۲۰۰۲:لوكزامبورگ
۲۰۰۴: لوتیخ
۲۰۰۷: لندن
●سازماندهی توردوفرانس
توردوفرانس پس از افزایش چشمگیر چاپ روزنامه ورزشی «LAuto» تأسیس شد. «هنری دزگرانگ» مدیر مسئول این روزنامه تا سال ۱۹۴۰ یعنی تا زمان مرگش، مدیر این سازمان بود. او با تلاش زیاد تمام مراحل برگزاری این مسابقات را برنامه ریزی كرد. پس از مرگ دزگرانگ، «ژاك گودت» تا سال ۱۹۸۶ سرپرستی این سازمان را برعهده گرفت. پس از آزادی فرانسه در سال ۱۹۴۴ چاپ «LAuto» متوقف شد. دو سال بعد گودت روزنامه ورزشی دیگری با نام lEquipe را راه اندازی كرد و مجدداً فعالیت این سازمان را آغاز كرد. پس از او نیز در سال ۱۹۸۹ «ژان ماری لبلانك» مدیریت این سازمان را برعهده گرفت و از این زمان این سازمان با (ASO) شناخته می شد. از سال ۲۰۰۶ «كریستین پرودهوم» مدیریت این سازمان را برعهده دارد.
●تاریخچه
اولین دور مسابقات توردوفرانس در سال ۱۹۰۳ در «مونتگرون پاریس» با حضور ۶۰ شركت كننده برگزار شد. در آن مسابقه دوچرخه سواران در ۶ مرحله پاریس، لیون، مارسی، تولوس، بوردو و نانس را ركاب می زدند و دوباره به پاریس برمی گشتند.«موریس گارسین» فرانسوی اولین برنده اولین توردوفرانس است كه با سرعت ۲۵ كیلومتر در ساعت توانست مدال طلای مسابقات و ۳۰۰ فرانك جایزه آن را به خود اختصاص دهد. این مسابقات تاكنون در زمان برگزاری ۴ قربانی داشته است. در سال ۱۹۱۰ «آدولف هیلر» در یك حادثه و در زمان برگزاری مسابقه جان خود را از دست داد. در ۱۴ ژوئیه ۱۹۳۵ «فرانچسكو سپدا» دوچرخه سوار اسپانیایی پس از آسیب دیدگی در مسابقات و گذراندن ۳ روز در بیمارستان، جان باخت. در ۱۳ ژوئیه ۱۹۶۷ «تام سیمپسون» انگلیسی در حین انجام مسابقه جان خود را از دست داد. در سال ۱۹۹۵ نیز «فابیو كازارتلی» دوچرخه سوار جوان ایتالیایی جان خود را از دست داد.
●قهرمانان توردوفرانس
لانس آرمسترانگ آمریكایی توانسته در فاصله سال های ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۵ هفت بار مقام قهرمانی این مسابقات را به خود اختصاص دهد. ژاك آنكوئیتل فرانسوی در سال های ،۱۹۵۷ ۱۹۶۱ و ۱۹۶۴ توانست ۳ بار عنوان مقام قهرمانی این مسابقات را كسب كند. ادی مركس بلژیكی در سال های ۱۹۶۹ ، ۱۹۷۳ و ۱۹۷۴ برنارد هیناولت فرانسوی در سال های ۱۹۷۸ ، ۱۹۷۹ ، ۱۹۸۱ ، ۱۹۸۲ و ۱۹۸۵ میگوئل ایندوران اسپانیایی در سال های ۱۹۹۱ و ۱۹۹۵ توانستند مقام قهرمانی این مسابقات را به خود اختصاص دهند.
جوانترین قهرمان توردوفرانس «هنری كرنت» دوچرخه سوار ۲۰ ساله بود كه در سال ۱۹۰۴ این عنوان را به دست آورد. مسن ترین قهرمان نیز «فیرمین لامبورت» بود كه توانست در سن ۳۶ سالگی عنوان قهرمانی مسابقات سال ۱۹۲۲ را به خود اختصاص دهد.
اولین دوچرخه سوار غیر فرانسوی كه توانست قهرمان توردوفرانس شود «فرانكوئیس فابر» از لوكزامبورگ بود كه توانست در سال ۱۹۰۹ به مقام قهرمانی نائل شود. تاكنون فرانسه با كسب ۳۶ بار عنوان قهرمانی در مقام اول كسب قهرمانی در این مسابقات قرار دارد. بلژیك با ۱۸ بار، آمریكا با ۱۰ بار، ایتالیا با ۹ بار، اسپانیا با ۸ بار، لوكزامبورگ با ۴ بار و سوئیس و هلند هر كدام با ۲ بار عنوان قهرمانی در مقام های بعدی قرار دارند.
●لانس آرمسترانگ اسطوره توردوفرانس
لانس آرمسترانگ دوچرخه سوار آمریكایی تاكنون توانسته به طور متوالی در هفت دوره از مسابقات توردوفرانس از تمامی رقبایش پیشی بگیرد و در مكان نخست بایستد. او در واقع با غلبه بر سرطانی كه گریبانگیرش شده بود توانست بزرگترین موفقیت در طول زندگی اش را به دست آورد. لانس معتقد است پیروزی و غلبه بر بیماری سرطان مهم تر از پیروزی در مسابقات دوچرخه سواری است. او اعلام كرده با هفتمین پیروزی اش در توردوفرانس، دیگر در این مسابقات شركت نمی كند و در واقع هفتمین قهرمانی اش جشن خداحافظی اش نیز می باشد.
لانس ادوارد آرمسترانگ در ۱۸ سپتامبر ۱۹۷۱ در پلانوی تگزاس متولد شد. زمانی كه لانس فقط ۲ سال داشت پدرش به دلیل اختلافات خانوادگی، خانواده اش را ترك كرد و ۳ سال پس از این جدایی، لیندا مادر او مجدداً ازدواج كرد. اما رابطه لانس با ناپدری اش رابطه خوبی نبود و تنها مسابقات دوچرخه سواری و حضور لانس در این مسابقات، او را از زندگی كه به آن علاقه نداشت و همچنین ناپدری اش دور می كرد.لانس علاقه به دوچرخه سواری را از ۴سالگی نشان داد و در سن ۱۱ سالگی حضور در مسابقات را تجربه كرد. بهترین مشوقش نیز مادرش بود كه با مشقت زیاد و كاركردن برای تأمین هزینه زندگی فرزندش به او اعتماد به نفس می داد و همواره به او یادآوری می كرد كه «به پیروزی فكر كن و هیچ گاه نترس.» «هیچ وقت نباید باخت برای تو باشد.» لانس در ۱۳سالگی در مسابقات دوچرخه سواری «آیرون كیدز» شركت كرد و توانست در این مسابقات مقام اول را به خود اختصاص دهد و مدال طلا كسب كند. قهرمانی در این مسابقات نام لانس را در میان نوجوانان مطرح كرد و چندین مجله ورزشی به او لقب «آقای رئیس» دادند. او كه از كودكی بسیار خاضع و فروتن بود اجازه نداد این لقب باعث غرور او شود. لانس در این باره می گوید: «شاید زندگی من این گونه به نظر برسد كه هرسال شاهد قهرمانی باشم اما این باعث نمی شود كه من خود را گم كنم و مغرور شوم. تنها به كسب تجربه فكر می كنم و معتقد هستم باید هر روز بهتر از دیروز زندگی كرد و از لحظه به لحظه زندگی درس گرفت و تجربه اندوخت.»لانس در ۲۱ سالگی به عنوان جوان ترین شركت كننده در مسابقات دوچرخه سواری تور فرانسه شركت كرد.
●نبرد با سرطان
لانس در دوم اكتبر ۱۹۹۶ پس از انعقاد قرارداد با Equipe Cofidis به بیماری سرطان مبتلا شد. در واقع زندگی او از سال ۱۹۹۶ به بعد به دو دوره قبل و بعد از سرطان تقسیم می شود. برخلاف بسیاری از مبتلایان به سرطان كه بیماری شان را پایان زندگی می دانند اما این بیماری برای لانس متفاوت بود. تا قبل از ابتلا به سرطان در مسابقات بسیاری شركت كرده و عنوان قهرمانی را نیز كسب نموده بود تا جایی كه بسیاری از كارشناسان به او لقب خدای مسابقات دوچرخه سواری داده بودند. زمانی كه لانس در مسابقات «اسلو» قهرمان شد و نابغه شماره یك لقب گرفت و تا المپیك آتلانتا نیز جلو رفت، نمی دانست كه چه سرنوشتی را در پیش رو دارد. در سن ۲۴ سالگی به دلیل درد شدید در ناحیه قفس سینه و زیر شكم از حضور در مسابقات بازماند و در بیمارستان بستری شد. پس از انجام معاینات و آزمایش های پی درپی مشخص شد كه به سرطان پیشرفته بیضه مبتلا شده به طوری كه تا قفسه سینه اش پیشروی كرده است. نابغه دوچرخه سواری دیگر مسابقات را كاملاً كنار گذاشت و با بیماری كه به جانش افتاده بود به نبرد پرداخت. براساس گفته پزشكان لانس تنها۴۰ درصد شانس زنده ماندن داشت اما این باعث نشد كه او روحیه اش را از دست بدهد و از این مبارزه خود دست بردارد. او این شانس۴۰ درصدی را به ۹۰ درصد تبدیل كرد و پس از انجام عمل جراحی و برداشتن بیضه سمت راست و قسمت های آسیب دیده مغزش، به مدت ۳ ماه تحت درمان و معالجه با شیمی درمانی قرار گرفت و توانست از این میدان مبارزه پیروز درآید. لانس پس از این كه دوباره در مسابقات حضور یافت، اعلام كرد؛ پس از اینكه بر بیماری ام فائق آمدم با خودم تصمیم گرفتم هر طور شده سلامتی ام را به دست بیاورم و به همین منظور دوباره به سراغ دوچرخه عزیزم رفتم. كه البته در این راه دوستان، مربیان و بخصوص مادرم از من حمایت كردند و مرا تنها نگذاشتند. پس از عمل جراحی و بعد از آنكه زخم ها و جای بخیه هایم بهبود یافت بلافاصله وارد میادین مسابقات شدم. او بهبودی اش را مدیون مادرش است و در این رابطه می گوید؛ «مادرم، مربی من، دوستم، مشوقم، انگیزه ام، پزشك و راننده من در طول مدت بیماری ام بود و پا به پای من حضور داشت. خدا را شكر می كنم كه چنین مادری دارم. او در تمامی شرایط سخت كنار من بوده و به من قدرت، روحیه و اعتماد به نفس داده است.
لانس پزشكانش را نیز مثل فرشته نجات می داند و می گوید: آنها مرا به زندگی برگرداندند. گیب فلدمن، رئیس بخش سرطان پروستات در تگزاس نیز می گوید: «سرطان بیضه یكی از بیماری های كشنده محسوب می شود. اما لانس با روحیه قوی خود با این بیماری جنگید و از میدان نبرد پیروز درآمد كه این یك موفقیت بزرگ برای جامعه ورزشی به شمار می آید.» سیر بل گیمارد مربی لانس نیز این شاگردش را قوی ترین موجود دنیای ورزش می داند و این مربی نیز در پیروزی لانس بر بیماری اش سهم عمده ای داشت.
●تأسیس بنیاد مبارزه با سرطان:
لانس آرمسترانگ پس از گذراندن دوران بیماری، به این فكر افتاد كه به یاری بیماران مبتلا به سرطان بپردازد و فقط به دوچرخه فكر نكند. او در سال ۱۹۹۷ برای كمك به این بیماران و حمایت از آنان بنیاد لانس آرمسترانگ را تأسیس كرد تا به این بیماران امید به زندگی دهد. امروز لانس آرمسترانگ كه با جمع آوری پول از ثروتمندان به كمك سرطانی ها می شتابد از مشهورترین افراد مبارزه با سرطان می باشد و تنها قهرمان دوچرخه سواری نیست بلكه قهرمان انسانیت نیز می باشد. او سخنگوی جنبش مبارزه با سرطان است. او با ساخته شدن دستبند برای نجات یافتگان از سوی شركت نایك، تولید كننده لوازم ورزشی، كاری كم نظیر برای كمك به بیماران سرطانی انجام داد.
این شركت ۵ میلیون دستبند كه روی هر كدام از آنها نام لانس حك شده بود ساخت كه علاقمندان با پرداخت ۱ دلار این دستبند را می خریدند و پول آن صرف كمك به بیماران سرطانی می شد. این دستبندها در زمان كوتاهی طرفداران زیادی در سرتاسر جهان پیدا كرد و حتی هر كدام از آنها تا ۲۰ دلار نیز به فروش رفت. شعار این قهرمان هفت دوره مسابقات دوچرخه سواری این است كه «نباید تسلیم شد.»

فاطمه ابوطالبی

منبع : روزنامه همشهری