صرع و سالمندان

سالیان طولانی صرع به عنوان بیماری کودکان تلقی می شد.حال می دانیم به رغم این که این بیماری اغلب در دهه ششم و هفتم زندگی نیز زیاد است.در دوران کودکی، منحنی شیوع صرع به اوج خود می رسد و در سال های بزرگسالی به کفه رسیده و ثابت می ماند، سپس مجددا در سنین بالای ۶۵ سال افزایش می یابد.بعد از ۵۰ سالگی به تدریج شیوع تشنج هایی که برای اولین بار بروز می کنند، افزایش یافته و این روند تا سن ۸۰ سالگی ادامه دارد.
● انواع صرع در سالمندان
صرع می تواند به اشکال بسیار متفاوتی از جمله اختلال هوشیاری، حملات تشنج و لرزش اندام ها، خود را نشان دهد.معمولا حملات، طولانی مدت نیستند و به طور یک یا دو دقیقه طول کشیده و سپس قطع می شوند.در ۴۴ درصد موارد از انواع منتشر یا ژالیزه است.۵۶ درصد موارد آن با شروع کانونی، خصوصا نوع حرکتی می باشند.در این موارد احتمال این که علت خاصی برای تشنج یافت شود، بیشتر است.
● چه چیزی موجب صرع می شود؟
برای تشنج هایی که در سنین بالای ۶۵ سال شروع می شوند، در بیشتر از نصف موارد (۵۲ درصد)، علل مشخصی را می توان برای این عارضه پیدا کرد.این علل به ترتیب شیوع عبارتند از:سکته مغزی، بیماری های تحلیل برنده مانند زوال عقل (آلزایمر)، ضربه های مغزی، تومورهای مغزی، عفونت های مغزی و موارد مادرزادی.علت این که در تعداد بسیار زیادی از سالمندان (۴۸ درصد) دلیل مشخصی برای تشنج نمی توان پیدا کرد، شاید تغییرات وابسته به سن در مغز، منجر به پایین آمدن آستانه تحریک پذیری برای تشنج می شود.
● درمان صرع
پزشکان برای درمان صرع ضد صرع را تجویز می کنند.این داروها در پیشگیری یا کاهش فرکانس تشنج بسیار موفق هستند ولی به دلیل تغییر در راه های جذب، میزان انتشار در بافت های مخالف بدن، میزان اتصال به پروتسن های سرم، متابولیسم سرم، متابولیسم و دفع داروها، در سنین سالمندی غالبا مقادیر کمتری از داروها تجویز می شوند.سالمندان اغلب نیاز به مصرف سایر داروها به دلیل بیماری های دیگر دارند، لذا لازم است پزشک خود را از تمام داروهایی که مصرف می کنند مطلع سازند.بعضی داروها حتی داروهایی مانند ضد اسید معده یا مسکن ممکن است با داروهای ضد صرع، تداخل عمل منفی داشته باشند و مصرف هم زمان بعضی داروها ممکن است منجر به تغییر خلق و خوی و رفتار شود.وقتی یک سالمند به طور ناگهانی دچار افسردگی، فراموشی، اضطراب و احساس خستگی مفرط شود، لازم است این مسئله را به پزشک خود اطلاع دهید تا این علائم با تغییر یا تنظیم میزان داروها بر طرف شود.
▪ نکته
صرع به خودی خود و بدون توجه به سن، تجربه پریشان کننده ای است و تغییرات احتمالی در روش زندگی می تواند استرس زیادی به فرد سالمند و خانواده وی تحمیل کند.وقتی تشخیص صرع برای سالمند گذاشته می شود، یکی از واکنش های نامطلوب افراد خانواده حمایت بیش از حد سالمند می باشد.به این ترتیب به رغم این که آن ها بیشترین و مهم ترین را به فرد سالمند اعمال می کنند ولی ممکن است این عمل به قیمت از دست دادن استقلال آن ها تمام شود.سالمندان مصروعی که از سلامت جسمی خوبی برخوردار هستند، می توانند مستقل زندگی کنند.

مریم کمیلی نژاد کارشناس ارشد روان شناس

منبع : روزنامه خراسان