حمایت دولت نهم از صنایع نساجی

شرکت Nedtex نماینده انحصاری تعدادی از کارخانجات معتبر تولیدکننده ماشین‌آلات و قطعات نساجی دنیا می‌باشد که به ارائه خدمات مشاوره‌ای به صنعتگران نساجی می‌پردازد. مهندس افشاری در این گفت‌وگو اشاره می‌کند که دولت نهم علی‌رغم تمام مسائل و بحث‌هائی که پیرامون آن صورت می‌گیرد از صنعت نساجی حمایت می‌کند... مشروح این گفت و گو از نظرتان می‌گذرد:
● در حال حاضر ارزیابی شما از وضعیت صنعت نساجی کشور چیست؟
▪ یکی از مهمترین مسائلی که به نظرم در صنعت نساجی باید مدنظر قرار بگیرد این است که واردات کالاهائی که در ایران تولید می‌شوند ممنوع و یا محدود شود. این مسأله حتی با افزایش تعرفه هم امکان‌پذیر است. ابتدا باید زمینه هر اقدام و فعالیتی مهیا شود. زمانی که تولید کننده داخلی مشاهده می‌کند مشابه محصول وی از خارج کشور وارد می‌شود، به تدریج به واردات تمایل پیدا می‌کند. در حال حاضر کارخانجاتی در صنعت نساجی به فعالیت می‌پردازند که از چین پارچه وارد و با مارک خارجی آن را به بازار عرضه می‌کنند، زیرا می‌دانند که تولیدات چینی با محصولاتشان قابل رقابت و حتی از آنها بهتر است.
زمانی که جلوی واردات بی‌رویه محصولات چینی گرفته شود تقاضای بازار افزایش می‌یابد پس کارخانجات داخلی باید پاسخگوی تقاضای داخلی باشند. به‌نظرم نباید به صنعت نساجی کوچک نگاه کرد. نساجی دومین صنعت بزرگ کشور است. این مطلب بارها و بارها گفته شده اما متأسفانه در حد یک شعار باقی مانده است. در تمام دنیا ”اتاق فکر“ وجود دارد، این اتاق یکسری تفکران موافق مخالف را دور هم جمع می‌کند حتی ممکن است اختلاف نظراتی هم به‌وجود آید اما در نهایت به یک نتیجه‌گیری منطقی منتهی می‌شود. چرا در صنعت نساجی چنین اتاقی وجود ندارد؟ تئوریسین‌های توانمندی در کشور وجود دارد اما در اجراء این تئوری‌ها با ضعف‌هائی مواجه هستیم. این اتاق فکر می‌تواند متشکل از اعضاء با تجربه انجمن صنایع نساجی، دفتر صنایع نساجی وزارت صنایع و معدن و صنعتگران توانمند باشد.
نکته دیگر اینکه هنوز سرمایه‌گذاری داخلی را نتوانسته‌ایم جذب کنیم چگونه می‌توانیم به‌دنبال جذب سرمایه‌گذاری خارجی باشیم؟ اکثر سرمایه‌گذاری‌ها در برج‌سازی و مسکن صورت می‌گیرد اما در صنعت نساجی کمتر سرمایه‌گذاری مشاهده می‌شود که اقدام به راه‌اندازی کارخانه نساجی نماید.
اخیراً طی بازدید از یکی از کارخانجات نساجی مشاهده کردم که از ماشین‌آلات سال ۱۹۶۰ به تولید می‌پردازند وقتی به مدیران کارخانه پیشنهاد نوسازی ماشین‌آلات را ارائه دادم، گفتند: مردم که متوجه نمی‌شوند ماشین‌آلات متعلق به سال ۱۹۶۰ یا ۲۰۰۷ است!!!! این گفته شاید ۵ سال پیش مصداق داشت اما در حال حاضر مردم، کیفیت محصولات را به دقت مورد بررسی قرار می‌دهند و سپس اقدام به خرید آن می‌کنند. در واقع ایران از انزوای ۱۳ ـ ۱۴ سال پیش خارج شده است و فرهنگ و تفکر مردم ارتقاء یافته است. برای مثال اگر قرار باشد یک تی‌شرت چینی را به قیمت نازل خریداری کنند اما به‌دلیل کیفیت نامطلوب، فقط بتوانند دو بار از آن استفاده کنند ترجیح می‌دهند تی‌شرتی را خریداری کنند که شاید گران باشد اما کیفیت به مراتب بهتری دارد و بارها می‌توانند آن را مورد استفاده قرار دهند.
امروزه کارخانجاتی وجود دارند که به روی محصولات خود مارک خارجی می‌زنند زیرا فرهنگ مردم این مسأله را پذیرفته که جنس خارجی کیفیت بهتری دارد البته تفکر کاملاً نادرستی نیست اما می‌توان این فرهنگ را اصلاح نمود و مردم را جهت استفاده از تولید داخل تشویق کرد. البته معتقدم دولت نهم علی‌رغم تمام بحث‌ها و مسائلی که پیرامون آن صورت می‌گیرد از صنعت نساجی حمایت می‌کند.
این روزها به دفعات از اصل ۴۴ قانون اساسی و اجراء خصوصی‌سازی شنیده‌ایم باید بگویم تأثیرات این اصل به روی صنعت نساجی صددرصد مثبت است اما باید کار را به کاردان سپرد اگر قرار باشد شرکت‌ها و کارخانجات دولتی طی یکسری رابطه و بدون ضابطه به بخش خصوصی واگذار شوند این خصوصی‌سازی بی‌فایده خواهد بود، البته به‌نظرم در روند اجراء اصل ۴۴ دولت به‌طور کام کنار نخواهد رفت بلکه امور اجرائی را به بخش خصوصی واگذار خواهد کرد. بخش خصوصی اگر در اجراء امور از وجود اتاق فکر بهره‌مند شود، صددرصد موفق خواهد بود.
● تا برپائی نمایشگاه نساجی تهران زمان زیادی باقی نمانده است، دیدگاه شما در مورد نمایشگاه‌های نساجی کشور چیست؟ آیاد در آن شرکت خواهید کرد؟
▪ بنده ابتدا به این نکته اشاره می‌کنم که شرکت Nedtex ظرف ۲۴ ماه گذشته در چهار نمایشگاه معتبر نساجی ایران به‌عنوان شرکت کننده و اعضاء آن از پنج نمایشگاه برگزار شده در اقصی نقاط جهان بازدید داشته است، لذا از دیدگاه کارشناسانه باید عرض کنم که نمایشگاه‌های ما در جمهوری اسلامی ایران متأسفانه به هیچ عنوان چه از نظر بازدید کننده و چه از نظر شرکت کننده قابل مقایسه با نمایشگاه‌های برگزار شده در دیگر نقاط جهان نمی‌باشد.
به عقیده من نمایشگاه در هر صنعتی نقطه اوج و عطف شرکت کننده و حضور بازدید کنندگان نشان از شادابی و دیدگاه مثبت آنان به آن شاخه صنعتی است. همان‌طور که قبلاً اشاره کردم حضور در نمایشگاه به معنای نتیجه‌گیری از یک سال فعالیت و همین‌طور برنامه‌ریزی جهت فعالیت کاری سال آینده می‌باشد. زمانی که گرانی مواد اولیه فرسودگی ماشین‌آلات، قوانین دست و پاگیر، معضلات کارگری و سوء مدیریت و... وجود دارند چگونه می‌توان به یک نمایشگاه پررنگ فکر کرد، نمایشگاه‌های برگزار شده در ایران حتی در خاورمیانه هم حرفی برای گفتن ندارند. در عضو تکنولوژی و ارتباطات چگونه است که نمایشگاه‌های ایران و برگزار کنندگان آن حتی نیم نگاهی به تقویم نمایشگاهی جهان ندارد. آیا این طور نیست که در هر نقطه از جهان زمانی که یک نمایشگاه نساجی معتبر برگزار می‌شود برگزارکنندگان آن اتحادیه و حیث صنف نساجان یک قاره هستند؟ چرا باید در ایران فقط نام انجمن‌ها، یا لوگو و آرم آنان درج شود در حالی که هیچ‌گونه قدمی حتی برای دعوت از فعالان این صنعت توسط آنان برداشته نمی‌شود؟ آیا مصداق کار را باید به کاردان سپرد در این صنعت فرق می‌کند؟
جهت ارتقاء نمایشگاه‌های نساجی کشور ابتدا باید خودمان ارتقاء پیدا کنیم. نمایشگاه را به تعبیری می‌توان به شکوفه‌های یک درخت تشبیه کرد که بعد از آن شکفته و تبدیل به گل می‌شوند. هنگامی که درختی ریشه پوسیده دارد، چگونه می‌توان انتظار داشت که باروری آنرا دید؟
چهار عنصر اصلی تولید یعنی مواد اولیه با کیفیت، نیروی انسانی حرفه‌ای انرژی و ماشین‌آلات همگی در قیمت تمام شده کالا نقش اساسی دارند. نگاه کنیم در این بازار رقابتی در کجا قرار گرفته‌ایم و چقدر می‌توانیم خود را با شرایط روز تطبیق دهیم در حالی که توان خردی مردم کاهش یافته، قیمت‌های تمام شده افزایش پیدا کرده است. از سوی دیگر در برخی تولیدات با اشباع بازار روبرو هستیم. اگر قرار است به سازمان تجارت جهانی بپیوندیم، آبا صنعت ما توان رقابت را دارد یا خیر؟ آیا تولید ما صادراتی است و به این صنعت می‌توان با دید ارز آوری نگریست؟ ما امسال هم در نمایشگاه‌های داخلی و خارجی حضور خواهیم داشت ولی آیا این حضور فقط به آن معنا نخواهد بود که ما هنوز هستیم و در انتظار شگفتن؟؟
زمانی که تولیدات ما حتی استاندارد آسیائی را نیز ندارد، چگونه می‌توان انتظار بازدید کننده خارجی را داشت؟ شرکت کنندگان خارجی نیز جدا از این بحث نیستند زمانی که سرمایه‌گذاری صورت نمی‌گیرد و حتی اگر وقتی این امر اتفاق بیفتد متأسفانه معضلات و مشکلات بانکی، عدم اعتماد مقابل و... به میان می‌آید، آیا می‌توان انتظار داشت که تولیدکننده خارجیدر نمایشگاه شرکت کند؟ به چه امیدی؟ آنها برای حضور در نمایشگاه هم برنامه‌ریزی دارند، به تقویم جهانی نگاه می‌کنند و به سوابق حضور خود در این نمایشگاه‌ها مراجعه می‌نمایند.

منبع : ماهنامه نساجی امروز