دوروتی دیکس

دوروتی دیکس، یک زن فعال و نوگرا بود که به‌عنوان یک زن پرستار کار می‌کرد.
او بیش از ۲۰ سال از عمرش را صرف درمان بیماران روحی کرد، به‌خصوص کسانی که زندانی شده بودند. دیکس در کنار پرستاری اقدام به بازگشایی انجمن‌های فعال در امور اجتماعی کرد و از جمله زنان فعال در بیمارستان‌های سیار ارتش در زمان جنگ بود. او بدون دریافت حقوق در بیمارستان‌های صحرایی کار می‌کرد و هرگز در راه انجام وظیفه کوتاهی نکرد. او علاوه بر آن به سازماندهی فعالیت زنان پرستار در میدان‌های جنگ پرداخت و گروه‌های داوطلب زیادی برای کمک در جبهه و پشت جبهه تشکیل داد. دیکس خصوصیات اخلاقی ویژه‌ای داشت که او را از دیگران متمایز می‌کرد. او همیشه لباس‌های سنگین و تیره‌رنگ می‌پوشید و به‌ندرت به خودآرایی و استفاده از جواهرات می‌پرداخت. به همین دلیل به‌راحتی می‌توانست در جمع مردان فعالیت کند. ویژگی‌های اخلاقی او موجب شده بود که مورد احترام همه باشد و بیش از ۳هزار تن در انجمن‌های خیریه او عضو شده بودند و به فعالیت‌های عام‌المنفعه می‌پرداختند. دیکس حتی از سوی ارتشیان نیز مورد توجه خاص قرار داشت و بسیاری از مقامات در تصمیم‌گیری‌های خود او را نیز شرکت می‌دادند و از کمک انجمن‌های تحت‌نظر او بهره‌مند می‌شدند. سربازان، دیکس را همچون مادر خود می‌دانستند و اعتقاد داشتند حضور او باعث دلگرمی آنها می‌شود. او جان بسیاری از آنها را از مرگ نجات داد و بعد از پایان جنگ نیز دوباره به سر کار خود در بیمارستان روانی برگشت.

منبع : روزنامه تهران امروز