کتاب تلویزیون جهانی و سیاست خارجی

ما مطالب زیادی درباره مدیریت اخبار و اینکه چگونه دولت می‎تواند تلویزیون را بطور ماهرانه کنترل کند شنیده‎ایم. و آن را در سخنرانی آقای گورباچف در دسامبر ۱۹۸۷ با رسانه‎هایABC CBS, CNN, NBC, دیدیم که تحت کنترل دولت درآمد. در کشورهایی که در آنها درک حمایت عمومی در ساختار سیاست خارجی ضروری به نظر می‎رسد، تلویزیون یکی از عوامل اصلی سیاستمداران است که می‎بایست مورد توجه قرار گرفته شود. آنان می‎دانند که تلویزیون تا چه حد می‎تواند تأثیر زیادی درباره نحوه قضاوت سیاست‎های آنان و میزان شانس و مؤفقیت آنان بر افکار عمومی داشته باشد.
پروفسور لارن روشنگری ارزشمندی را درباره این موضوعات و همچنین در بسیاری موارد دیگر انجام داده است که شامل تغییرات تکنیکی شگفت‎آوری که به تازگی اتفاق افتاده است می‎شود و تغییرات بیشتر دیگری هم در راه است. او برای ما درباره اهمیت روشی که از طریق آن تلویزیون اخبار را بیان می ‎ند صحبت کرد، کاملاً متفاوت با صرفاً انتشار خبر، زیر آن از حالت شناخته شده پرینت تیترهای خبری به همراه جزئیات آن خارج شده و در عوض، چیدمان حقایق و تفسیرها به صورتی که درخواست شده به طوری که منطقی و در صورت امکان به طور کامل مهیج باشد است. او مثالهایی مطرح کرد که مسئولان سیاست خارجی چگونه برای اطلاع رسانی وابسته به تلویزیون هستند و چگونه گاهی از آن برای مطرح کردن عقاید و تفاهمات نه چندان عادی خود استفاده می‎کنند.
تحول سریع اخبار تلویزیون از اوایل دهه ۱۹۷۰ با تغییرات بنیادین در نحوه اجرای سیاست خارجی و دیپلماسی بین‎المللی مصادف است. به گفته آبا ابان سیاستمدار و دیپلمات اسرائیلی: هر گونه بحثی در مورد تغییرات در سیستم سیاسی باید با بیشترین قدرت و دگرگونی همه جانبه و بصورت طولانی مدت شروع شود برچیده شدن سیاست سکوت و پنهان کاری در مذاکرات، سرکشیدن رسانه‎ها در هر مسئله‎ای و در هر مرحله‎ای از فرآیند مذاکرات، روح و طبیعت دیپلماسی را به طور کلی تغییر می‎دهد.
تغییرات همزمان رسانه‎ها و سیاست خارجی قابل گسترش می‎باشد، به طوری که فراتر از مرزهای ملی گسترش یافته و تقریباً همین معنا تمام ملتهای جهان را نیز در برداشته است. اگر چه این موضوع به طور خاص در ایالات متحده بخاطر نقش سلطه‎اش در روابط بین‎الملل، سیستم رسانه‎ای رقابتی و با پشتوانه تجاری و محیط سیاسی که تلویزیون در همه جا برجسته می‎باشد بیشتر مطرح است.
علاوه بر این، ایالات متحده شایسته توجه ویژه به علت نقش برتر آن در سیستم رسانه‎ای بین‎المللی می‎باشد. این برتری خودش را در دهه ۱۹۷۰ به عنوان یک موضوع بحث سیاست خارجی در مذاکرات بین‎المللی به طور خاص در میان ملتهای جهان سوم، با نام دستور جدید اطلاعات بین‎الملل ظاهر کرد.
در حالی که توافقی عمومی درباره اینکه تلویزیون و سیاست خارجی به طور اساسی تغییر یافته‎اند وجود دارد. توافق اندکی در مورد راههایی که چگونه این تغییر بر ساختار ارتباط ایندو مؤثر است وجود دارد لویک کاتلر که در زمان رئیس‎جمهور جیمی‎کارتر در طول بحران گروگان‎گیری ایران به عنوان یکی از مشاوران کاخ سفید انجام وظیفه می‎کرد، اظهار داشت هم اکنون اخبار تلویزیون تأثیر بسیار زیادی بر نحوه تصمیم‎گیری‎های سیاست ملی، و به طور خاص تصمیمات سیاست خارجی، در مقایسه با روزنامه‎نگاری دارد. طبق مقایسه به عمل آمده بسیاری از عالمان سیاسی معتقدند که، در مورد مسأله سیاست خارجی، تلویزیون تابع مدیریت اخبار دولت است و دیدگاههای گزینش شده آمریکایی‎ها را به آن سوی مرزها انتقال می‎دهد. که به تمام زمینه‎ها توجه دارد. با شرایط ویژه از این دیدگاه، پوشش خبری تلویزیون و تأثیر بالقوه آن بر افکار عمومی عواملی هستند که باید برای تحقق سیاست خارجی برنامه‎ریزی و کنترل شود. هدف این سری عناوین بیان اینگونه دیدگاههای ضد و نقیض و پیچیدگی‎های تغییرات رابطه رسانه سیاست خارجی در یک دوره تلویزیون جهانی می‎باشد.
در سال ۱۹۸۷ رسوایی خرید تسهیلات ایران کنترا تازه‎ترین نشانه در امور بین‎المللی دال بر تغییرات عمیق‎تر و طولانی مدت است که تلویزیون در رابطه رسانه‎ها و سیاست خارجی بوجود آورده است. شگفت آن که این موضوع در زمان زمامداری رئیس‎جمهور ریگان بازیگر سابق سینما که به علت مهارت او در بکارگیری تلویزیون به کرات از او به عنوان ارتباط‎گر یاد می‎شود انجام شده است. درگیری ایران شاید حادترین حادثه‎ای بود که در تمام مدت زمامداری او رخ داد.
در نوامبر ۱۹۷۹ سفارت آمریکا در ایران به تسخیر درآمد و آمریکایی‎ها برای مدت ۴۴۴ روز گروگان گرفته شدند. به این بحران طولانی مدت گروگان‎گیری به عنوان نقطه عطفی در انقلاب ارتباط رسانه‎ای و سیاست خارجی نگاه می‎شود. این موضوع افکار عمومی را بر شیوه کار تشکیلات اخبار اصلی تلویزیون و اندر کنش آنان با دولتمردان در داخل کشور و دیگر کشورها متمرکز کرد و بسیاری از افراد پیش‎بینی کرده بودند که این موضوع نقش اساسی در شکست کارتر در انتخابات ریاست جمهوری ۱۹۸۰ داشته است.
آزادی گروگانها در روز شروع کار ریگان به عنوان رئیس‎جمهور نقطه تلاقی تاریخی و بی بدیلی را در سیاست خارجی و پوشش خبری تلویزیون بوجود آورد. شبکه‎های تلویزیونی آمریکا از تمام امکانات خود برای جمع‎آوری جهانی اخبار استفاده کردند تا تقارن این دو واقعه را با فاصله، نیمی از جهان را تحت پوشش قرار دهند.
رئیس جمهور ریگان به پایان دوره ریاست جمهوری خود با هاله‎ای از شکست در سیاست خارجی نزدیک می‎شد به گونه‎ای چرخه موضوع گروگان‎گیری را کامل می‎کرد. مانند بحران نخستین، این بحران در ایران که توجه آن درباره گروگانهای آمریکایی در خاورمیانه بود موجب توجه تداوم اخبار تلویزیون شد. زمانی که اخبار مربوط به وقایع پنهانی ایران کنترا علنی شد، این اعلان به طور مداوم، بصری و با دسترسی عمده جهانی به تلویزیون انجام گرفت. از آنجایی که موضوع در مورد سیاست ایالات متحده نسبت به ایران، اسرائیل، نیکاراگوئه، عراق و لبنان بود و به این علت که تعداد زیادی از کشورها روی این مسأله سرمایه گذاری کرده بودند بخصوص هم‎پیمانان ایالات متحده در خاورمیانه و اروپا، این موضوع نمونه بارزی از توانایی‎های جدید تلویزیون ماهواره‎ای را نمایان ساخت. در ۱۹۸۶ و ۱۹۸۷ اینگونه برنامه‎ها مانند اخبار شبانگاهی ای.بی.سی و برنامه نایت لاین، برنامه خبری مک‎نیل لهر در شبکه پی. بی. اس و افراد تراز اول سیاسی شامل بسیاری از ملتها را در گفتگوی زنده دور هم جمع کردند. از دیدگاه تلویزیونی موضوع ایران– کانترا یک مورد مناسب برای حضور سنگین رسانه‎ای بود که از سوی تشکیلات تجاری و مردمی تلویزیون در واشنگتن حفظ می‎شد.
کلنل الیور نورت عضو شورای امنیت ملی که عمدتاً درگیر فعالیت‎های مخفیانه بود در طول شهادت تلویزیونی خود در طی یک شب مشهور گشت. نظرسنجی‎هایی که در آن زمان صورت گرفت جهش آشکاری را در میزان پشتیبانی مردمی نسبت به نیکاراگوئه نشان داد. در مقایسه با شاهدانی که قبلاً در کمیته کنگره‎ حضور یافته بودند، نورت نمونه بارزی بود در مورد میزان قدرت عاطفی تلویزیون که به نمایش گذاشته شده بود و همچنین توانایی آن در نشان دادن ظاهر یا تصاویر به گونه‎ای که متضاد با محتوای شهادت و تفکر آرمانی (انتزاعی) باشد.
از دیدگاه سیاسی محکمه ایران – کانترا بیانگر تلاش کنگره برای جلب پشتیبانی عمومی در یک مبارزه طولانی کنگره در مقابل نفوذ ریاست جمهوری در سیاست خارجی را نمایان ساخت.
با همه این احتمالات، دلیل اصلی پخش تلویزیونی محاکمه موضوع تأثیر و کنترل بر سیاست خارجی بود. با انجام چنین کاری، کنگره می‎توانست به قسمت وسیعی از افکار عمومی از طریق یک رسانه که به طور معمولی بیشتر تحت تسلط رئیس‎جمهور و افراد شاخه اجرایی دولت می‎باشد دسترسی پیدا کند.
با وجود گستردگی پیامدهای موضوع ایران – کانترا برای سیاست خارجی ایالات متحده و وضوح تغییرات در حال انجام در رابطه با رسانه و سیاست خارجی موضوع ایران – کنترا تنها یکی از سری رویدادهایی بود که بر انقلاب اخبار تلویزیون جهانی تأثیر گذاشت. در واقع یکی از اثرات تلویزیون ارائه جلوه بصری عمیق‎تر بر حافظه جمعی تاریخ می‎باشد. دهه کنونی و گذشته هر دو با رویدادهایی که به طور بصری ضبط و اغلب در سطح وسیعی پخش تلویزیونی شده‎اند جلوه‎گر شده است. موارد فراوانی برای لیست کردن وجود دارد، وقایعی از قبیل: دیدا رئیس‎جمهور نیکسون از چین در ۱۹۷۲، آخرین سال جنگ ویتنام، دیدار رئیس‎جمهور از مصر انور سادات از اورشلیم در ۱۹۷۷، ترور او در ۱۹۸۱، قحطی در اتیوپی در ۱۹۸۴، هواپیما ربایی تی. دبلیو.ای پرواز ۸۴۷ توسط شعبه‎های لبنانی در ۱۹۸۵ و پیروزی کورازون. سی‎اکینو و تسلط مردم در فیلیپین در طول سال ۱۹۸۶.
وقایعی که پوشش خبری تلویزیونی نداشتند ممکن است به اندازه آن بحرانها اهمیت داشته باشند و یا به همان اندازه قسمتی از سیاست تلویزیون که پوشش خبری کامل را می‎طلبد باشند. وقایعی مانند کشتار وحشیانه در کامبوج از ۱۹۷۵ تا ۱۹۷۹ یا تجاوز اندونزی به شرق تیمور در ۱۹۷۸ و کشتار سنگینی که روی داد از جمله وقایعی بودند که به ندرت در اخبار تلویزیون ایالات متحده ذکر می‎شدند.
چنین نقاط کوری در پوشش خبری اخبار تلویزیون نه فقط در تعدادی کشور بخصوص و یا در رابطه با رویدادهای خاصی بوجود می‎آید. بلکه بازتاب پوشش خبری گسترده‎تر طولانی مدت می‎باشد. برای مثال به طور هماهنگ توجه زیاد به ملتهای غربی اروپایی و توجه اندک به کشورهای جنوب صحرای آفریقا می‎تواند به خوبی نشانگر ارتباط تلویزیون با سیاست خارجی باشد به صورتی که تنها کشورها یا رویادهای خاص و در زمانهای بخصوصی تحت پوشش خبری قرار می‎گیرند. دیدگاه کلی مشابهی در مورد الگوهای پوشش خبری و ارتباط آنها با سیاست خارجی در رسانه‎های نوشتاری نیز به کار می‎رود.
▪ تغییرات همزمان و سریع تلویزیون و سیاست خارجی هر دو با هم، مستلزم تدوین دوباره نظرات سنتی درباره ارتباط کلی رسانه‎ها و سیاست خارجی به علت بسیاری از دلایل می‎باشد.
ـ اولاً بیشتر ادبیات تحقیقی درباره این موضوع قبل از اینکه ماهواره، ویدئو، الکترونیک و تکنولوژی حمل و نقل اخبار بین‎المللی تلویزیونی را به مرحله کنونی خود برساند نوشته شده بود. امروزه شرایط به طور فزاینده‎ای بینش متداول دهه ۱۹۶۰ که مطبوعات تراز اول اهمیت بیشتری از تلویزیون دارند را که به عنوان یکی از عوامل سیاست خارجی است تضعیف می‎کند.
ـ دوم آن که عالمان سیاسی مطابق انتظار سیاست خارجی را به عنوان محدوده‎ای جدای از نیروهای داخلی جامعه قلمداد می‎کردند. از طریق رسانه‎های گروهی، انتخابات و گروههای متشکل به عنوان عامل متغیر میان پدیده‎های داخلی و خارجی عمل می‎کند.
مفهوم ضمنی این دیدگاه، این است که رویدادهای خارجی در منطقه دوری اتفاق می‎افتند در حالی که رویدادهای داخل نزدیک خانه روی می‎دهد. ماهیت صنایع ارتباط بین‎المللی تا به آن حد تارشد که به چشم‎آمد.
با اینکه تلویزیون ماهواره‎ای به منظور کاهش فاصله میان ملتها و یا صاحب منصبان سیاسی آنان بوجود آمد، نزدیک ساختن نگرش‎های سنتی برای اجرا بسیار سخت استـ سوم اینکه نگرشی قدیمی و نسبتاً متداول می‎گوید، رسانه و سیاستمداران خود را در ارتباطی خصمانه خواهند یافت یا در بهترین شرایط یک فرد در همزیستی ناراحت کننده‎ای به سر می‎برد. با این وجود، سازمانهای مسئول پخش تلویزیونی معاصر از یک سو و سیاست خارجی از سوی دیگر معمولاً آنقدر در ارتباط نزدیک به هم فعالیت می‎کنند که به نظر می‎رسد نقش آنها در حال ادغام شدن است. وقتی اینگونه عمل می‎شود، مناسبتر آن است که هر دوی آنها را یک سازمان در نظر بگیریم.
این سری عناوین مفهوم ارتباط سیاست خارجی با رسانه‎ها را که توسط عالم سیاسی برنارد سی کوهن در عناوین مطبوعات و سیاست خارجی پیشنهاد شده بود گسترش می‎دهد. قبل از انجام این کار، ضروریست معنای عبارات سیاست خارجی و دیپلماسی را آنگونه که در اینجا استعمال می‎شوند و برای تأکید بر نیاز به اندکی دورنمای تاریخی توضیح داده و روشن سازیم.در صفحات بعدی سیاست خارجی عموماً به طرح‎ریزی نقشه و اجرای آن اشاره دارد: انتخاب اهداف تحت هدایت مناسبات یک کشور با ملتهای دیگر و انتخاب تدابیر و شگردهایی برای رسیدن به آن اهداف، از سوی دیگر دیپلماسی، به طور پایه ای یک فرآیند ارتباطی می‎باشد: آن هنر انتقال محتوای سیاسی یک دولت به دولتهای دیگر می باشد. به این ترتیب، دیپلماسی بخشی از فرآیند اجرا تا مرحله طرح‎ریزی سیاست خارجی می‎باشد.
در شروع سال ۱۹۴۱، هارولد لاسول، یکی از محققان پیشگام در ارتباطات، بر اهمیت در نظر گرفتن فرآیند ارتباط به عنوان یک سلسله از توجهات در چهارچوبی که جریان توجه عمومی را به سیاست مرتبط سازد تأکید می‎کند. مجموعه ارزیابی توجه جهانی او، با تمرکز به آن به طور آشکارا جهانی می‎باشد.
برای مثال یک تیتر خبری مثل بریتانیایی‎ها به نیروی هوایی آلمان احترام می‎گذارند در روزنامه ایالات متحده شامل سمبلهای معنی داری که به انگلستان و آلمان هر دو باز می‎گردد می‎شود. فرض کار اولین بود که مردم و کشورها نمی‎توانند به محیطی که نسبت به آن آگاهی ندارند و یا به حیطه توجه آنها وارد نشده واکنش نشان دهند. لزوم تفسیر تغییرات توجهات جمعی در راستای بررسی و فهم سیاست از همین رو می‎باشد. اگر چه اثر لاسول خیلی قبل‎تر بوجود آمد، منطق آن در دوره تلویزیون جهانی کنونی به کار می‎روند.
حتی با در نظر گرفتن تاریخ نسبتاً کوتاه تلویزیون، بعضی از تحقیقات و تفکرات درخصوص طبیعت آن رسانه و تأثیرات سیاسی آن، حرکتی را به سوی ارزیابی نقش بیشتر جهانی آن در ارتباط با سیاست خارجی تدارک می بیند. در سال ۱۹۵۱ در طول روزهای نخستین اخبار تلویزیون کورت و گلادیس اینگل لانگ مشاهده زنده مردمی یک رویداد را با تصاویر ویدیویی همان واقعه که از تلویزیون پخش می‎شد مقایسه کردند. زمان آن رژه بزرگ شیکاگو در خوشامدگویی به بازگشت ژنرال داگلاس مک آرتور به خانه بود، بعد از اینکه رئیس جمهور ترومن او را از فرماندهی در کره مرخص کرده بود. آن دو (لانگ‎ها) مشاهده‎گران زیادی را در مسیر رژه مستقر کردند تا گزارش آنان را با یک نوار صوتی و توصیفات خلاصه نویسی شده از پوشش تلویزیونی با هم مقایسه کنند. از این گذشته، آنان این کار را در زمان دوربین‎های کوچک دستی و سبک ‎وزن انجام ندادند بلکه به بیان دقیق‎تر با یکی از دوربین‎های بزرگ و جاگیر و سنگین تلویزیونی، فیلم خبری و نوار صوتی انجام دادند.
یافته‎های آنان نشان داد که بیشتر تماشاچیان رژه انتظار دیدن یک صحنه هیجان انگیز، بر اساس میزان زیاد پوشش رسانه‎ای بازگشت دفعه قبل مک آرتور به خانه را داشتند. تنها تعداد اندکی از آنها به دلیل تجلیل از یک قهرمان به رژه توجه می‎کردند. افراد زیای که ناامید شده بودند اظهار کردند بهتر این بود که در خانه می‎ماندند و آن را از تلویزیون تماشا می‎کردند. وقتی که تماشاچیان خوش شانس بوده و مؤفق به نگاه مختصری به ژنرال و خانواده او می‎شدند، پوشش تلویزیونی او را همچنان در مرکز توجهات قرار می‎دهد. استفاده از برداشت نمای نزدیک و همراهی گزارش تفسیری به شخصی سازی رویدادها برای تماشاگران تلویزیون کمک می‎کند.
لانگها از عهده نشان دادن عملکرد با اهمیت و اولویت تلویزیون از سه جهت برآمدند. اول اینکه آن یک پیش‎داوری ناخواسته را بنابر طبیعت تلویزیون منتقل می‎کند. به بیان دیگر تصویر تلویزیونی ذاتاً یک تصویر بازتاب شده است. دوم اینکه این موضوع مستلزم به هم وصل کردن و شخصی سازی تصاویر رویدادها بنا بر ساختار دیداری و تفسیری می‎باشد. سوم اینکه پوشش خبری تلویزیون خودش می‎تواند با چهارچوب دلگرم کننده رویدادها را تعدیل کند تا برای پخش مناسبتر باشد و همچنین می‎تواند این اصلاح یا تغییر را با بوجود آوردن هشیاری در میان کسانی که در رویداد سهمی داشته‎‎اند در مقیاس بزرگتر بینندگان تلویزیون ایجاد کند. در سال ۱۹۸۰ گزارشگر اخبار سی بی اس برت کوئینت، که بحران گروگان گیری ایران را پوشش داده بود. چگونگی پوشش خبری تظاهرات مردم در جلوی سفارت آمریکا در تهران را اینگونه توضیح می‎دهد که همه فریاد می‎زدند مرگ بر شاه، مرگ بر کارتر و مرگ بر آمریکا، چیزهایی که او عنوان کرده بود... هر کجایی از مسیر راهپیمایی و در هر زمانی که شما به دوربین اشاره می‎کردید، جمعیت شروع به شعار دادن می‎کردند. بیشتر تظاهرات به علت مزایای دوربین‎های تلویزیونی ایالات متحده بود.
تجربه یا عملکرد رایج در مورد ارتباط رسانه‎های خبری با سیاست که تلویزیون آن را تأیید می‎کند کدام است؟ و تلویزیون کدام مورد را تأیید می‎کند، کوچک نمایی یا تغییر از نوع دیگر؟ برای درمان این معضلات با اهمیت، موضوع صفحات بعدی بر تلویزیون جهانی و سیاست خارجی متمرکز شده است، البته نه در حالت ایزوله بلکه در ارتباط با رسانه‎های خبری دیگر و در بافت گسترده‎ای که سیاست ایالات متحده مورد بحث، طرح ریزی و اجرا در می‎آید.
در اوایل دهه ۱۹۶۰ برنارد کوهن ذکر کرد که به طور کلی رسانه‎ها در مورد سیاست خارجی به صورت ناظر، شرکت کننده و کاتالیزور (تسریع و آسانگر) عمل می‎کنند. این قوانین اختصاص به قسم دیگری ندارد ولی گسترده به نظر می‎آید. تصور هر گونه فعالیت رسانه‎ای، از جمله تلویزیون، مشکل به نظر می‎رسد که نتواند توضیح یک یا تعداد بیشتری از موارد طبقه‎بندی شده باشد. نقش تلویزیون به عنوان مشاهده‎گر سیاست خارجی به طور قابل ملاحظه‎ای تحت تأثیر موارد زیر است.
ـ ارتباط آن با رسانه‎های اصلی دیگر مثل سرویس رادیویی یا روزنامه‎ها.
ـ جزئیات امر آموزش و تمرین خبرنگاران، پرسنل دوربین (فیلمبرداری) تهیه کننده و ویرایشگر.
ـ آن عوامل سازمانی و اقتصادی که به طور قدرتمندی بر جمع‎آوری و پخش اخبار تلویزیون تأثیر می‎گذارند.
ـ تغییراتی که عرضه تکنولوژی جدید در نظارت بر مشاهده امور بین‎الملل صورت داده‎اند.
ـ توجهات بین‎المللی و فراملی که مستقیماً به سازمان دهی‎های فعالیت اخبار تلویزیون آمریکا تأثیر می‎گذارد لطمه می‎زند.
ـ ذات امور بین الملل که پایدار است و به تدریج تغییر می‎کند.
ـ نقش تلویزیون به عنوان شرکت کننده مانند سایر رسانه‎ها می‎تواند به عنوان یک واکنش یا رابطه سمبلیک میان تلویزیون و سیاست ساز در نظر گرفته شود. سازندگان سیاست نقش منظمی را برای پوشش تلویزیونی از طریق کنفرانسهای مطبوعاتی رسمی، توجیهات، سوابق و افشاگری‎ها در نظر می‎گیرند. تلویزیون در کنار رسانه‎های چایی یک زمینه (مبنای) منظم و سرقت را درباره سیاست مرتبط با پیشرفت‎های امور بین الملل در اختیار سیاستمداران قرار می‎دهد.
ـ نقش کاتالیزور تلویزیون به صورت تغییر سیاست خارجی از طریق اثر بر نظرات عمومی می‎باشد، تحقیقات اخیر نشان می دهد که تغییرات شدیدی در میزان توجه افکار عمومی به روابط بین‎الملل بوجود آمده است. کسانی که توجه بیشتری به سیاست خارجی داشته بودند از تعداد کمتری برخوردار بوده و شامل سیاستمداران و مردان تراز اول و با نفوذ می باشند. قسمت اعظم جمعیت توجه کمتری به سیاست خارجی و روابط بین‎الملل دارند مگر در شرایط فوق‎العاده به صورت کلی، این موضوع در میان نخبگان و افراد دقیق جامعه وجود دارد که تلویزیون و رسانه‎های دیگر در تغییرات سیاست خارجی آمریکا دخالت دارند. تأثیر تلویزیون بر تلقی دولتمردان از افکار عمومی خیلی مهمتر از نظرات واقعی بخش عظیم و ناآگاه جامعه دارد. به عبارت دیگر اگر دولتمردان مسئول سیاست عقیده داشته باشند که سنگینی نظرات عمومی به طور قدرتمندی به یک سمت یا سمت دیگر است، آنان احتمالاً به همان اعتقاد عمل می‎کنند، بی‎توجهی به وضعیت و ژرفای افکار عمومی به جای آن، دولتمردان منتخب و طراز اولان سیاسی ممکن است توجه بیشتری به بحث‎های عمومی در میان هم سخنان آنان به آورد، با اعتقاد به اینکه این موضوع یک ارتباط خویشاوندی قابل پیش‎بینی با نظرات عمومی گسترده و کلی دارد، حال با شکل‎گیری یا بازتاب آن. با نگاه از این منظره تأثیر محدود شده تلویزیون که از طرف بسیاری از جامعه شناسان پذیرفته شده است، بر پایه تحقیقات دهه ۱۹۶۰ و اوایل دهه ۱۹۷۹ درباره تأثیرات خشونت پخش شده از تلویزیون، تنها به صورت حاشیه‎ای مطرح می‎باشد. سئوالهای کلیدی درباره میزان قابلیت تلویزیون در تغییر سیاست خارجی پیرامون تأثیر آن بر نحوه برداشت و عملکرد کسانی که بر سیاست به طور مستقیم اثر دارند یا آن را می‎سازند برمی‎گردد.
جهش اخبار تلویزیون به سوی موقعیت برتر کنونی خود به عنوان یک عامل مؤثر بر سیاستگذاران سیاست خارجی می‎تواند به سمت تکنولوژی، اقتصاد، منبأ اعتماد مردم به تلویزیون به عنوان یک منبأ خبری و یک مجموعه مورد توجه امور بین‎الملل دنبال شود. تمام اینها به توضیح شرایط جدیدی که سیاست سازان، مطبوعات و مردم با آن مواجهند کمک می‎کند، از بین تکنولوژی‎هایی که نقش حمایتگر تلویزیون و سیاست خارجه را دارند، ماهواره‎های ارتباطی بی‎تردید برجسته‎ترین آنهاست. بینندگان تلویزیون آمریکا با پخش ماهواره‎ای و تصاویر زنده در دهه ۱۹۶۰ آشنا شدند، زمانی که شبکه‎های تجاری ازماهواره‎هایی مثل Telstar و EarlyBird استفاده کرند. در سال ۱۹۷۲ تنها ۴۳ کشور دارای ایستگاههای زمینی Intelsat یا ارتباط زمینی به آن سیستم بودند، که کانال اصلی پخش ماهواره‎ای تصاویر تلویزیونی بود. در اواسط دهه ۱۹۸۰ Intelsat ۱۰۹ عضو رسمی داشت و شبکه‎های ارتباطی میان ۱۷۰ کشور و سرزمین را فراهم‎می‎کرد.
امروزه شبکه تلویزیونی آمریکا ابزار قابل حملی به نام Flyaways را با خود برای نواحی خارجی یا داخلی هر جا که امکانات ماهواره‎ای در دسترس و یا مناسب نباشد. به همراه دارد. این ابزار به اندازه کافی کوچک است که قابل حمل با Lear Jet و یا به صورت یک بسته باری در هواپیمای مسافر بری باشد. در اوایل سال ۱۹۸۶ سی. بی. اس و ان. بی. سی از این چنین ابزاری در مدت زمان پوشش خبری انتخابات فیلیپین که رئیس جمهور آکینو را به قدرت رساند استفاده کردند.
در مدت زمامداری ریگان دولت ایالات متحده به طور وسیعی توانایی خود را در استفاده از تلویزیون ماهواره ای در سراسر عرصه برنامه شبکه جهانی که بوسیله آژانس اطلاعات ایالات متحده پخش می شد، گسترش داد. این برنامه کانال دیگری را در نظر گرفته بود که از طریق آن دولت می توانست دیدگاههای دولتمردان و اطلاعات دیگری که از طریق تلویزیون پخش می شد را به بسیاری از ملتها منتقل می کند.
در حال حاضر چندین پروژه ابتکاری در دست اقدام است که می‎تواند به خوبی منادی تلویزیون و نقش آن در سیاست خارجی قرن ۲۱ باشد. در بهار سال ۱۹۸۷ نیویورک و لندن انجمنی پایه نهادند که اعلام کرد قصد دارد اولین برنامه خبری جهانی برنامه Planet ۳ را خلق کند،. ایده این بود که از خطوط تلویزیون‎های ماهواره‎ای برای مقایسه روشی که بتوان رویدادهای خبری خاص را در مناطق مختلف جهان تحت پوشش درآورد استفاده کنند.
تصاویر ویدئویی می‎تواند با نقل داستانی به زبان کشوری که برناه در آنجا پخش می شود همراه باشد. جلوتر در ۱۹۸۷ سی. ان. ان طرح‎هایی را برای برنامه خبری جهانی با عنوان گزارش جهانی س ان ان اعلام کرد. برهان اصلی که برنامه Planet ۳ بر آن بنا شده بود، مدت ۶ ساعت برنامه در یکشنبه‎ها می‎تواند نظر تمامی ملتهایی که برای آمریکا شناخته شده هستند را برای مشارکت جلب کند. هدف برنامه در جلب نظر هر کدام از ملتها برای گزارش اخبار رویدادها و موضوعاتی که مهم به نظر می‎رسد می‎باشد، همراه با ترجمه‎ای که برای کشور گیرنده آماده می‎شود. یکی دیگر از کلیدهای تکنولوژی جمع‎آوری الکترونیک خبرها می‎باشد، دوربینی قابل حمل و سبک و ابزار ویرایش در اخبار تلویزیون استفاده می‎شود. در حین اینکه ابزار کوچکتر می‎شوند قابلیت ویرایش بیشتری پیدا می‎کنند و سرانجام امکان ارتباط مستقیم خبرنگار تلویزیونی با ماهواره را فراهم می‎کند، این موضوع خبر از ایجاد محدودیت‎های دولتی بر جمع‎آوری و پخش خبرهای تصویری سخت از قبل را می‎دهد.
سومین تکنولوژی سفر هوایی مدرن می‎باشد که هر دو مورد دیپلماسی و پوشش خبری آن از طریق تلویزیون را متحول ساخته است. احتمال بوجود آمدن تکنولوزی مسافرت جدیدتری مثل وسیله نقلیه تحت Suborbital مافوق صوتی تداوم اینگونه تأثیرات را نوید می‎دهد.تکنولوژی چهارم کامپیوتر و میکرو الکترونیک می‎باشد. شاید بتوان گفت که غالبترین تکنولوژی در بین همه، با موارد قبلی هماهنگ و آمیخته شده است. پخش اخبار کامپیوتری شده است، و سیستمهایی نظیر اخبار سی. بی. اس قابلیت جستجوی کامپیوتری در میان فیلمها، کاست آرشیو بریده جراید، گزارش و Cell Up Storeisهای کامپیوتری را از تمام سرویس‎های اصلی کابلی دارا می‎باشد، و همچنین قابلیت دنبال کردن گزارشها و تیم فیلمبرداری، تهیه کنندگان و گزارش‎گران از دفاتر سی. بی. اس در سراسر جهان می توانند به سیستم نیواستار از طریق کامپیوترهای شخصی آی. بی. ام متصل شوند. به طور مثال یک گزارشگر در دفتر توکیو می‎توانند متنی را به نیویورک یا واشنگتن ارسال کند و همچنین چک کند که چه چیزهایی در آرشیو سی. بی. اس موجود می‎باشد. همچنین سیستم می‎تواند به یک کامپیوتر کوچک در قطع دفترچه‎ای واژه پرداز متصل باشد که بوسیله گزارشگران تلویزیونی مشهور شده است. متن رسانی از طریق نشان دادن یک نسخه بزرگ شده از متن و بالا و پایین بردن آن که با قابلیت خواندن در هوا انجام می‎شود یکی از بخشهای سیستم می‎باشد.
یکی از تکنولوژی‎های جالب و به صورت بالقوه دور از دسترس که می‎تواند بر تلویزیون و سیاست خارجی مؤثر باشد ماهواره‎های حسگر از راه دور است. فاجعه چرنوبیل که در آن تشعشع مقادیر زیادی از مواد رادیواکتیو بوسیله ضرابخانه هسته‎ای شوروی صورت گرفت و اثر آن به بسیاری از ملتهای اروپایی و آمریکا رسید، بهترین مثال تصویری را از اینکه چطور تکنولوژی ماهواره‎ای حسگر از دور می‎تواند بر سیاست تأثیر گذارد نشان می‎دهد. در این مورد شوروی از انتشار اطلاعات به اخبار رسانه‎ها جلوگیری کرد و این ایالات متحده و دیگر کشورهای غربی بودند که عکسهایی از رآکتور آسیب دیده را پخش کردند که با لندست آمریکایی و ماهواره‎های حسگر از دور اسپات فرانسوی گرفته شده بود.
بر طبق آخرین دستاوردهای علوم و تکنولوژی در دهه آینده، سازمان خبری توانایی خواهد داشت که از طریق ماهواره‎های دوربرد از هر نقطه‎ای از زمین عکس‎هایی دریافت کند که حاوی حزئیات دقیق باشد.
در مه ۱۹۸۷ گزارشی که اداره سنجش تکنولوژی کنگره‎ای منتشر کرد شامل موارد کلیدی زیر می‎باشد:
۱) زمانی که ساخت یک ماهواره خبری مدیاتست با تفکیک پذیری بالا امکان‎پذیر باشد و پوشش خبری به موضوع در سراسر جهان و دسترسی به اطلاعات تکنولوژی روز را فراهم کند. هزینه اینگونه سیستمی می‎تواند کاملاً فراتر از بودجه دولت ملحوظ شود.
۲) رسانه ماهواره‎ای ممکن است به طور ذاتی مشکلاتی را در چگونگی سازماندهی امنیت ملی و سیاست خارجی در یک دیپلماسی گسترش ۳۰ در مدت زمان یک دهه، بسیاری از کشورها احتمالاً سیستمهای دور بر خودشان دسترسی خواهند داشت و این موضوع مشخص نیست که آیا دولت ایالات متحده، در صورتی که دولتهای خارجی کنترل‎های مشابهی را اعمال نکنند، می‎تواند به طور مؤثری دسترسی رسانه‎ها به تصاویر ماهواره‎ای را محدود یا کنترل کند.
در حین تغییرات در قانون، تکنولوژی و مراکز بازرگانی ماهواره‎ای دوربرد را به صنعتی غیر رسمی مبدل ساختند. استفاده از عکسهای ماهواره‎ای در سازمان خبری می‎تواند به صورت اولین اصلاحیه حقوقی مطرح شود. امنیت ملی را در نگران تعهدات پیمانهای بین‎المللی و ارتباط میان ملتهای مستقل می‎باشد. سئوالات و تردیدهای سیاست خارجی و امنیت ‎ملی شامل پوشش ماهواره‎ای بر عملیات نظامی، امکان مقابله به مثل در مورد افشاگری‎های ماهواره‎ای دولتهای خارجی، ازدست دادن کنترل دولت در زمان بحران‎ها به علت افشاگری تقریباً آنی ماهواره‎ای، تأمین اطلاعات ارزشمند و هوشمندانه برای حزب سوم و سوءتعبیر یا سوء استفاده از اطلاعات ماهواره‎ای می‎باشد.
واکنش دولت آمریکا به چنین نگرانی‎های سیاسی در آگوست ۱۹۸۷ در قانون بخش بازرگانی منعکس شد که به وزرای ایالتی و دفاع قدرت و توی جواز استفاده یا معلق نگه داشتن فعالیت تشکیلات ماهواره‎ای دوربر و بازرگانی در زمینه امنیت ملی یا سیاست خارجی را می‎داد.
تحت این قانون، که در مورد شرکت تصویری اسپات اجرا نمی‎شد، جواز کار ارگانی که اطلاعات را از ماهواره فرانسوی اسپات خریداری می‎کرد برای بازنگری به وزارتهای دفاع و ایالتی فرستاده خواهد شد.
تکنولوژی‎های کوچکتر نیز بر روابط رسانه – سیاست خارجی اثر گذار می‎باشند. ضبطهای کاستی از سخنان آیت ا... خمینی و دیگر رهبران مذهبی نقش مستند خوبی را در انقلابی که شاه را در ایران سرنگون کرد بازی کردند. بسیاری از این ضبط در فرانسه ساخته شده و قبل از بازگشته خمینی (ره) به ایران قاچاق شده بود.
در جمهوری کره گزارشهایی که از واقعه خونین کوانجو در سال ۱۹۸۰ توسط ژاپن، آلمان غربی و تشکیلات خبری آمریکا ضبط ویدئویی شده بود، به طور گسترده‎ای میان دانشجویان و دیگر گروههای مخالف در طول سالهای بعدی پخش شد. همراه با عکسها و شرح‎های نوشتاری، آنها به طور انکار ناپذیری مخالفت علیه دولت رئیس جمهور چون دو هوان تقویت کردند.

نویسنده: جیمز . اف . لارسن

منبع : راه ارتباطات