زیستن - Ikiru

سال تولید : ۱۹۵۲
کشور تولیدکننده : ژاپن
محصول : توهو
کارگردان : آکیر اکوروساوا
فیلمنامه‌نویس : شینوبو هاشیموتو، هیدئو اوگونی و کوروساوا
فیلمبردار : آساکازو ناکائی
آهنگساز(موسیقی متن) : فومیو هایاساکا.
هنرپیشگان : تاکاشی شیمورا، نوبوئو کانکو، کیکوکو سکی، ماکاتو کوبوری و میکی اوداگیری.
نوع فیلم : سیاه و سفید، ۱۴۳ دقیقه.


"کنجی واتانابه" (شیمورا)، کارمند قدیمی بخش بایگانی شهرداری، با مراجعه به پزشک در می‌یابد که به سرطان معده مبتلا شده و بیش از شش ماه دیگر زنده نمی‌ماند. "واتانابه" ابتدا می‌گرید، بعد سعی می‌کند به پسرش (کانکو) ـ تنها کسی که پس از مرگ زنش برایش مانده ـ پناه ببرد، اما او مدت‌هاست غریبه شده. پس تمام پس‌اندازش را از بانک می‌گیرد تا از آخرین روزهای زندگی‌اش لذت ببرد، اما این‌هم بی‌فایده است و تلاشش برای دوستی با یکی از دختران اداره‌اش (اوداگیری) هم کمکی نمی‌کند. "واتانابه" می‌میرد و در نیمه دوم فیلم، در مراسم یادبودش، با رجعت به گذشته می‌فهمیم که پیش از مرگ یک زمین بازی برای بچه‌های محلی ساخته است.
٭ یکی از شاهکارهای استاد در دوران اوج هنری‌اش، پس از راشومون (۱۹۵۰) و ابله (۱۹۵۱) و پیش از هفت سامورائی (۱۹۵۴)، که شاید اثر نمونه‌ای او نباشد اما فیلمی فراموش نشدنی و تکان دهنده است. کوروساوا نقطه پایان یک زندگی را به تصویر می‌کشد، و برای این کار افراطی‌ترین نمونه را انتخاب می‌کند: کارمند فسیل‌شده را کدترین بخش اداره‌ای که نمونه مجسم دیوی به‌نام بوروکراسی است، انسانی گرفتار در چنبره قوانین و تبصره‌هائی که ظاهراً بیشتر برای گره‌افکنی به‌کار می‌روند تا گره‌گشائی. اما حتی این انسان تنها و واخوره هم موفق می‌شود تا معنائی برای "زیستن"اش پیدا کند. فیلم مثل بالا و پائین (۱۹۶۳) ساختاری دوپاره دارد و با وجود زمان نسبتاً طولانی‌اش، هرگز خسته کننده نمی‌شود. بازی شیمورا عالی است و جالب این‌که در فاصله سال‌های ۱۹۴۸ تا ۱۹۶۵، از فرشته مست تا ریش قرمز، این تنها فیلم کوروساواست که توشیرو میفونه در آن بازی نمی‌کند.