برگ بو

برگ بو درخت یا درختچه ای همیشه سبز به ارتفاع ۱۵-۲ متر و دوپایه است. ساقه یا تنه باریك برگ بو در بخش فوقانی و بالا دارای انشعابات فراوان، پوست آن متمایل به سیاه و در پایه های مسن دارای شكافهای روشن است. برگ گیاه پایا، سبز تیره، چرمی و سرنیزه ای كشیده تا تخم مرغی پهن و به طول ۱۱-۳ سانتی متر، نوك تیز و دارای دمبرگ كوتاه به رنگ سبز متمایل به قرمز است. كاسبرگ ها و گلبرگ ها سفید متمایل به سبز و مثلثی است. میوه آن كروی تا بیضوی و به رنگ سیاه متمایل به ارغوانی است. برگ و میوه گیاه اندام دارویی درخت برگ بو را تشكیل می دهد. زمان جمع آوری برگ درخت برگ بو هنگام بازشدن گل ها و در فصول بهار و ابتدای تابستان است ولی میزان روغن فرار برگ ها در صورتی كه در فصل پاییز جمع آوری شوند بیشتر گزارش شده است. این درخت دارای خاستگاه مدیترانه ای و اروپای جنوبی است و هم اكنون در نواحی شمالی و مركزی ایران پرورش می یابد. ماده متشكله اصلی برگ درخت برگ بو را روغن فرار تشكیل می دهد كه میزان آن ۳/۰ تا ۱/۳ درصد گزارش شده است. برگ بو را به عنوان ادویه و معطركننده در فرآورده های غذایی و آرایشی _ بهداشتی به كار می برند و از آن به صورت خوراكی به عنوان ضدنفخ، صفراآور و مدر و به صورت موضعی در درمان دردهای روماتیسمی استفاده می كنند. در طب گذشته برگ بو را مدر و ضدسم دانسته همچنین از آن در درمان دردهای عصبی و سردرد استفاده می كرده اند. این گیاه و روغن فرار حاصله از آن بایستی در محل خنك، ظروف سر بسته و دور از نور نگهداری شود.

منبع : روزنامه شرق