بیندیشیم و سپس تصمیم بگیریم

حتی در بهترین ازدواج ها هم ، زوجین بر سر تربیت بچه ها و شناساندن خوب و بد به آن ها با یكدیگر اختلاف دارند، وقتی شما و همسرتان در رابطه با تعلیم و تربیت فرزندانتان اختلاف داشته باشید. چه باید بكنید؟
از همان قدیم الایام هم بر سر تربیت بچه ها در خانواده ها مشكل وجود داشته است. این مشكلات معمولاً تركیبی است از این كه كدامیك از والدین ابتدا كودك را حین ارتكاب جرم دیده است، هر كدام از والدین تا چه میزان با رفتارهای ناشایست فرزندانشان عصبانی می شوند، خلق و خو و میزان تحمل ناكامی در پدر و مادر متفاوت است، كدامیك از والدین زمان بیشتری را در روز با كودك می گذراند و در آخر كدامیك از والدین از این كه نتوانسته است زمان بیشتری را صرف كودك خود كند احساس گناه می كند. و اگر بخواهید موضوع را پیچیده تر كنید، این مطلب را هم می توانید به مطالب بالا اضافه كنید كه آیا كار ناشایست كودك در خفا انجام شده است یا در ملاء عام، خب اكنون چه باید كرد؟
● آموزش حل مسایل از همان ابتدای كودكی
از خاطر نبریم كه اختلاف و عدم توافق با همسرتان سر تربیت و تادیب فرزندان مساله ای كاملاً طبیعی و غیرقابل اجتناب است. این اختلاف به این معنا نیست كه شما والدینی ناسازگار هستید و با یكدیگر تفاهم ندارید. اجازه ندهید كه این عدم توافق برایتان دردسرساز شود.
بحث و گفت و گوی مناسب در مقابل كودكان می تواند تجربه تكاملی خوبی برای آن ها باشد.
یادگیری مهارت های گوش دادن، عنوان كردن مشكل، در نظر گرفتن هر دو طرف قضیه و رسیدن به راه حل و توافق، از شمار ابزارهایی است كه فرزند شما باید از همان ابتدای كودكی، به تدریج آموزش ببیند.
جنگ و جدل های نابرابر به هیچ عنوان درس زندگی خوبی برای كودكان نیست. از قبل تصمیم بگیرید كه چه مساله ای در خانواده شما از اهمیت بیشتری برخوردار است. بی تردید شما و همسرتان حداقل برسر چندین موضوع به توافق می رسید كه اهمیت زیادی داشته باشد و فكر می كنید كه در موقعیت های خاص باید انجام گیرند.
بسیاری از خانواده ها سلامتی (از گذاشتن كلاه كاسكت حین دوچرخه سواری گرفته تا مصرف مواد مخدر)، آموزش و تحصیل (انجام صحیح تمرینات و تكالیف مدرسه)، احترام (در خانه، مدرسه و در اجتماع) و صداقت را در درجه نخست اهمیت قرار می دهند. شما نمی توانید در مورد همه تصمیمات تربیتی فرزندتان جلسه تشكیل دهید. پدر و مادری آسوده تر هستند كه زمان بیشتری برای رسیدگی به این موضوعات در اختیار دارند و استرس و فشار كمتری متوجه آنهاست. و راحت تر می توانند به دلیل منشا اشتباهات و بدرفتاری های فرزندشان فكر كنند.
اگر عادت به شرط گذاشتن برای فرزندتان دارید: «اگر تكالیفت را خوب انجام ندهی، اجازه نداری كه عصر به كلاس كاراته بروی» و همسرتان با این طرز برخورد شما مخالف است، باید به تنهایی این شروط را به مرحله عمل بگذارید و مسوولیت تهدیدتان تمام و كمال برعهده شما است.
كلام آخر این كه مهم نوع تصمیمات تربیتی است نه این كه چه كسی این تصمیمات را گرفته است. اگر فكر می كنید كه همسرتان در مقابل فرزندانتان خیلی سخت گیری می كند، همت به خرج دهید و با او صحبت كنید تا مشكلتان برطرف شود.
اگر می بینید كه در بحث با همسرتان راه به جایی نمی برید یادتان باشد كه هیچوقت نمی توانید اثر كلمات زشت و بد و بیراه هایی كه از دهانتان خارج می شود را از بین ببرید، اما همیشه وقت برای بحث مجدد و رسیدن به نتیجه ای كه هر دو نفر از آن راضی باشید وجود دارد. مثلاً اگر فرزندتان شبانه بدون اجازه وارد اینترنت شده است، و شما هنوز تصمیمی برای تنبیه او نگرفته اید، می توانید به كودك بگویید كه، «من و پدرت هنوز سر تنبیه تو به توافق نرسیده ایم، اما بعد از شام حتماً بهت می گوییم كه چه تصمیمی گرفته ایم.» اینكار به شما فرصت كافی می دهد تا با آرامش فكر همه جنبه های قضیه را بررسی كرده و تصمیم درستی اتخاذ كنید.

زهرا قلی زاده سلوط
كارشناس ارشد روان شناسی

منبع : روزنامه جوان