جنایات ناتمام

از ابتدای سال ۲۰۰۰ میلادی تاکنون کاخ سفید به کانون شکنجه وتوحش در نظام بین الملل تبدیل شده است.بوش پسروچنی به کمک گونزالس مشاور مستعفی رئیس جمهور آمریکا زندانهای گوانتانامو، ابوغریب و بگرام را تاسیس نمودند.مکانهایی مخوف که ماموران سیا و موساد در آنجا انواع شکنجه های ضد انسانی را به دور از چشم محافل و مجامع بین المللی مدعی حقوق بشر اعمال می کنند.در این میان سازمان ملل متحد و شورای امنیت در مقابل آنچه در این شکنجه گاهها می گذرد سکوت کرده اند و به حمایت علنی از اقدامات کاخ سفید و نومحافظه کاران می پردازند.
بوش پسر در مقابل صدای اعتراض شهروندان آمریکایی که خواستار توقف شکنجه در زندانهای تحت نظر آمریکا شده اند ایستادگی می کند و این اقدامات وحشیانه را در قالب قانون و تبصره توجیه می کند. بحث دستور محرمانه بوش برای اعمال وحشتناکترین شکنجه‌ها علیه متهمان به فعالیتهای به اصطلاح تروریستی، ابعاد گسترده تری در آمریکا می‌یابد.
یکی از این متهمان ، پس از تحمل ماهها شکنجه به دلیل بیگناهی از زندان آزاد شد. . او گفت که این شکنجه‌ها چنان وحشتناک بوده که هر آنچه بازجویان آمریکایی می‌خواسته‌اند امضا و یا تایید می‌کرده است.
هر دو مجلس آمریکا یکصدا از بوش خواسته‌اند تا این یادداشت‌های محرمانه را تحویل دهد اما دولت از آن طفره می‌رود و بوش گفته‌است این اقدامات را شکنجه نمی‌داند.
“جان کانیرز” نماینده دموکرات از نیویورک و رئیس کمیته قضایی مجلس آمریکا نیز تصریح کرد که محرمانه نگه داشتن این دو یادداشت بسیار ناراحت کننده است.
روزنامه نیویورک تایمزدرگزارش اخیر خود تصریح نموده بود که در این یادداشت‌ها اجازه استفاده از روش‌هایی که غرق شدن را تداعی می‌کند، سرمای شدید و روشهای دیگر داده شده است. این یادداشت‌ها کمی بعد از این که “البرتو گونزالس” دادستان کل آمریکا شود، صادر شده بودند.
دانا پرینو سخنگوی رئیس جمهور آمریکا با انکار واقعیت‌های آشکار مدعی شد: ” این کشور شکنجه نمی‌دهد، این سیاست آمریکا است که شکنجه انجام نشود و ما انجام نمی‌دهیم.”
پرینو این اظهارات را در حالی برزبان می راند که بوش پسر بارها به صورت علنی وجود شکنجه در شکنجه گاههای آمریکا را اعلام کرده است.در جریان مبارزات انتخاباتی سال ۲۰۰۸ عده ای از دموکراتها سعی کرده اند با استناد به همین اعمال ضد انسانی گوی سبقت را از جمهوریخواهان افراطی بربایند.اما سکوت کنگره آمریکا در این میان تا حدوی جای سوال دارد.به نظر می رسد دموکراتهای آمریکا نیز تا آنجایی که به منافع حزبی آنها مربوط نمی شود سعی دارند پرونده هایی مانند گوانتانامو را مفتوح نکنند.این رویکرد دموکراتها ریشه در منافع میانی مشترک دو حزب اصلی آمریکا دارد.
بوش اخیرا با حمله به روزنامه نیویورک تایمز گفته است که بازجویی سخت از مظنونان را شکنجه نمی‌داند.!
روزنامه نیویورک تایمز در گزارشی با تیتر “ بوش بازجویی سخت از مظنونان را شکنجه نمی‌داند” به بررسی ابعاد این جنایات دولت بوش پرداخته است. استفاده بیش از حد از قدرت علیه مظنونان تروریستی مسئله‌ای است که میان کنگره اختلاف انداخته است یعنی جایی که دموکراتها و جمهوریخواهان درباره راه‌هایی که دولت آنها را از اطلاعات محروم می‌کرد، شاکی هستند. این اختلاف روابط کنگره با “آلبرتو گونزالس” دادستان کل پیشین آمریکا را تیره کرده بود.
در نهایت اینکه بوش پسر و دیک چنی هم اکنون متهم به نگهداری غیر قانونی عده ای افراد بیگناه هستند که به نام اعضای القاعده در زندانهایی مانند گوانتانامو نگهداری می شوند.
بسیاری از زندانیان این زندانها به اتهام ایستادگی مقابل اشغالگران در عراق وافغانستان به این مکانهای مخوف انتقال یافته اند. زندانهایی که نماد تروریسم آمریکایی در ابتدای هزاره سوم محسوب می شوند.

مهدی مروتی

منبع : روزنامه رسالت