زر در لعابکاری

كوزه گر ایرانی برای ساختن سفالهای درجه یك زر را به كار می برد تا رنگ قرمز پرپر ( یاقوتی ) بدست آورد و یا اینكه زر را به صورت سریشم به كار برده و رویهٔ سفال را با لعاب یكدست مـطـلا می كند . برای هر كدام از این كارها زر را در آمیختهٔ اسید نیتریك ، اسید سولفوریك . اسید كلریدریك حل می كنند . این آمیخته را كوزه گر در انبیق ، كه احتمالاً آخرین باقیماندهٔ كارهای كیمیاگری قرون وسطی است ، درست می كند . قلب دستگاه كیمیاگری قرع است و آن عبارت از كوزه شیشه ای است كه دوا ( ادویه جات ) ساخته شده پیرتیها زاج زرد ( زاق ) ، نمك و شوره و شوره خالص ( نمك تركی ) در آن ریـخته می شود . روی قـرع روپـوشی از گل مـخلوط با تـخمهای بـوریا به نـام گل لـویی دار ( گلپیزر دار ) می مالند تا از شعله مستقیم كوره آسیبی نبیند . جوهر تیزاب كه در داخل قرع هست بخار می شود ( عرق می كند ) و در انبیق كه در پایین آن قرار گرفته می چكد و از آنجا به شیشه منتقل می شود . این شكل ابتدایی تیزاب می تواند طلا را در خود حل كند . هنگامی كه محلول طلا را به خمیر شیشه اضافه می كنیم رنگی كه گفتیم بدست می آید .

منبع : پایگاه تجاری و اطلاع‌رسانی صنایع دستی