تفاوت‌ بین کاراته و تکواندو

”کاراته“ و ”تکواندو“ از شناخته‌شده‌ترین ورزش‌های رزمی در آمریکای‌شمالی به‌شمار می‌روند، که تفاوت بسیار زیادی نیز با هم دارند. این تفاوت به‌خصوص برای افراد مبتدی از اهمیت خاصی برخوردار است، با وجود بیشتر اساتید کاراته و تکواندو از لباس‌های سفیدرنگ که به آن گی (gi) گفته می‌شود، همراه با کمربندهای رنگی با درجات متفاوت استفاده می‌کنند.
کاراته معاصر در جزیره اوکیناوای ژاپن پس از پذیرفتن تأثیرات اندک از ورزش‌های رزمی چین توسعه یافت. کاراته، سبک‌های گوناگونی دارد اما عموماً همگی به‌عنوان ورزش‌های رزمی ژاپنی شناخته می‌شوند. سیستم کمربند رنگی برای نشان دادن درجات متفاوت اساتید کاراته توسعه یافت. کمربند سفید، برای شاگرد و کمربندهای سیاه (در درجات گوناگون)، برای نشان دادن درجه ارشد کلاس یا مربی ردیفی از رنگ‌های متفاوت دیگر نیز مابین این دو رنگ وجود دارند.
تکواندو مدرن در کشور کره پس از پذیرفتن تأثیرات بسیار از کاراته ژاپنی (در زمان اشغال توسط این کشور) به‌وجود آمد. علاوه بر آن تکواندو در بعضی موارد به کاراته کره‌ای شبیه می‌شود. کره‌ای‌ها نیز، سیستم مشابه یونیفرم‌های سفید به همراه کمربندهای رنگی با درجات گوناگون را برای این رشته در نظر گرفتند.
امروزه در تکواندو در سبک اصلی وجود دارد که یکی تحت نظر فدراسیون بین‌المللی و دیگری زیرنظر فدراسیون جهانی قرار دارند. بسیار از مدارس این رشته رزمی برای تعیین درجات کمربند سیاه، یک خط مشکی به یونیفرم‌های سفید خود اضافه کرده‌اند.
در مدارس وابسته به فدراسیون جهانی یونیفورم‌ها غالباً با یقه‌های Vشکل دیده می‌شود. غیر از تکواندو سبک‌های قدیمی‌تر کره‌ای نیز وجود دارند. در بیشتر مدارس کاراته و تکواندو آمریکای شمالی یونیفرم‌هائی با رنگ‌های دیگر همچون قرمز، سیاه و آبی، به همراه رنگ سفید سنتی، به‌کار می‌برند.
در کاراته به‌طور معمول ۶۰ درصد ضربات با دست و ۴۰ درصد با پا استفاده می‌گردد.این جزئیات، در برنامه روزمره بسیاری از فرم‌ها و کاتاهای کاراته که در حقیقت مبارزه با حریف فرضی است دیده می‌شود. در انواعی از تکواندو با اندک تفاوت نسبت به کاراته، ۴۰ درصد از فنون با دست و ۶۰ درصد از تکنیک‌ها از پا استفاده می‌شود.
همچنین تکواندو نسبت به کاراته به ضربه‌های پا که نزدیکتر به سر حریف هستند، تأکید بیشتری دارد. تکواندوکاران فنون ضربه با پا در حال پرش را بیشتر اجراء می‌کنند.
به‌طور کلی فرم‌ها و اشکال این رشته اندکی محدودتر و نیز پیچیده‌تر از فرم‌های کاراته می‌باشد. بعضی مدارس تکواندو به کاربرد فرم عجیبی از کاراته شناخته شده‌اند.
در آمریکای‌شمالی همانند دیگر نقاط جهان، مسابقات رسمی جداگانه‌ای برای کاراته و تکواندو وجود دارد. مسابقات رشته‌های رزمی همگانی در آمریکای‌شمالی، در رشته کاراته و تکواندو غالباً حریفان با هم به رقابت می‌پردازند. در بعضی از رقابت‌های رشته‌های مختلف رزمی همگانی، بخش‌های مجزائی برای رویاروئی حریفان کاراته ژاپنی و تکواندو کره‌ای وجود دارد. اما بخش‌های مبارزه با مشت‌زنی، معمولاً با هم ادغام می‌شوند.
این رشته رزمی کره در سال‌های اخیر و از هنگامی‌که به‌عنوان یکی از رشته‌های ورزشی المپیک شناخته شده، به شهرت بیشتری دست یافته است. سبک‌ها و قوانین به‌کار برده شده در مسابقات المپیک تکواندو برگرفته از فدراسیون جهانی (WTF) می‌باشد. امروزه کاراته و تکاندو هر دو به‌عنوان ورزش‌های رزمی سخت شناخته شده‌اند.

منبع : ماهنامه دنیای کاراته