فضاهای جنگلی ، استان خوزستان

بر اثر تنوع آب و هوا و نوع خاك،‌ برخی از مناطق خوزستان را جنگل‌های تنك و بوته‌زار، درختچه و درختان پوشانیده است. خوزستان در ادوار گذشته پوشش جنگلی انبوه‌تری داشته است. برخی سیاحان نوشته‌اند كه كرانه‌های كارون مابین خرمشهر و اهواز با درختان تبریزی، گز و انواع دیگر كاملاً مشجر بوده است. در دامنه كوه سولك و كوه رزگه جنگل بزرگی از درختان بلوط، بادام جنگلی، بن و غیره وجود دارد. در كرانه‌های رودخانه كرخه جنگل وجود دارد و در دو طرف رودخانه دز درختان بزرگ و درهمی به چشم می‌خورد. مسیر اكثر رودخانه‌ها سراسر از درختان جنگلی گز پوشیده شده است.
درخت سدر یا كنار از گیاهان خاص این منطقه است كه از میوه، برگ و چوب آن استفاده فراوان می‌شود. درختان كهور، بده،‌خرزهره، استبرق و انواع اكالیپتوس نیز در خوزستان یافت می‌شود. جنس درختان جنگلی بیشتر بلوط است. مراتع خوزستان از نوع مراتع قشلاقی نامرغوب است كه در مناطق كوهستانی پوشش گیاهی غنی‌تری دارد. در فصل بارندگی كه از نیمه آبان ماه شروع می‌شود و تا اواخر فروردین ماه ادامه می‌یابد كم‌كم بر روی تپه‌ها و زمین‌هایی كه از خاك مناسب برخوردارند، گیاهان خودرو می‌رویند. در نواحی مرطوب جنس گیاهان از نوع گلسنگ، قارچ و خزه است. در نواحی غیرمرطوب انواع گیاهان بومی می‌روید. پوشش گیاهی در ارتفاعات شمال شرقی موجب گردیده كه عشایر این منطقه به پرورش دام بپردازند. این منطقه به عنوان مراتع گرمسیری ایل بختیاری مورد استفاده قرار می‌گیرد. پوشش گیاهی شمال و شمال شرقی به صورت استپ كوهی و كوهپایه‌ای است و درختانی از قبیل: بلوط،‌ بن، انجیر، بادام كوهی، كنار،‌ سدر و بوته‌هایی از گون دارد.