دو صد گفته و نیم کردار

به یاد می آورم روزی را که جناب آقای سید محمد خاتمی در مسند ریاست جمهوری ، علیرغم مخالفتها و بعضاً سنگ اندازیهای اقلیت مجلس ششم در مقابل برنامه های اصلاح طلبان ، از آنها به عنوان اقلیتی نجیب یاد کرد. داوری که بیشتر ریشه در ذات پاک و ادب و سعه صدر سید بزرگوار داشت و هم البته حاکی از سیاستمداری اخلاقی وی بود تا این جمع اندک که عقبه پر قدرتی در حاکمیت داشتند را در رأی اعتمادها و تصویب لوایح و قوانین همراه نماید تا کارها با هزینه کمتری انجام پذیرد.
در این مجال اندک نمی خواهم نقد خویش را از عملکرد مجلس هفتم روا دارم و از عملکرد اقلیت مجلس هفتم دفاع کنم که هر عملکردی قابل نقد و ارزیابی است منتهی در سینه تاریخ ثبت است روز آغاز به کار مجلس هفتم هنگامیکه وزیر کشور وقت گزارش رسمی برگزاری انتخابات را می داد در یکی دو مورد که به مذاق آقایان خوش نیامد عنان از دست دادند و فریاد مرگ بر آمریکا و ... برآوردند و مجلس را متشتج کردند در حالیکه سیاست ورزی ایجاب می کرد اکثریت تازه به قدرت رسیده خود حافظ نظم مجلس باشند.
شاید هم می خواستند گربه را دم در حجله بکشند تا باقیمانده اصلاح طلبان که تنها نمودشان در حاکمیت تعداد قلیلی نماینده در مجلس شورای اسلامی بود حساب کار دستشان بیاید تا پا را از گلیم خویش درازتر نکنند.
روزی را که برای تجدید میثاق با معمار انقلاب اسلامی به مرقد امام (ره) می رفتیم بیاد می آورم که از نثار تاج گل بر مزار بنیانگذار فقید انقلاب به بهانه صرفه جویی در هزینه ها ممانعت کردند در حالیکه چند فروند هلی کوپتر اتوبوسهای حامل نمایندگان را اسکورت می کرد و یاد می آورم زمانی را که نایب رئیس اول مجلس با صراحت می گفت مجلس هفتم اصلاً اقلیت ندارد و رئیس محترم مجلس به مردم نوید ژاپن اسلامی را می داد.
با تغییر در برخی تبصره های قانون برنامه توسعه چهارم و جلوگیری از اجرای کامل آن توسط دولت وقت ، اهداف کلان آنرا دستخوش تغییر و تحول اساسی نمودند و دسترسی به ترجیح بند مهم سند چشم انداز که ایران ظرف بیست سال آینده باید قدرت اول علمی و اقتصادی منطقه باشد را دچار خدشه کرد قانون تثبیت قیمتها قرار بود برای مردم کاهش هزینه ها را به ارمغان بیاورد در حالی که با پیش بینی جبران سالیانه حدود ۶۰۰۰ میلیارد تومان ضرر و زیان این مصوبه در بودجه های سنواتی، نه تنها چیزی عاید مردم نشد ، بلکه با تصویب پلکانی افزایش قیمتها مردم هم طعم گرانی را می چشند و هم برای جلوگیری از ورشکستگی صنعت آب ، برق و فاضلاب کشور مجلس مجبور شد برداشتهای مکرر از صندوق ذخیره ارزی برای جبران سوء تدبیرها را بدهد.
از ذکر جزئیات تصمیم گیریها و عملکردها در می گذرم و اشارتی دارم به همه آن سخت گیریها در عرصه سیاسی، رد صلاحیت ها و .... که برای آن بود تا حاکمیت یکپارچه بتواند در دنیای امروز جایگاه ایران را حداقل از منظر اقتصادی (به زعم آقایان ) تعالی بخشد و رفاه و آسایش و امنیت بیشتری برای مردم به ارمغان بیاورد.
تهی شدن صندوق ذخیره ارزی و صرف بیسابقه چند صد میلیارد دلار از درآمدهای نفتی در پروژه ها و عدول از برنامه و سند چشم انداز و سیاستهای کلی و کلان و ... هزینه ای است که در عرصه اقتصاد داده ایم و اثار مخرب اجتماعی آن را شاهدیم. اما چه بدست آورده ایم ؟ مردم خود قضاوت خواهند کرد.
در عرصه سیاسی و حتی فرهنگی مجلس هفتم از ابتدا عزمی جدی نداشت تا وارد این مقوله ها شود . چند اقدام تائیدی در انرژی هسته ای و یکی دو مصوبه نیم بند در عرصه فرهنگی، جایی برای دفاع از عملکرد مجلس در این زمینه ها نمی گذارد و آمار و ارقام مصوبات و قوانین هم مؤید این امر است که مجلس بیشترین وجهه خویش را مصروف پرداختن به مسائل اقتصادی کرده توفیق و عدم توفیق در این زمینه را مردم باید گواهی دهند. مردمی که به ما می گویند با تخم مرغ دانه ای ۱۲۰ تومان املت هم نمی توان درست کرد و صاحب خانه شدن در تهران و حتی حاشیه شهرهای بزرگ نیز برای آنها آرزویی دست نایافتنی است. نکته قابل توجه اینجاست که با روی کار آمدن دولت نهم و یکدست شد
حاکمیت و پرداختن دولت و مجلس به امر اقتصاد (که اصلاح طلبان را به واسطه عدم توجه به وضعیت معیشت مردم و ... مورد شماتت قرار می دادند)
و و عده آوردن نفت بر سر سفره ها گویی ابر و باد و مه و خورشید و فلک در کارشدند تا محافظه کاران، ایرانی آباد، آزاد و پیشرفته را برای مردم رقم زنند و پایه های قدرت خویش را برای سالها مستحکم سازند.
مجلس که به هیچ وجه در قبال مصائب و مشکلات دانشجویان، دانشگاهیان، هنرمندان، فعالین سیاسی صاحبان اندیشه و قلم وفرهنگیان و .....عکس العملی در خورنشان نداد و پیگیر خواستها و مطالبات آنها نشد تا به زعم خود به کارهای مهمتر بپردازد و گره از کار فرو بسته مردم در زمینه معیشت بگشاید نه تنها متاسفانه در این زمینه موفقیتی کسب نکرد بلکه مجلس را که به فرمایش حضرت امام (ره) در راس امور بود و در دهه دوم انقلاب در رأس برخی امور قرار گرفت ، اکنون در ذیل بسیاری از امور قرار داده است.
نقد عملکرد مجلس هفتم نیاز به فرصت بیشتری دارد که در این مقال نمی گنجد توفیق و عدم توفیق اقدامات انجام شده توسط فراکسیون اقلیت نیز زمان زیادتری را می طلبد که در آینده به شرح آن خواهیم پرداخت.
تنها اشارتی کوتاه دارم و به واسطه قصورها و تقصیرهای انجام شده از پیشگاه ملت شریف ایران عذر می خواهم که هر انسانی جایز الخطاست . دوستان منتقد نیز به فضای شکل گیری مجلس هفتم و رد صلاحیت های گسترده توجه داشته باشند و اقدامات انجام شده توسط نمایندگان اصلاح طلب مجلس را که سعی کرده اند تا ضمن حفظ حریم و حرمتها راه را گم نکنند و همواره به سوگندی که در پیشگاه قرآن یاد کرده اند تا مدافع حقوق مردم باشند وفادار بمانند و در دفاع از طرحها و لوایح ، نطق ها، تذکرات و .... این عهد خود را با مردم متجلی سازند.
سیاست ما از ابتدا بر این بوده است تا در جهت پیشرفت کشور و پیشبرد برنامه ها با همکاران اکثریتی و همچنین دولت تعامل سازنده ای را داشته باشیم اما چشم خویش را بر کمی ها و کاستی ها نبندیم و از حقوق مردم دفاع نماییم. می خواستیم دولت و مجلس در شرایط یکپارچگی کامل بهانه ای نداشته باشند تا عدم اجرا وعده ها و تقصیر ناکامیها را به جناحی و جبهه ای نسبت دهند. ما دوران سختی را در مجلس و حاکمیت تحمل نمودیم و مرزهای اخلاقی و انسانی را زیر پا نگذاشتیم تا به اهداف خود برسیم و بعضاً هر از گاهی از جانب دوستانی که تحلیل واقعی از اوضاع ندارند و به نتیجه اعمال و افعال نگاه نمی کنند ، مورد لطف و نوازش قرار می گرفتیم.
تاریخ این دوران را نیز در حافظه خویش ثبت خواهد کرد و آیندگان گواهی خواهند داد که عملکرد حاکمیت یکپارچه چه دستاوردهایی برای کشور داشته است و آیا اقلیت مجلس در سایه تدبیر و رعایت موازین شرعی و اخلاقی گاهی با سکوت و زمانی با خروش توانسته تا حدی به نتیجه مطلوب دست یابد و از حقوق آحاد مختلف مردم دفاع کند و جلوی برخی انحرافات و کژی ها بگیرد یا خیر؟
همه حرف ما این است که :
تلاش کرده ایم به عنوان مانعی در جهت تحقق شعارهای اصولگرایان که قرار بود وضعیت معیشتی مردم را بهبود بخشند و به فقرا و محرومین برسند ، معرفی نشویم تا دست آنها برای اجرای کامل برنامه هایشان باز باشد.
الان مردم ما به طور کلی و خصوصاً محرومین در مورد عملکرد مدعیانی که شعار رسیدگی به آنها را داشته اند، قضاوت کنند آیا به ادعای خود عمل کرده اند یا خیر؟
وضعیت گرانی ، تورم افسار گسیخته ، مسکن ، کشاورزی ، فرهنگ ، مطبوعات ، تاتر ، سینما، سیاست و ... نمونه هایی است که می توان با آن عملکردها را مورد ارزیابی قرار داد.
از چندین سال پیش هر روز یادداشت روزانه می نویسم در دوران قائم مقامی دفتر رئیس جمهور با دوستم جناب آقای ابطحی می گفتم برخی مطالب مربوط به من و شما را باید بعد از مرگ یکی از ماها منتشر کرد.
تشریح عملکرد اقلیت مجلس هفتم با توجه به فضای حاکم و محدودیت های زیادی که با آن مواجه بوده ایم و نتایجی را که بدست آورده ایم به آینده ای موکول می سازیم که انشاء ا... خیلی دیر نباشد.

محمدرضا تابش- دبیرکل فراکسیون اقلیت

منبع : نو اندیش