تکنولوژی‌هایی که به درد ایران نمی‌خورد!

یک دانشجوی استرالیایی در پایان نامه خود یک مدل ریاضی جدید را ارائه کرده است که سرعت خطوط عادی تلفن و ADSL را بدون ایجاد تغییر خاصی از ۲۰ مگابیت بر ثانیه به ۲۵۰ مگابیت بر ثانیه می‌رساند.
این دانشجو تنها با استفاده از ۲خط تلفن معمولی توانسته است به این سرعت پهنای باند برای اتصال به اینترنت دست یابد.
خب متأسفانه (و به‌نظر برخی مسئولان خوشبختانه)، سرعت اینترنت در ایران به ۱۲۸ کیلو بیت در ثانیه محکوم (محدود) شده و آدم نمی‌فهمد این دانشمندان بیکار برای چه این‌قدر دنبال افزایش سرعت انتقال داده‌های اینترنتی هستند.
مگر اینترنت به جز یاهو مسنجر و میل و چت و... چیز دیگری هم دارد که احتیاج به چنین سرعت‌هایی داشته باشد؟ حداقل اگر هم داشته باشد ما در مملکتمان ۱۲۸ کیلو بیت بر ثانیه برایمان بس است، یعنی می‌گویند بس است. ما هم راضی هستیم، انشاءالله که خدا هم راضی باشد.
اگر این دانشجوی استرالیایی را هم یک بار به ایران دعوت کنیم و اهداف اینترنت را برایش بازگو کنیم، احتمالاً دست از این کارها می‌کشد و دیگر دنبال افزایش سرعت اینترنت نخواهد بود.
جان پاپاندریئپولوس برای کشف این مدل ریاضی توانست برنده یکی از معتبرترین جوایز دانشگاهی با عنوان جایزه رئیس دانشگاه برای برترین‌های مقطع دکترا (Chancellor Prize for Excellence in the PhD) شود.
● بدترین محصولات جهان
یکی از آن حرکت‌های ناب بازار شکن و تبلیغاتی که هر سال از طرف گروه بین‌المللی مصرف‌کنندگان انجام می‌شود، اعلام بدترین محصولات سال است. البته بگذریم از این موضوع که بعضی وقت‌ها عدو شود سبب خیر.
زیرا بعد از چنین اعلان‌های مطبوعاتی، شرکت‌هایی که محصولاتشان جز بدترین‌ها اعلام شده، شروع می‌کنند به عکس العمل‌های مطبوعاتی که مردم به حرف این رسانه‌ها گوش ندهید و این موضوع می‌تواند سال‌ها و سال‌ها وقت مطبوعات را برای تبلیغ بگیرد.
نمونه زیبای چنین موضوعی را چندی پیش نیز در روزنامه‌های مملکت خودمان داشتیم که حتی تبدیل به تیتر یک بسیاری از روزنامه‌ها شد و قضیه آن‌قدر جدی گرفته شد که از طرف یکی از مقام‌های بلندپایه ایران در ایتالیا یادداشت‌های گوناگونی برای تبرئه این برند یا مارک در صفحه اول روزنامه‌های کشورمان به چاپ رسید.
با وجود همه انگیزه‌های سیاسی و غیرسیاسی، به هرحال بپذیریم هیچ تبلیغی نمی‌توانست به بزرگی این پروپاگاندا برای این برند مؤثر باشد.
این بار هم به گزارش خبرگزاری فرانسه، گروه بین‌المللی مصرف‌کنندگان با اعلام جوایز بدترین محصولات سال ۲۰۰۷جایزه اول را به شعبه آمریکایی شرکت داروسازی تاکدای ژاپن که داروی خواب‌آور کودکان را تبلیغ می‌کند اهدا کرد. قرص‌های خواب آور که برای کودکان تبلیغ می‌شود، اسباب بازیهای خطرناک و آب بسته‌بندی تهیه شده از منابع آب محلی، عنوان بدترین محصولات جهان را از آن خود کردند.
این شرکت یک آگهی تلویزیونی در آمریکا پخش کرد که قرص‌های خواب‌آور را بدون هشدارهای دارویی برای والدین تبلیغ کرد. یک جایزه دیگر به شرکت کوکاکولا تعلق گرفت زیرا آبی را که در لوله‌کشی شهری جاری است، در بطری می‌کند و با نام آب داسانی تولید شرکت کوکاکولا، می‌فروشد.
شرکت کلوگ که غلات آن شهرت دارد به خاطر استفاده از شخصیت های کارتونی در سراسر جهان و بازاریابی که کودکان را هدف گرفته است حتی با آن‌که میزان قند و نمک برخی غذاها بالاست، به‌عنوان یک تولیدکننده غذای بد معرفی شد.
شرکت اسباب بازی‌سازی متل نیز به خاطر جمع آوری بیش از ۱۹ میلیون محصول ساخت چین به علت استفاده زیاد از سرب و آهن‌رباهای بسیار کوچک و خطرناک برای کودکان، جزو برندگان این جوایز بوده است.
حالا که این همه محصول بد معرفی شد، شما فکر می‌کنید اهدای جایزه بدترین محصول کافی‌است؟
مسلماً خیر، اگر هدف خیر است پس چرا جلوی تولید محصول را نمی‌گیرند؟

منبع : آسمونی