بیمار روانی - Psycho

سال تولید : ۱۹۹۸
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : برایان گریزر و گا‌س‌وان سانت
کارگردان : وان‌سانت
فیلمنامه‌نویس : جوزف استفانو، برمبنای رمانی نوشته رابرت بلاک
فیلمبردار : کریستوفر دویل
آهنگساز(موسیقی متن) : دانی الفمن (اقتباسی)
هنرپیشگان : وینس وون، آن هکه، جولیان مور، ویگو مورتنسن، ویلیام هـ. میسی و رابرت فورستر.
نوع فیلم : رنگی، ۱۰۹ دقیقه.


̎ماریون‌کرین̎ (هکه)، منشی جوان یک آژانس عاملاتی، با ̎سام لومیس̎ مورتنسن دوست است که بدهی گزافی دارد. روزی یک مشتری ثروتمند به آژانس مراجعه می‌کند و در قبال پرداخت چهارصد هزار دلار پول نقد، خانه‌ای می‌خرد. ̎ماریون̎ پول را می‌دزدد و به امید یک زندگی رویائی با ̎سام̎، به سمت کالیفرنیا می‌گریزد. اما در راه، اسیر توفانی سخت می‌شود و در متلی می‌ماند که صاحب آن، ̎نورمن بیتس̎ (وون)، همراه با مادرش در خانه‌ای در مجاورت متل زندگی می‌کند. یک هفته بعد، ̎ماریون̎ ناپدید می‌شود و هیچ کس نشانی از او یا پول‌های به سرقت رفته نمی‌یابد. یک کارآگاه خصوصی (میسی) استخدام می‌شود تا او را بیابد، اما کارآگاه هم سرنوشتی مشابه او پیدا می‌کند. در پشت این ماجراها، رازی مهیب نهفته است که خیلی زود آشکار خواهد شد...
● در تمامی بازسازی‌های آثار آلفرد هیچکاک، از تفسیرهای برایان د پالما بر آثار استاد گرفته تا بازسازی‌های بی‌رمقی که می‌پندارند با تکرار طرح و توطئه داستانی فیلم‌های او، می‌توانند به روح آثارش دست یابند، نوعی شیفتگی بیمارگونه همانند آن‌چه در شخصیت ̎اسکاتی̎ در سرگیجه (۱۹۵۷) وجود دارد، دیده می‌شود. هم‌چون او همه این آثار می‌کوشند موجودی از دست رفته و غیر قابل دسترس را از نو بسازند و بدیهی است که هم‌چون ̎اسکاتی̎، این وسوسه‌ها فرجامی جزء شکست ندارد. اهمیت بیمار روانی وان سانت در خودآگاه کردن این وسوسه بیمارگونه است. او تا سرحد امکان می‌کوشد تمامی جزئیات فیزیکی نسخه هیچکاک (۱۹۶۰، از زوایای دوربین گرفته تا طراحی صحنه، البته به استثنای رنگ) را مو به مو اجراء کند و سپس نشان دهد که این بازسازی ̎اسکاتی̎ گونه ـ همان‌طور که او در سرگیجه وسواس‌گونه ̎جودی̎ را از روی نسخه ̎مادلین̎ می‌سازد ـ چگونه محکوم به شکست است. از سوی دیگر وان سانت، مضمون مرموز هم‌زاد در نسخهٔ هیچکاک را به فرایند ساخت فیلم نیز تسری می‌دهد و باز متواضعانه نشان می‌دهد که چگونه حتی پیروی از جهان هیچکاک و به تعبیری به هم‌زاد او شدن، نوعی تخطی زیباشناختی تراژیک از جهان است. شکست بزرگ تجاری ـ انتقادی فیلم بسط این مضمون در دنیای واقعی بود.