زنده - ALIVE

سال تولید : ۱۹۹۲
کشور تولیدکننده : امریکا
محصول : کاتلین کندی و رابرت واتس
کارگردان : فرانک مارشال
فیلمنامه‌نویس : جان پاتریک شانلی، بر مبنای کتابی نوشتهٔ پیرس پل رید
فیلمبردار : پیتر جیمز و آندره فلورن
آهنگساز(موسیقی متن) : جیمز نیوتن هوارد
هنرپیشگان : ایتان هاوک، وینسنت اسپانو، جاش هامیلتن، بروس رمزی، جان هایمز نیوتن، دیوید کریگل، کوین برزنان
نوع فیلم : رنگی، ۱۲۵ دقیقه


ـ سیزدهم اکتبر سال ۱۹۷۲،هواپیمای حامل یک گروه راگبی که از اوروگونه به شیلی می‌رود، بر اثر آب و هوای بد و توفانی در دامنهٔ کوه‌های آند سقوط می‌کند. تعدادی از مسافران و سرنشینان هواپیما کشته می‌شوند ولی عده زیادی نیز زنده می‌مانند. ̎ آنتونیو̎ (اسپانو)، کاپیتان تیم، مسئولیت جیره‌بندی اندک غذاهای موجود را بر عهده می‌گیرد و در همان حال، بدنهٔ هواپیمارا طوری ̎عایق‌بندی̎ می‌کنند که سرمای شب را تاب بیاورند. ̎روبرتو̎ (هامیلتن)، یک دانشجوی پزشکی، رسیدگی به مجروحان و محتضران را بر عهده می‌گیرد و ̎ناندو̎ (هاوک) که در اثر حادثه به حالت اغما فرو رفته، به هوش می‌آید. پس از هشت روز از طریق یک رادیوی ترانزیستوری می‌فهمند که عملیات جست و جو برای یافتن آنان متوقف شده است. سه نفر از بازماندگاه به دنبال دم هواپیما می‌گردند که حاوی باطری‌هایی است که امید دارند بتوانند با آنها رادیوی هواپیما را به کار اندازد؛ ولی به دلیل ضعف و گرسنگی نیمهٔ راه از حرکت باز می‌مانند. ̎ناندو̎، ̎روبر تو̎ را مجاب می‌کند که اگر می‌خواهند زنده بمانند باید از گوشت مردگان تغذیه کنند. بازماندگان با وجود نفرت، مجبور به آدم‌خواری می‌شوند. دو ماه پس از سقوط هواپیما، ̎ناندو̎، ̎روبرتو̎ را تشویق می‌کند که به طرف شیلی راه بیفتند و سرانجام پس از یکی دوبار تلاش ناموفق، سرانجام خود را به ̎تمدن̎ می‌رسانند. ̎ناندو̎ و ̎روبرتو̎ با هلی‌کوپتر به کمک دوستانشان می‌آیند. شانزده نفر از این مصیبت جان سالم به در می‌برند، ولی بیست و نه نفر در دل کوهستان جان باخته‌اند.
ـ در زنده از تمام گونه‌های سینمائی می‌توان سراغی گرفت. فیلم، روایت‌گر داستان واقعی سقوط هواپیمای یک تیم راگبی بر فراز کوه‌های آند و بعد داستان تلاش هفتاد و دو روزهٔ آنان، برای زنده ماندن است. معجونی از تراژدی، حادثه، درام و البته مقدار زیادی هم اشک و آه که حاصل دومین فیلم مارشال در دههٔ ۱۹۹۰ به شمار می‌آید. این تهیه‌کنندهٔ سینمای متفاوت آمریکا در دههٔ ۱۹۸۰ که یکی از سرمایه‌گذاران همیشگی آثار اسپیلبرگ در آن دوران هم هست، از یک فرم روائی ساده برای گفتن داستانش استفاده کرده و شاید همین امر موجب شده که زنده، تفاوت چندانی با زمان پرفروشی که اصلی‌ترین دلیل ساخت فیلم است، پیدا نکند و البته این نکته مشخص است که بالاخره میان یک اثر نوشتاری و یک اثر تصویری تفاوت‌هائی هم وجود داشته باشد. تصاویر جمیز کهنه کار از آندو بازی هاوک مثل همیشه دیدنی است.