فاجعه دیرپا

قرار بود این اقدام افسوس آن واقعه را كه به ۲۰ سال پیش مربوط می شد، به تماشاگران ایتالیایی منتقل و بابت آن ابراز تأسف شود، اما این اقدام با عكس العمل سردی مواجه شد. فیل نیل، ایان راش و میشل پلاتینی سه تن از حاضران در مسابقه بدفرجام سال ۱۹۸۵ در آنفیلد حضور داشتند اما این نیز باعث نشد كه ردیف جلویی تماشاگران ایتالیایی به سمت دیگری نگاه نكنند و به كسانی كه به آن كار دست زده بودند، پشت نكنند، دقایقی بعد وقتی سایر تماشاگران به هنگام یك دقیقه سكوت به نشانه احترام به قربانیان هیسل بپا ایستادند، این عده از تماشاگران باز هم واكنشی را بروز ندادند و همان صحنه قبلی تكرار شد. این عكس العمل ها در تضاد با زیبایی و هیجانی بود كه از طریق بازی دو تیم در زمین جاری شد و به كلی با آن فرق داشت. در تمام دقایق بازی سه شنبه شب احترام متقابل بین دو سو و هواداران آنها برقرار بود و هیچ گونه بی احترامی صورت نگرفت ولی باز هم ثابت شد كه زخم های عمیق هیسل پابرجاست و با پشت كردن تماشاگران ایتالیایی به آن چه اقدام صلح آمیز لیورپولی ها توصیف شده بود، مشخص شد كه ایتالیایی ها حاضر نیستند قربانیان خود را فراموش كنند و آن قضیه را از یاد ببرند.

آشنا با فاجعه
اما هیچكس نباید فراموش كند كه لیورپول بیشتر از هر باشگاه دیگری با فاجعه و وقایعی از این دست آشنا است. اضافه بر آن هواداران و مقام های لیورپول تلاش زیادی كرده اند تا مقصران اصلی از بین شان شناسایی و مجازات شوند و خودشان نیز فاجعه یی مثل هلیزبورو را پشت سر نهاده اند كه تقریباً تمام كشته شده های آن لیورپولی بودند. با این حال ایتالیایی ها به گونه یی رفتار كردند كه لیورپول مجبور شود یك بار دیگر با بزرگترین شرمساری تاریخ حیاتش رودررو گردد و آن را حس كند.
آلن هنسن مدافع وسط بزرگ آن سال های لیورپول و مفسر كنونی بی بی سی بیش از هر كسی به حقیقت موجود نزدیك شد. «بدیهی است كه فقط وقتی به یاد هیسل می افتم كه كسی آن را به من یادآوری كند، اما برای خانواده یی كه یكی ازعزیزان خود را طی آن واقعه از دست داده است، چنین نیست و هر لحظه یی این یادآوری صورت می پذیرد.»
نكته عجیب در این میان این است كه حتی آدمی به نزدیكی هنسن به قلب فاجعه، می تواند آن را فراموش كند. بنابراین نباید واكنش قهرآمیز تماشاگران ایتالیایی طی بازی سه شنبه شب عجیب تلقی شود، زیرا در ایتالیا هیچگاه آن را واقعه یی برای فراموشی تلقی نكرده اند. به تری ویلسون یك هوادار لیورپول كه به خاطر دست داشتن در فاجعه هیسل مدتی حبس شده بود، فرصتی داده شد تا در دیدار پریشب احساساتش را توصیف كند و او گفت: «هر چه مسن تر می شوم، بیشتر بابت اقدامات خود در آن شب احساس تأسف می كنم. الان عاقل تر شده و از گذشته درس ها گرفته ام. از هر چه در آنجا (بروكسل) روی داد، احساس شرمساری می كنم.»

افسوس در شهر
روز سه شنبه چنین افسوس و شرمی در تمامی سطح شهر لیورپول محسوس بود، به همین خاطر تمام اهالی و مسؤولان شهر لیورپول هر كمكی كه از دست شان بر می آمد، به ایتالیایی ها ارزانی می داشتند. از دادن بروشور و یادبود به آنها گرفته تا كمك های كلامی، برای اینكه آدرس مورد نظرشان را بیابند. ریك پری مدیر اجرایی لیورپول نیز می گفت: «ما هم متأسفیم كه آن اتفاق افتاد و تنها امید ما این است كه قوه بخشش و فراموش كردن را داشته باشیم. تمام تلاش ما در همین راستا صورت گرفته است و می خواهیم از این پس دوست باشیم.» پیش از مسابقه اصلی و جدی، یك بازی فوتبال هم بین هواداران دو تیم انجام شد اما برخی از نفرات حاضر دراین مسابقه موقعی كه واقعه هیسل رخ داد، حتی زنده هم نبودند. اینها به ما می گوید كه عمق فاجعه هنوز توسط بعضی ها حس نشده است و هفته بعد كه لیورپول باید برای بازی برگشت به دل آلپی برود، سردی موجود را بیشتر حس خواهد كرد.

منبع : خبرگزاری ایپنا