نیکی کن و نیکی اندیش

آورده اند که در روزگار نوشروان دو مرد بیامدند و بر درگاه او بایستادند. یکی به آواز بلند گفت؛ «بد مکن و بد میندیش.» و یکی گفت؛ «نیکی کن و نیکی اندیش، تا تو را نیکی آید پیش.» نوشروان فرمود که؛ «واعظ اول را هزار دینار بدهید و دوم را دو هزار.» خواص و ندیمان از حضرت ملک سؤال کردند که «هر دو کلمه را یک معنی بود، در صلت و انعام ایشان تفاوت به چه سبب بود؟»
گفت؛ «این یکی هم نیکی گفت و آن دیگری بدی یاد کرد، و هیچ نیکی بهتر از دوستی نیکان نیست، و هیچ بدی بهتر از دوستی بدان نیست.»

جوامع الحکایات - سدیدالدین عوفی

منبع : روزنامه کارگزاران