بدی ، شر

بدی مفهومی است که ضد نیکی بوده و در برابر آن قرار می گیرد.
در متافیزیک، بدی را دارای واقعیت وجودی ندانسته و به این مفهوم به دو گونه برخورد می شود: از سویی، نگرش دوگانه انگارانه دوآلیستی; است که بدی و نیکی را در جدایی و تضاد کامل با یکدیگر می بیند و از سوی دیگر، دیدگاه یگانه انگارانه ;مونیستی است که تنها به نیکی اصالت داده و بدی را انگاشت و یا فرآورده خود انسان می داند.
در اخلاق، بدی و خوبی دارای بار مذهبی و عقیدتی شده و به هنجارها وابستگی می یابند. بدی از اراده بد ناشی می شود. اراده بد، معمولن، به بدی خود اعتراف نموده و اجرای آن را لازم می داند.
اینکه با وجود خدا آفریننده مطلق، بدی و شر هم در هستی بسر می برد، موضوعی است که در یزدان شناسی به گونه ای نسبی گرایانه توضیح داده شده است: بدی و شر تاوان آزادی روح انسانی بوده و نتیجه رفتارهای گناه کارانه خود او می باشند و اراده خداوندی از آن بدور است.
نگرش هایی که وجود بدی را صرفن بر پایه زیستمانی بیولوژیک توضیح می دهندمانند رفتارشناسی - کنراد لورنس، روشن نمی سازند که چرا انسان نسبت به اراده بد خود، باید مسئول باشد.
بدی نیست و نابود می شود، چرا که دارای تناقض درونی است و راهی جز تلاشی خود ندارد کانت

منبع : فلسفه