هجوم بربرها

کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس: دنی آرکان. بازیگران: رمی ژیرار، استفان روسو، دروتی بری‌من، لوئیس پرتال، ماری جوزه کروز. مدت: ۹۹ دقیقه.
اهداء جوایز بهترین فیلم‌نامه و بهترین بازیگر زن (ماری جوزه کروز) به این فیلم در جشنوارهٔ کن سال گذشته، انتقادات زیادی برانگیخت، گرچه فیلم، بدون تردید، چالشی تکان‌دهنده و هوشمندانه در باب مرگ است.
شخصیت اصلی، رمی (ژیرار) استادی است که زندگی‌اش را وقف خوشگذرانی و آواز کرده و حالا به‌دلیل بیماری سرطان، با مرگ دست و پنجه نرم می‌کند. او از زمان جدا شدن از همسرش، لوئیز (بریمان) با پسرش سباستین (روسو) هم رابطه ندارد. سباستین که دلال بازار بورس لندن است، به تشویق مادرش به کانادا می‌آید تا با پدر سوسیالیست‌اش ـ که کار او را تحقیر می‌کند ـ ارتباط بیشتری برقرار کند. بعد از جر و بحث‌های اولیه، به‌تدریج یاد می‌گیرند به عقاید همدیگر احترام بگذارند؛ به‌خصوص بعد از اینکه سباستین با پرداخت رشوه به مقامات اتحادیه، اتاق خصوصی در بیمارستان می‌گیرد و هروئین برای پدر فراهم می‌کند، چون مرفین دیگر جوابگوی درد او نیست این‌کار توسط ناتالی (کروز) انجام می‌شود که خودش هم اعتیاد دارد. هجوم بربرها، در واقع دنبالهٔ فیلم قبلی آرکان، سقوط امپراتوری آمریکاست که شخصیت‌هایش در اینجا، در دپارتمان تاریخ دانشگاه همکار هستند. در نتیجه، وقتی برای ملاقات رمی دور هم جمع می‌شوند، حس می‌کنیم این نه تنها گردهمائی شخصیت‌های فیلم، بلکه گردهمائی خود بازیگران هم هست. آنها در بازگوئی ایده‌آل‌هایشان، احساسی واقعی از غم غربت منتقل می‌کنند، ولی مرگ رمی، نماد سقوط همه چیز است، حتی سقوط آمریکای ابرقدرت. فیلم آرکان، با بازی‌های خوب (البته جای تعجب است که چرا خانم کروز جایزه گرفت) تجربه‌ای است احساسی و در عین‌حال خردمندانه، ترکیبی که در سینمای امروز جهان، حکم کیمیا را دارد.

منبع : نشریه دنیای تصویر