ما به زندگی پلاستیکی دچار شده‌ایم

حیوانات یکی‌یکی خریدهایشان را می‌آورند که حساب کنند و اورانگوتان صندوق‌دار می‌خواهد کیسه پلاستیک به آنها بدهد تا خریدهایشان را داخل آن بگذارند اما آنها قبول نمی‌کنند چون هر کدام همراه خود چیزی دارند که خریدهایشان را داخل آن می‌ریزند؛ کانگورو، کیسه و پلیکان، منقاری کیسه‌دار.
تصویر بالا، تبلیغی تلویزیونی از شبکه انیمال پلانت است که در آخر با این جمله که «از کیسه پلاستیک کمتر استفاده کنید» تمام می‌شود.حالا همین انیمیشن را با فضای واقعی زندگی خودمان مقایسه کنید:ما به خرید می‌رویم و برای تک تک خرید‌هایمان کیسه پلاستیکی می‌گیریم. اصلا هم به روی خودمان نمی‌آوریم که با یک کیسه می‌توان سر و ته قضیه را هم آورد چرا؟چون به زندگی با وسایل پلاستیکی عادت کرده‌ایم.
اهل صرفه جویی هم نیستیم و اصلا این همه پلاستیک تولید می‌شود تا ما استفاده کنیم و تازه اگر فروشنده، پلاستیک به ما ندهد حتما با اخم و طلبکاری به او یاد آوری می‌کنیم. البته کار به این جا ختم نمی‌شود چون ما از بطری پلاستیکی آب می‌نوشیم. به محل کارمان هم که می‌رسیم، اداره، بانک و حتی در مهمانی تولد هم لیوان یک‌بار مصرف پلاستیکی، بشقاب پلاستیکی و قاشق پلاستیکی هست.باز هم کار تمام نمی‌شود. آخر هفته است، همه چیز را داخل کیسه‌های پلاستیکی می‌پیچیم و راهی طبیعت می‌شویم؛ کنار درخت، دامنه کوه و لب دریا... دنیا چه جای کوچکی است. نفسی عمیق می‌کشیم، مچاله‌اش می‌کنیم و تقدیم به طبیعت...باز هم کار به اینجا ختم نمی‌شود چون شما و دنیای پلاستیکی‌تان تنها نیستید و میلیون‌ها نفر دیگر هم این روش زندگی را در پیش گرفته‌اند. پس منتظر باشید، همین روزها است که در دنیای پلاستیکی مان غرق شویم! باور نمی‌کنید؟
● خورش پلاستیک
تا چندی پیش هر وقت حرف از استفاده مواد پلاستیکی می‌شد، ناخوآگاه بسیاری فکر می‌کردند اینها حرف‌های شیک طرفداران محیط زیست است که چندان اهمیتی هم ندارد و به فرض هم اگر جایی به سبب وجود این مواد کثیف و آلوده شد، با یک راه‌پیمایی محیط‌زیست دوستانه حل می‌شود و تاثیری در زندگی امروز آنها ندارد. اما این خیال خام تا جایی پیش رفت که در خبرها می‌خوانیم: در بخش عظیمی ‌در اقیانوس آرام، حدودا ۸۰۰ مایل شمال‌هاوایی، مساحتی بزرگ‌تر از دو برابر کل ایالت تگزاس، تبدیل به خورش پلاستیک شده است. قضاوت درباره سواحل شمالی و جنوبی کشورمان را به عهده خودتان می‌گذاریم.
● رفتارهایی که در پیش گرفته‌ایم
دردسرهای پلاستیکی نه تا دم در خانه و پارک روبرو و جنگل چند صد کیلومتر آن ‌طرف‌تر رفته، که به درون خانه‌های ما آمده است. برای دیدن این معضل کافی است نگاهی سرسری به اطراف‌تان بیندازید و سبک زندگی را که در این چند ساله برگزیده‌اید، مرور کنید:
▪ در میان ما کمتر کسی پیدا می‌شود که هنگام خرید با خود کیفی به همراه ببرد و به جای آن، برای هرچه که خرید می‌کند، از انواع و اقسام کیسه‌های پلاستیکی در سایز‌های گوناگون استفاده می‌کند. در این میان، جالب است بدانید که محققان آمریکایی به آمار بسیار عجیبی دست یافته‌اند. به طوری که طبق این آمار روزانه ۲۳ میلیون عدد کیسه پلاستیکی به مشتریان عرضه می‌شود و یا به بیان ساده‌تر، هر فرد به طور متوسط روزانه سه پلاستیک وارد چرخه محیط ‌زیست می‌کند.
▪ در مهمانی‌های هر چند کوچک‌مان هم ترجیح می‌دهیم از ظروف یک‌بار مصرف استفاده کنیم و این ظروف از قاشق و چنگال شروع می‌شوند تا سفره و لیوان آب و هر چه که شما فکرش را بکنید، می‌رسد.
▪ تا همین چند سال پیش -به‌خصوص در فصل تابستان- در کیف‌هایمان حتما لیوان کوچکی پیدا می‌شد که با آن آب بخوریم و امروز بی‌محابا روزی دو تا سه لیوان یک‌بار مصرف را در محیط کار یا بیرون از خانه روانه سطل زباله می‌کنیم.
▪ و استفاده از ظروف پلاستیکی برای نگهداری طولانی مدت مواد غذایی؛ جایگزینی بطری‌های پلاستیکی به جای شیشه‌ای؛ ده‌ها و صدها رفتار جدید که تا سالیان پیش نشانی از آنها پیدا نبود رفتاری است که ما پیش گرفته‌ایم.
● پلاستیک و تهدید سلامت
اما این جسم سبک و ارزان چطور می‌تواند تا این حد زندگی تمام موجودات را تهدید کند؟ جواب سوال در این جا است که مواد پلاستیکی که به بازار عرضه می‌شوند، حاوی ناخالصی‌های خطرناکی هستند که به دلیل مواد افزودنی مورد استفاده در آنها، اغلب برای سلامت انسان مضر است. این مواد چنانچه همراه با غذا وارد بدن شوند، ایجاد مسمومیت‌های مزمن به صورت انواع بیماری‌های گوارشی، کبدی، کلیوی و سرطان می‌کند. یکی از این مواد خطرناک، ماده شیمیایی دیوکسین است که سبب بروز سرطان، به‌خصوص سرطان پستان می‌شود.
دیوکسین یک سم بسیار قوی برای سلول‌های بدن است. دکتر ادوارد فوجی موتو، مدیر برنامه‌ریزی سلامت بیمارستان کاستل آمریکا از کسانی است که راجع به دیوکسین و چگونگی عملکرد آن در بدن تحقیقاتی انجام داده که نتایج آن جالب و خواندنی است. او در نتایج تحقیق خود آورده است: «قرار دادن بطری‌های پلاستیکی آب در فریزر برای انجماد موجب آزادسازی سم دیوکسین از ظروف پلاستیکی می‌شود و همچنین گرم کردن غذا در ظروف پلاستیکی در مایکروویو به‌ویژه غذاهای حاوی روغن و چربی موجب آزادسازی دیوکسین به داخل غذا و در نهایت، به درون سلول‌های بدن می‌شود.»
حالا شما می‌توانید در یخچال را باز کنید و ببینید چند ظرف پلاستیکی در یخچال دارید. در این میان و خارج از نتیجه‌گیری‌های دکتر فوجی موتو، خطر نگهداری ترشی در ظرف‌های پلاستیکی را فراموش نکنید و خودتان حدس بزنید وقتی نگهداری آب بیش از شش ماه در ظروف پلاستیکی خطرناک است، نگهداری طولانی مدت آب لیمو، آب غوره و سرکه که خاصیت اسیدی دارند در این بسته‌بندی‌ها به چه میزان می‌تواندخطرناک باشد؟

منبع : روزنامه سلامت