درباره کارت های هوشمند

کارت های هوشمند، یکی از جدیدترین پدیده های تکنولوژیکی هستند که در آینده ای نزدیک تأثیری محسوس بر زندگی انسان مدرن خواهند نهاد. در حال حاضر حدود ۲۰ میلیون نفر در سراسر جهان از این نوع کارت ها استفاده می کنند، ولی با این حال هنوز عمومیت نیافته اند و تحلیلگران در مورد کارت های هوشمند بیش از حال به آینده چشم دوخته اند. کارت هوشمند یک کارت معمولی مانند کارت تلفن راه دور ویا کارت عابر بانک می باشد که البته با تفاوتهایی است: در کارتهای هوشمند تراشه سخت افزاری وجود دارد که برخی از اطلاعات در آن درج می شود، تفاوت عمده کارتهای هوشمند با کارتهای الکترونیکی در امکان ذخیره اطلاعات وخوانی اطلاعات و تغییر در اطلاعات کارت هوشمند است که کارتهای معمولی این امکان را ندارد.
● کارت الکترونیکی (کارت عابر بانک)
ساده بگویم شما یک کارت بانکی دارید، داخل این کارت اطلاعاتی نیست بلکه یک کدکلیدی است که معادل یک شمارنده که وقتی وارد سیستم عابر بانک می کنید از شبکه سرور مرکزی اطلاعات شماره شما را دریافت می کند و ارتباطتان با بانک برقرار می شود و شما می توانید عملیات بانکی انجام کنید پس از پایان کار، کارت شما تغییر نمی کند اماکارت هوشمند به گونه ای دیگر استیا کارت تلفن هزینه اولیه در تراشه آن درج شده باهر تماس میزانی از آن کم می شود.
● کارت هوشمند
ساده بگویم، کارت هوشمند بنزین شما،حاوی اطلاعاتی مانند نام؛ نام خودرو؛ مشخصات پلاک و و میزان سهمیه بنزین شماست حالا شما سوختگیری خودرو را انجام می دهید کارت هوشمند را وارد دستگاه می کنید مشخصات شما از کارت خوانده می شود، میزان سوختگیری تاریخ در کارت هوشمند درج می شود و اگر کارت شما حامل پول الکترونیکی باشد از کارت شما پول برداشته می شود در این حالت پس از پایان کار اطلاعات جدید در داخل کارت نگهداری می شود و کارت حامل پیامهاست.
● کارت بنزین کارت الکترونیکی یا هوشمند:
فکر می کنم با قرائت توضیحات کارشناس مربوطه کارتهای بنزین کارتها هوشمند باشند که یکی از دلایل انتخاب این نوع کارتها به جای کارتهای معمولی الکترونیکی امکان تغییر در ساختار کارت بدون نیاز به تعویض کارت است؛ مثالی از کارت هوشمند برای درک راحت تر موضوع یک نوع کارت هوشمند به نقل از مجله فوکوس در شماره مربوط به ماه دسامبر۲۰۰۴، مس آویم تا با ارائه یک کارت هوشمند به عنوان نمونه، برخی از قابلیت های آن را برشمرده است. این کارت حاوی ده بخش اصلی است که هر کدام کاربردی خاص دارند و حاوی اطلاعات ویژه ای هستند.
۱) اطلاعات شخصی:
در این بخش نام و نام خانوادگی شخص، شماره پاسپورت، شماره بیمه شخصی، شماره گواهینامه، آدرس، زمان تولد، جنسیت و اطلاعاتی از این قبیل درج می شود که قسمت اعظم این اطلاعات فقط توسط بخش های اداری ذیربط قابل خواندن است.
۲) مشخصات فردی:
مشخصاتی چون قد، وزن و سایر مؤلفه هایی که بنا به موقعیت و یا سلیقه شخص قابل تغییر است در این بخش ذخیره خواهند شد. همچنین این قابلیت نیز در نظر گرفته شده است تا اندازه لباس و حتی نوع تغذیه نیز (برای خریدهای خودکار) در این بخش درج شود.
۳) ایمنی بیومتریک:
ویژگی های امنیتی در این بخش ذخیره می شوند. نه تنها اثر انگشت بلکه سوابق امنیتی و مسایلی نظیر ورود و خروج از کشور در این بخش نوشته و از آن خوانده می شوند. در اماکنی نظیر فرودگاه ها، کاربرد این قابلیت کارت های هوشمند در تأمین امنیت و نیز تسهیل در امر نظارت بسیار خوب برآورد می شود. در موارد خاص، برای امنیت بیشتر می توان یکی از اطلاعات مندرج در کارت (نظیر اثر انگشت) را با نمونه زنده سنجید.
۴) ابرکلید:
با این ویژگی می توان بسیاری از امکانات را شخصی کرد. مثلاً یک اتومبیل می تواند توسط یک کارت خوان ساده و صرفاً با دسترسی به این بخش از کارت، فقط برای صاحب اتومبیل به کار افتد. هم اکنون بسیاری از در منازل و یا کیف ها توسط کارت هایی باز می شوند که مطمئن تر از کلید یا رمز هستند. در بخش کوچکی از یک کارت هوشمند دسته ای از این کارت ها حضور خواهند داشت.
۵) اطلاعات پزشکی:
اطلاعات ضروری پزشکی بر روی کارت های هوشمند قرار خواهند گرفت تا در موارد اورژانس و همچنین عادی پزشکی مورد استفاده قرار گیرند. این امر به ویژه در هنگام بروز سوانح کاربرد بسیار مهمی خواهد یافت چرا که در اغلب این موارد شخص سانحه دیده بیهوش است و دسترسی به سوابق پزشکی و یا بستگان وی مستلزم صرف وقت غیرقابل تأمینی خواهد بود. هم اکنون در کره جنوبی کارت های پزشکی درمانی به صورت جداگانه مورد استفاده قرار می گیرند و علاوه بر ثبت و نگهداری سوابق پزشکی، پرداخت هزینه درمان هم از طریق آنها انجام می گیرد.
۶) پول الکترونیکی:
کارت های اعتباری، کارت های خرید و همچنین پول الکترونیکی همگی برروی یک کارت هوشمند می توانند جمع شوند تا یک شخص با جیبی خالی از پول و یا کارت های رنگارنگ به راحتی به خرید یا سفر برود. همچنین این قابلیت پیش بینی شده است که فعالیت های آن لاین اقتصادی دارنده کارت هوشمند نیز در کیوسک های مخصوصی به کارت هوشمند منتقل شود.
۷) تراشه:
قلب کارت هوشمند تراشه آن است و وسعتی در حدود ۲۵ میلی متر مربع دارد که از مدارات مجتمعی به همراه یک ماژول حافظه تشکیل شده است. نیروی لازم برای کار کردن این تراشه معمولاً به واسطه یک «میدان القایی» الکترومغناطیسی که کارت خوان آن را مهیا می کند، تأمین خواهد شد. البته در صورتی که کارت ها به صورت «همیشه روشن» مورد نیاز باشند می توان این نیرو را توسط باتری بسیار کوچک ناخنی تأمین کرد.
۸) پخش شخصی:
اگر این امکان به وجود آید که در حجمی کوچک بتوان یک وب سرور کوچک بی سیم را سوار کرد، این همان چیزی است که طراحان کارت هوشمند به آن «حباب دیجیتالی» می گویند و امیدوارند تا با پیشرفت فناوری بتوانند آن را توسط یک کارت تأمین کنند. در این صورت همیشه افراد می توانند بخش خاصی از اطلاعاتشان را با دیگران به اشتراک بگذارند.
۹) انباره اطلاعات:
این بخش نیز چشم به راه آینده ای است تا فناوری ذخیره اطلاعات بتواند دست کم یک گیگابایت اطلاعات را در حجم کوچکی بر روی یک کارت ذخیره و بازیابی کند. بدین سان هر فرد می تواند _ به جای استفاده از حافظه های کمکی نظیر حافظه فلش _ به راحتی اطلاعات مورد نظر خود را حمل کند.
۱۰) بلیت الکترونیکی:
هم اکنون در بسیاری از کشورها مسافران به جای ارائه بلیت برای استفاده از اتوبوس و مترو، کارت های مخصوص آنها را در کارت خوان قرار می دهند و دستگاه از شارژ کارت ایشان مبلغ مورد نظر را کسر می کند. کارت های هوشمند علاوه بر انجام این وظیفه در سایر پایانه هایی که هم اکنون در آنها بلیت ارائه می شود (نظیر فرودگاه ها) نیز می توانند به طرز مشابه مفید فایده باشند. البته با این امکانات در یک کارت هوشمند مشکل بتوان کارت های بنزین ایران را هوشمند دانست البته با توجه به امکان دستکاری و کرک کارتها(شکستن قفل امنیتی) فکرمی کنم از معماری بسته اطلاعات و کارتهای الکترونیکی مانند عابر کارت استفاده شود که فقط حاوی یک کد شماره شناسایی است و بعد تمام اطلاعات از سرور یا همان کامپیوتر مرکز اخذ شود!!

academist.ir

منبع : روزنامه ابرار اقتصادی