سه شنبه, ۱۵ خرداد, ۱۴۰۳ / 4 June, 2024
مجله ویستا
وقتی همه کربنهای زمین بسوزند
قرن بیستم میلادی در طول هزاره دوم میلادی گرمترین سالهای زمین بود ، اما این سالها را نمی توان باآنچه در هزاره سوم روی خواهد داد مقایسه کرد .
اگر تمام سوخت های فسیلی نهفته در زمین تا سال ۳۰۰۰ میلادی سوخته شده باشند ، متوسط دمای کره زمین ۱۳ درجه سانتی گراد افزایش خواهد یافت . این دمای بالا موجب از بین رفتن جنگل های بارانی ، نابود کردن خاکهای حاصلخیز و در نهایت ، ذوب شدن تمام یخهای قطبی حتی در اوج زمستان خواهد شد . هوا در اروپای شمالی به اندازه شهرهای آفریقای امروزی داغ خواهد شد و سطح آب آزاد دریاها و اقیانوسها یازده متر بالاتر خواهد آمد . در پایان هزاره سوم میلادی دیگر نشانی از زیبایی های جهان باقی نخواهد ماند .
تا به امروز ، بشر حدود ۴۰۰ میلیارد تن کربن را در قالب دی اکسید کربن به جو تزریق کرده است و این همه را با سوزاندن سوختهای فسیلی و نابودی جنگلها انجام داده است . با این حال متوسط دمای زمین تنها ۰/۶ درجه سانتی گراد افزایش یافته است . گروهی تحقیقاتی به سرپرستی تیم لنتون از مرکز تحقیقات تغییرات آب و هوایی تایندال در نورویچ انگلستان تخمین زده اند که ۱۰برابر این مقدار کربن آزاد شده هنوز به شکل نفت ، گاز طبیعی زغال سنگ در مخازن زیرزمینی ذخیره شده است . آنها همچنین تخمین زده اند حدود ۱۰ هزار میلیارد تن کربن دیگر به شکل سوخت های فسیلی غیر رایج مانند ماسه های قیراندود ، کلوخ های نفتی و یخ های غنی از متان (کلاثرابت ها) در مخازن زیر دریاها وجود دارد.
لنتون و همکارانش با فرض این که تمام این ذخیره سوختی تا پایان هزاره سوم سوزانده شود ، اثرات آزاد شدن ۱۴ هزار میلیارد تن دی اکسید کربن را بر آب و هوای زمین بررسی کردند. به رغم آنکه اقیانوسها بخش زیادی از این گاز را جذب می کنند ، اما در سال ۳ هزار میلادی متوسط دمای کره زمین ۱۳ درجه سانتی گراد گرم تر از امروز خواهد بود .
این افزایش دما هم موجب انبساط گرمایی آب دریاها می شود و هم یخچالهای طبیعی ذخیره شده در گرینلند را ذوب می کند . شرایط آب و هوایی گرینلند به شکلی است که اگر دمای هوا فقط ۲/۶ درجه سانتی گراد از مقدار فعلی خود بیشتر شود ، دیگر نمی توان از ذوب شدن یخها جلوگیری کرد . این اتفاق هم مساوی است با ورود حجم عظیم آب های شیرین به دریا ، کاهش غلظت شوری آب دریا و افزایش ارتفاع سطح آب به مقدار یازده متر . هر یک از این اثرات به تنهایی فاجعه بار است ، چه رسد به این که همه شان با هم اتفاق بیفتند .
تنها راه جلوگیری از وقوع آنها ، اراده ای جهانی برای کاهش تولید گاز دی اکسید کربن است ، مانند پیمان زیست محیطی کیوتو . اما این اراده هم تا زمانی که همه به آن عمل نکنند فایده ای نخواهد داشت و در آن صورت وقایع بدتری روی خواهند داد ، مانند ذوب شدن ذخیره های یخی قطب جنوب حتی در اوج زمستان که سطح آب دریاهای آزاد را در روندی ویرانگر افزایش خواهند داد .
●راه حل ملی یا مشکل جهانی؟!
اگر فقط از سوخت های فسیلی استفاده کنیم و سوخت های غیر رایج را در همان مخازن زیرزمینی دست نخورده باقی بگذاریم ، متوسط دمای زمین بیش از ۷درجه سانتی گراد افزایش نخواهد یافت. درست است که این مقدار هم خیلی زیاد است ، اما می تواند برخی وقایع بدتر مانند ذوب شدن یخهای قطبی را به تعویق بیندازد.
متاسفانه نباید خیلی دلمان را به این فرضیه خوش کنیم . ماه گذشته ، جورج واکر بوش ( رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا ) در نطقی رسمی اعلام کرد که ایالات متحده باید خود را از وابستگی به منابع نفتی خارجی نجات دهد و به استفاده از منابع سوختهای فسیلی غیر رایج در آمریکای شمالی روی آورد . شرکت های نفتی هم به سرعت کار خود را آغاز کردند؛ شرکت نفتی شل در کلرادو توانست از کلوخ های نفتی ، نفت استخراج کند و سازمان انرژی ایالات متحده در گزارشی ، ماسه های نفتی ایالت آلبرتای کانادا را منابع حیاتی آینده معرفی کرد .
تحقیقات لنتون همچنین وقوع یک عصر یخبندان جدید را در سال ۳۰۰۰ میلادی رد می کند . محاسبات او نشان می دهد تغییرات فعلی مدار زمین به دور خورشید به شکلی است که فاصله دو عصر یخبندان قبلی و بعدی بسیار طولانی خواهد بود ؛ طولانی تر از هر دوره دیگری در گذشته زمین .اگر این تحقیقات را در کنار دیگر نتایج بدست آمده قرار دهیم ، بهتر می توانیم خطری را که در انتظارمان است ، بشناسیم. تیم آزبورن و کیت بریفا از دانشگاه آنگلیای شرقی با استفاده از رشد حلقه های سن درختان ، تغییرات دمای زمین را در طول ۱۲۰۰ سال گذشته بررسی کردند . آنها نشان دادند بین سالهای ۹۰۰ تا ۱۲۰۰ میلادی که زمین گرم تر از دیگر سالهای قرون وسطی بوده و همچنین سالهای ۱۵۵۰ تا ۱۸۵۰ میلادی که یک عصر یخبندان کوچک بر زمین حاکم بود ، تغییرات طبیعی قابل توجهی روی داده است . قرن بیستم میلادی و بخصوص چهل سال آخر آن ، دوره ای بود که زمین به شکلی عجیب گرم شد و بر خلاف دیگر دوره های قبلی ، تمام نیمکره شمالی زمین را در بر گرفت .
برخی از منتقدان پیش بینی های آب و هوایی می گویند شواهدی که از تغییرات آب و هوایی زمین در گذشته به جا مانده است ( تغییراتی که بر اثر تغییرات فعالیتهای خورشیدی به وقوع پیوسته بود ) نشان می دهد نباید از تغییرات آب و هوایی آینده زمین که ناشی از عملکرد انسانها است ، واهمه ای داشت .اما دانشمندان می گویند تاثیرات گازهای گلخانه ای در قرن بیستم و احتمالا هزاره آینده بسیار شدیدتر از وقایعی است که بر اثر تغییرات درخشندگی خورشید روی داده است و باید بیشتر محتاط بود .
منبع : NewScientist.com
اگر تمام سوخت های فسیلی نهفته در زمین تا سال ۳۰۰۰ میلادی سوخته شده باشند ، متوسط دمای کره زمین ۱۳ درجه سانتی گراد افزایش خواهد یافت . این دمای بالا موجب از بین رفتن جنگل های بارانی ، نابود کردن خاکهای حاصلخیز و در نهایت ، ذوب شدن تمام یخهای قطبی حتی در اوج زمستان خواهد شد . هوا در اروپای شمالی به اندازه شهرهای آفریقای امروزی داغ خواهد شد و سطح آب آزاد دریاها و اقیانوسها یازده متر بالاتر خواهد آمد . در پایان هزاره سوم میلادی دیگر نشانی از زیبایی های جهان باقی نخواهد ماند .
تا به امروز ، بشر حدود ۴۰۰ میلیارد تن کربن را در قالب دی اکسید کربن به جو تزریق کرده است و این همه را با سوزاندن سوختهای فسیلی و نابودی جنگلها انجام داده است . با این حال متوسط دمای زمین تنها ۰/۶ درجه سانتی گراد افزایش یافته است . گروهی تحقیقاتی به سرپرستی تیم لنتون از مرکز تحقیقات تغییرات آب و هوایی تایندال در نورویچ انگلستان تخمین زده اند که ۱۰برابر این مقدار کربن آزاد شده هنوز به شکل نفت ، گاز طبیعی زغال سنگ در مخازن زیرزمینی ذخیره شده است . آنها همچنین تخمین زده اند حدود ۱۰ هزار میلیارد تن کربن دیگر به شکل سوخت های فسیلی غیر رایج مانند ماسه های قیراندود ، کلوخ های نفتی و یخ های غنی از متان (کلاثرابت ها) در مخازن زیر دریاها وجود دارد.
لنتون و همکارانش با فرض این که تمام این ذخیره سوختی تا پایان هزاره سوم سوزانده شود ، اثرات آزاد شدن ۱۴ هزار میلیارد تن دی اکسید کربن را بر آب و هوای زمین بررسی کردند. به رغم آنکه اقیانوسها بخش زیادی از این گاز را جذب می کنند ، اما در سال ۳ هزار میلادی متوسط دمای کره زمین ۱۳ درجه سانتی گراد گرم تر از امروز خواهد بود .
این افزایش دما هم موجب انبساط گرمایی آب دریاها می شود و هم یخچالهای طبیعی ذخیره شده در گرینلند را ذوب می کند . شرایط آب و هوایی گرینلند به شکلی است که اگر دمای هوا فقط ۲/۶ درجه سانتی گراد از مقدار فعلی خود بیشتر شود ، دیگر نمی توان از ذوب شدن یخها جلوگیری کرد . این اتفاق هم مساوی است با ورود حجم عظیم آب های شیرین به دریا ، کاهش غلظت شوری آب دریا و افزایش ارتفاع سطح آب به مقدار یازده متر . هر یک از این اثرات به تنهایی فاجعه بار است ، چه رسد به این که همه شان با هم اتفاق بیفتند .
تنها راه جلوگیری از وقوع آنها ، اراده ای جهانی برای کاهش تولید گاز دی اکسید کربن است ، مانند پیمان زیست محیطی کیوتو . اما این اراده هم تا زمانی که همه به آن عمل نکنند فایده ای نخواهد داشت و در آن صورت وقایع بدتری روی خواهند داد ، مانند ذوب شدن ذخیره های یخی قطب جنوب حتی در اوج زمستان که سطح آب دریاهای آزاد را در روندی ویرانگر افزایش خواهند داد .
●راه حل ملی یا مشکل جهانی؟!
اگر فقط از سوخت های فسیلی استفاده کنیم و سوخت های غیر رایج را در همان مخازن زیرزمینی دست نخورده باقی بگذاریم ، متوسط دمای زمین بیش از ۷درجه سانتی گراد افزایش نخواهد یافت. درست است که این مقدار هم خیلی زیاد است ، اما می تواند برخی وقایع بدتر مانند ذوب شدن یخهای قطبی را به تعویق بیندازد.
متاسفانه نباید خیلی دلمان را به این فرضیه خوش کنیم . ماه گذشته ، جورج واکر بوش ( رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا ) در نطقی رسمی اعلام کرد که ایالات متحده باید خود را از وابستگی به منابع نفتی خارجی نجات دهد و به استفاده از منابع سوختهای فسیلی غیر رایج در آمریکای شمالی روی آورد . شرکت های نفتی هم به سرعت کار خود را آغاز کردند؛ شرکت نفتی شل در کلرادو توانست از کلوخ های نفتی ، نفت استخراج کند و سازمان انرژی ایالات متحده در گزارشی ، ماسه های نفتی ایالت آلبرتای کانادا را منابع حیاتی آینده معرفی کرد .
تحقیقات لنتون همچنین وقوع یک عصر یخبندان جدید را در سال ۳۰۰۰ میلادی رد می کند . محاسبات او نشان می دهد تغییرات فعلی مدار زمین به دور خورشید به شکلی است که فاصله دو عصر یخبندان قبلی و بعدی بسیار طولانی خواهد بود ؛ طولانی تر از هر دوره دیگری در گذشته زمین .اگر این تحقیقات را در کنار دیگر نتایج بدست آمده قرار دهیم ، بهتر می توانیم خطری را که در انتظارمان است ، بشناسیم. تیم آزبورن و کیت بریفا از دانشگاه آنگلیای شرقی با استفاده از رشد حلقه های سن درختان ، تغییرات دمای زمین را در طول ۱۲۰۰ سال گذشته بررسی کردند . آنها نشان دادند بین سالهای ۹۰۰ تا ۱۲۰۰ میلادی که زمین گرم تر از دیگر سالهای قرون وسطی بوده و همچنین سالهای ۱۵۵۰ تا ۱۸۵۰ میلادی که یک عصر یخبندان کوچک بر زمین حاکم بود ، تغییرات طبیعی قابل توجهی روی داده است . قرن بیستم میلادی و بخصوص چهل سال آخر آن ، دوره ای بود که زمین به شکلی عجیب گرم شد و بر خلاف دیگر دوره های قبلی ، تمام نیمکره شمالی زمین را در بر گرفت .
برخی از منتقدان پیش بینی های آب و هوایی می گویند شواهدی که از تغییرات آب و هوایی زمین در گذشته به جا مانده است ( تغییراتی که بر اثر تغییرات فعالیتهای خورشیدی به وقوع پیوسته بود ) نشان می دهد نباید از تغییرات آب و هوایی آینده زمین که ناشی از عملکرد انسانها است ، واهمه ای داشت .اما دانشمندان می گویند تاثیرات گازهای گلخانه ای در قرن بیستم و احتمالا هزاره آینده بسیار شدیدتر از وقایعی است که بر اثر تغییرات درخشندگی خورشید روی داده است و باید بیشتر محتاط بود .
منبع : NewScientist.com
منبع : روزنامه همشهری
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
پیچ و مهره پارس سهند
تعمیر جک پارکینگ
خرید بلیط هواپیما
دورههای مدیریتی دانشگاه تهران
ویزای تضمینی ایتالیا کانادا
انتخابات ریاست جمهوری ایران امام خمینی انتخابات انتخابات ریاست جمهوری 1403 وزارت کشور انتخابات ریاست جمهوری چهاردهم ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد ستاد انتخابات کشور انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۳ انتخابات 1403
آتش سوزی تهران معدن هواشناسی سازمان هواشناسی بازنشستگان شهرداری تهران زلزله پلیس فضای مجازی دستگیری پلیس راهور
خودرو قیمت خودرو حقوق بازنشستگان وام ازدواج قیمت طلا مسکن قیمت دلار قیمت سکه دلار دولت سیزدهم بانک مرکزی برق
تلویزیون سینما سینمای ایران بازیگر سریال رسانه ملی شعر کتاب
هوش مصنوعی دانشگاه آزاد اسلامی اینترنت ویروس
رژیم صهیونیستی اسرائیل غزه فلسطین لبنان جنگ غزه آمریکا حماس روسیه چین جو بایدن حزب الله لبنان
پرسپولیس فوتبال استقلال رئال مادرید جواد نکونام کیلیان امباپه لیگ برتر باشگاه پرسپولیس لیگ قهرمانان اروپا لیگ برتر ایران لیگ برتر فوتبال ایران مس رفسنجان
تبلیغات همراه اول باتری ربات اپل مریخ تلفن
استرس گرمازدگی افسردگی سیگار بارداری بیماری قلبی