منطقه گرائی و WTO

چارچوب اصلی و بنیادین نظری در روابط تجاری بین‌المللی مبتنی بر آثار مثبت تجارت آزاد می‌باشد که با طرح نظریه مزیت مطلق توسط ”آدام اسمیت“ (۱۷۷۶) و نظریه تقسیم بین‌المللی کار، فواید آن برشمرده شد. ”ریکاردو“ نیز با مطرح کردن نظریه مزیت نسبی باب دیگری را در این وادی گشود، هرچند که پیش از این دو، در اوایل قرن ۱۵ تا قرن ۱۸ در کشورهائی چون انگلستان، هلند، فرانسه و اسپانیا اندیشه سوداگران (مرکانتلیست‌ها) رواج داشت که معتقد بودند تنها راه خلق ثروت، تجارت است. از مهمترین نظریاتی که مکمل نظریه مزیت نسبی ”ریکاردو“ می‌باشد، نظریه ”هکچر و اوهلین“ است که برای بیان علت تفاوت در مزیت نسبی کشورها، فراوانی عوامل تولید را مطرح می‌سازد. آثار مثبت تجارت آزاد در صورت وجود رقابت کامل، با ایجاد تخصص بین‌المللی کار و تأمین بهینه نیازمندی‌های جامعه، موجب می‌شود تا هر کشوری به سطح بالاتری از تولید و مصرف برسد و در ضمن نرخ نهائی یا نسبی تولید و مصرف بین کشورها یکسان گردد.
مطالعات اخیر بر اهمیت آزادسازی تجاری در رشد اقتصادی کشورها نیز تأکید نموده و ارتباطی قوی بین رشد اقتصادی و آزادسازی تجاری را نشان می‌دهد. گسترش روزافزون حجم تجارت جهانی طی دهه‌های اخیر و اثر آن بر رشد اقتصادی، اهمیت ویژه تجارت را برای کلیه کشورها آشکار نموده است.

فاطمه موحدی

منبع : مجله روند اقتصادی