بر می خیزیم و سنگ می خوریم

جایی شنیدم که استاد مطهری فرمود، وقتی هنوز مدت زمان زیادی از آمدن قطار نگذشته بود، شاهد بودم تا وقتی این ماشین دودی در ایستگاه بود و حرکت نمی کرد،بچه ها با چشمان گرد کرده به او زل می زدند و در عظمتش غرق بودند و حتی در نگاه کردن به آن از جای خود تکان نمی خوردند چه برسد به آنکه به آن غول پیکر نزدیک هم بشوند اما تا به حرکت می افتاد ناگاه می دیدی،همان کسانی که از ترس به قطار نزدیک هم نمی شدند سنگ برداشته و با تمام توان، حداکثر تعداد سنگی که می توانستند به آن می زدند.
هر چند این تمثیل دکتر مطهری درباره انقلاب ۵۷ و رهبران آن و افرادی بود که با وجود تمام هم و غم های بزرگی که داشتند، سکوت خود را فرو دادند، مانند قطار به راه افتادند، سنگ خوردند و مانند قطار با همه صدماتی که دیده بودند به مقصد خود رسیدند، اما می تواند برای ما هم درس عبرت بزرگی باشد،از آن جهت که دانشجو، با خصیصه ی مثبت خودش که همان عدم تعلق به هیچ جریان خاصی است، همواره زیر ذره بین مخالفان داخلی و خارجی انقلاب بوده تا مبادا به حرکتی دست بزند(تا حرکتی هم نکرده، فقط به آمدن و رفتنش نگاه می کنند و از اینکه فقط خود را با دروس آکادمیک مشغول کرده به او می خندند)چون می دانند دانشجو با این دید که منافع ملت و دین بر منافع هر طیفی ارجحیت دارد، اگر بخواهد اقدامی انجام دهد خیلی از مدعیان داخلی که در حقیقت منافق اند را خواهند شست و کنار خواهند نهاد و بسیاری از ترفندهای دشمنان خارجی را نیز ناکام خواهد گذاشت. دشمنان داخلی با راههایی از قبیل سخنان عوام فریبانه، دادن آزادی هایی که ذهن دختران و پسران را از مسائل اصلی دور می کند، عدم اعتنا به اقدمات جنبش های دانشجویی، وانمود کردن اینکه دانشجویان از ولایت جدا افتاده اند و ... سعی می کنند به این قشر سنگ بزنند،شاید بتوانند آن را از حرکت بازدارند غافل از اینکه این قطاری که بر روی ریل افتاده خیال ایستادن ندارد و تا رسیدن به هدفش که همان تحقق آرمان های انقلاب است کوشش خواهد کرد.
در کنار این آرمان خواهی(همان گونه که ذکر آن اجمالا رفت)نباید از سنگ اندازی های معاندین خارجی که هدف اصلی شان این است که دین را از جوانان بگیرند غافل شد، چون آنها خوب می دانند که اگر موفق شوند شرع را از میدان عقل جوانان به در کنند، برای رسیدن به اهداف دیگر خود کار چندان سختی ندارند. پس دانشجویان قبل از هر اقدامی باید این سنگ پراکنی ها را پیش بینی کنند و خود را برای دفع آن آماده سازند، نباید با کوچکترین مشکل صحنه را ترک کنند و همواره باید به مقصد کارهایشان که به ارمغان آمدن مدینه ی فاضله است توجه داشته باشند.
لابد می پرسید معیار مدینه ی فاضله بودن چیست؟ رهبری با این جمله به شما پاسخ می دهند: «لب انتظارما از دانشجویان عدالت خواهی است.» پس تا نیل به تحقق عدالت در سراسر جامعه، با توکل به خدا حرکت می کنیم؛ سنگ می خوردیم و قطعاً به هدفمان می رسیم. «إن شاء الله»

رضا نکوهی
http://۲۰۶۲.blogfa.com/post-۴۵.aspx

منبع : آریایی