بوش، سمبل تروریسم دولتی

پنج سال قبل، آمریکا عراق را به اشغال خود درآورد. به عبارت صحیح تر حمله به عراق ، سومین جنگ استعماری بعد از پایان جنگ سرد و دومین جنگ استعماری قرن بیست و یکم بود. جنگهای استعماری در دو دهه اخیر با حمله به یوگسلاوی در سال ١۹۹۹ و اشغال بخشهائی از این کشور آغازشد. افغانستان اولین کشوری بود که در سال اول قرن بیست و یکم، به اشغال نظامی استعمارگران آمریکا و ناتو درآمد.
جرج بوش، رئیس جمهور آمریکا، در ابتدای حمله به عراق، با گـنده گوئی، به مردم آمریکا قول داد که با یک حمله برق آسا، جنگ عراق را حداکثر در عرض ۵ ماه، با پیروزی به پایان خواهد رساند و در اوایل ماه مه سال ٢٠٠٣، پیروزی آمریکا را اعلام کرد. آنوقتها تصور می شد که، آمریکا با فراموش کردن و ترمیم شکستهای سنگین خود در ویتنام در در دهه ٦٠، می تواند به هر اقدامی دست بزند. در همین راستا، بمنظور جلب حمایت مردم برای اشغال عراق، بر امواج شونیسم آمریکائی سوار شد.
اما، این خوشحالی چندان دیرپا نبود، دوره درد و رنج، خیلی زود آغاز گردید و معلوم شد که تأکید بوش بر وجود سلاحهای کشتار جمعی در عراق، دروغ آشکاری بوده است برای حمله به این کشور و اشغال آن. در نقطه مقابل، آغاز مبارزات آزادیبخش ملی بر علیه اشغالگران آمریکائی، باعث شد که خیل جنازه ها ازعراق به آمریکا روان گردد. در نتیجه، صدای اعتراضات مردم آمریکا برعلیه جنگ، بلند شد.
در پنجمین سالگرد اشغال عراق، موج راهپیمائیها و تظاهرات برعلیه جنگ، سراسر آمریکا را فراگرفت. مردم با لباس سیاه، ماسک سفید و با تابلوهائی که، روی آنها اسامی سربازان کشته شده در عراق نوشته شده بود، در دست، در واشینگتن در مقابل کاخ سفید، تجمع کردند. تظاهرکنندگان در نیویورک، مرکـز سربازگـیری ارتش آمریکا را با شعـار «سربازان ما را نجات دهید!»، به محاصره خود درآوردند. در بعضی شهرهای آمریکا، مردم با شعار«دستها از نفت عراق، کوتاه!»، در مقابل دفاتر شرکتهای نفتی اجتماع کردند. در شهرهای مختلف آمریکا، در جریان اعتراضات ضد جنگ، ١٧٠ نفـر بازداشت شدند.
چنین اعتراضات گسترده جنبش ضد جنگ، غیره منتظره نبود. تا تاریخ امروز، در حدود ٤هزار سرباز و افسر آمریکائی در عراق کشته شده است. در جریان جنگها، بیش از ٣٠ هزار آمریکائی زخمی، روانی و یا بیمار شده اند. این جنگ، تا کنون در حدود دو تریلیون دلار هزینه برداشته است.
اشغالگران آمریکائی، صدمات و لطماتی کم نظیر و جبران ناپذیری بر کشور و مردم عراق وارد آورده اند. قتل در حدود یک و نیم میلیون نفر از مردم غیر نظامی عراق، ارمغان اشغالگران بجای صلح و ترقی، به این کشور بود. میلیونها عراقی خانه و کاشانه خود را ترک کـرده و فراری شده اند. در نتیجه جنگ، اقتصاد عراق بطور کامل ویران گردیده است. میلیونها نفر بیکار شده اند. میزان ارتکاب جرم و جنایت بشدت افزایش یافته است. سیستم تحصـیل و تندرستی نابود شده است.
جنگ عراق بعد از تخریب اتحاد شوروی نشان داد که، آمریکا بهیچوجه دارای توانائی آقائی بر جهان نیست. شکستی که آمریکا در عراق و افغانستان متحمل شده است، موجب تغییرات بنیادی در توازن قوای جهانی خواهد بود. قدرتهای تازه ای مثل، چین کمونیست و هند باستان که با سرعت در سمت مدرنیته حرکت می کند، در کنار آمریکای لاتین، به رهبری فیدل کاستروها و هوگو چاوزها پا به عرصه وجود می گذارند و همه آنها، نقش خود را در بهم خوردن توازان قوای جهان ایفاء خواهند کرد.
در خود آمریکا، در جستجوی راه کم دردسرتری برای خروج از عراق، هستند. مقامات عالیرتبه آمریکا در مورد تکرار تجربه جنگ ویتنام هشدار می دهند. اما، آن بخش از رهبری آمریکا که، ایالات متحده را در جنگ عراق درگیر کرده اند، هنوز نمی خواهند به شکست خود اعتراف کنند و نشان می دهند که، ماجراجوئی نظامی، آسان تر از خروج باتلاق است.
بوش، مردم آمریکا را همچنان با افسانه «القاعده» می ترساند. بگفته بوش، «افزایش» تعداد نیروهای آمریکائی در عراق، در مجموع باعث «پیروزی مهم استراتـژیک در مبارزه با تروریسم» خواهد گردید و به تصور وی، «جهان امن تر شده است».
بلی، بوش، رئیس جمهور آمریکا، به عملیات عراق دست زد. در نتیجه، کشور خویش را با بحران بسیار سنگینی مواجه ساخت و پافشاری «عقابهای» واشینگتن بر ادامه اقدامات خویش، آمریکا را با تلاطمات جدیدی مواجه نموده است. یعنی آمریکائیها «باد کاشتند و اینک طوفان درو می کنند».

سرگـئی پریخاژایوف
برگردان: ا. م. شیزلی
روزنامه «سوتسکایا راسیا»
شماره: (١٣١٠٢)٣٠،
تاریخ: ٢٢/٣/٢٠٠٨

منبع : پایگاه اطلاع‌رسانی فرهنگ توسعه