پیش به سوی سیاست خارجی

در چند هفته گذشته، اقتصاد کارزار ریاست‌جمهوری آمریکا را تسخیر کرده بود. اما دو نامزد کاخ سفید تازگی به سیاست خارجی روی آورده‌اند. می‌توان گفت باراک اوباما در این جدال عقب است: جوان است، خیلی در سنا نبوده و حزبش به‌طور سنتی در مسائل خارجی ضعیف‌تر دانسته شده. اوباما در سخنرانی اخیر، مواضع خود در خصوص سیاست خارجی آمریکا را تشریح کرد. اوباما با سخنرانی راجع به سیاست خارجی، پاسخ داد. او گفت که جنگ در عراق تلاش‌های آمریکا در افغانستان را تضعیف کرده است و در این کشور تروریست‌ها در حال قدرت‌گیری هستند. اوباما می‌خواهد نیروهای عراق را کاهش دهد. او هر روز بیشتر از اعلام تعداد سربازانی که باید عراق را ترک کنند و زمان ترک، طفره می‌رود اما اصرار می‌کند که این کار باید انجام شود و در عوض ۱۰ هزار نیروی بیشتر در افغانستان به کار گرفته شوند. مقصد بعدی اوباما اروپا و خاورمیانه است، گرچه جزئیات سفرش هنوز مشخص نیست. اروپایی‌ها اوباما را بسیار بیشتر از جان مک‌کین، رقیب جمهوریخواه او که به نوعی ادامه جورج بوش است، می‌پسندند. در نتیجه نامزد دموکرات احتمالا با جمعیتی پرشور و شوق روبه‌رو می‌شود و تصاویر آرشیوی خوبی به دست می‌آورد. ناگزیر او را با دیدارهای مهم جان کندی و رونالد ریگان از اروپا مقایسه می‌کنند و اوباما در عین حال می‌تواند از بازسازی نقش رهبری آمریکا و پیوندهای محکم‌تر با متحدین سخن گوید. او در ضمن از اسرائیل و اردن و احتمالا عراق و افغانستان نیز بازدید می‌کند. تمرکز او برای عملکرد بهتر در افغانستان از نظر سیاسی با عقل جور در می‌آید.
این کار تصویر او به عنوان کبوتر معمولی دموکرات‌ها را بهبود می‌بخشد. او دوست دارد یادآوری کند که علیه هر جنگی نیست و «فقط علیه جنگ‌های احمقانه» است. نظرخواهی‌ای که واشنگتن و ای‌بی‌سی‌نیوز تدارک دیدند نشان می‌دهد که نیمی از رای‌دهندگان اعتقاد دارند جنگ در افغانستان خوب پیش نمی‌رود و همین درصد با طرح‌های اوباما برای بیرون کشیدن از عراق موافقند. این رقم‌ها قاطع نیستند اما نامزد دموکرات از قسمت کردن مساوی آرای سیاست خارجی با مک‌کین راضی خواهد بود چراکه در این حیطه سیاستی،‌ نامزد جمهوریخواه بسیار قوی‌تر است. با این وجود باید بدانیم که رای‌دهندگان مک‌کین را به عنوان فرمانده قوای احتمالی،‌ بسیار بیشتر ترجیح می‌دهند. اینکه اوباما راجع به سیاست خارجی روشن صحبت می‌کند یا نه مسئله دیگری است. او بی‌سر و صدا پیش‌بینی‌هایی را که روی وب‌سایتش راجع به ناکامی افزایش نیروهای آمریکا در عراق در بهبود اوضاع منتشر کرده بود، حذف کرده است. او اکنون به موفقیت نسبی افزایش نیروها اذعان دارد و در عین حال می‌گوید عراقی‌ها به پیشرفت سیاسی بیشتری نیاز دارند.
تاکید مجدد او بر وعده‌اش در بیرون کشیدن نیروها از عراق، در آستانه سفر احتمالی‌اش به این کشور مذاکرات با فرمانده‌های مستقر در عراق را پیچیده‌تر می‌کند. اما او می‌خواهد این سفر را انجام دهد و از سر راه ‌بردارد: حزب جمهوریخواه شمارگانی روی وب‌سایتش گذاشته که نشان می‌دهد چند روز است که او به عراق نرفته. (تا روز چهارشنبه، ۹۲۰ روز). آقای اوباما به درستی اشاره می‌کند که در حالی که خشونت در عراق افول کرده است (ماه مه از زمان آغاز اشغال در سال ۲۰۰۳، کم‌تلفات‌ترین ماه برای آمریکا بود) خشونت در افغانستان بالا رفته است. در ماه مه، و مجددا در ماه ژوئن،‌ تعداد تلفات آمریکا و ناتو در افغانستان بیش از عراق بود.
او در ضمن اشاره می‌کند که پاکستان به اندازه خود افغانستان در مشکل سهیم است. دولت افغانستان پاکستانی‌ها را به عنوان عاملان بمبگذاری هفته گذشته در سفارت هندوستان در کابل محکوم کرده. اما تمرکز اوباما بر افغانستان بر پایه خوش‌خیالی نیست. او می‌خواهد کمک غیرنظامی بیشتری به افغانستان و عراق بفرستد اما معلوم نیست این پول بتواند رشد اقتصادی را بالا ببرد یا تروریسم را کاهش دهد. او (همانند مک‌کین) خواستار به کار گرفتن نیروهای ناتوی غیرآمریکایی بیشتر در افغانستان و کاهش محدودیت‌های عملیات آنهاست. اما رئیس‌جمهور بعدی آمریکا هر که باشد کار سختی در قانع کردن همکاران متحد برای اعزام بیشتر سربازان به جنگی فرسایشی که هفت سال به درازا کشیده، خواهد داشت. افزایش نیروها در عراق نتیجه‌ای غافلگیرکننده داشت. اوباما در مخالفت با جنگ عراق به شهرت رسید حالا می‌خواهد بر موقعیت افغانستان در کنار مسائلی همچون تروریسم هسته‌ای و نیاز به احیای ائتلافات، تاکید کند. مک‌کین، که زمانی بسیاری از فجایع جنگ عراق را دستاوردهای بزرگ می‌دانست، اکنون از هر موقعیتی برای صحبت در مورد عراق استفاده می‌کند. اما در ضمن مجبور شده با صحبت در مورد افغانستان به اوباما جواب دهد و وعده داده حداقل به همان اندازه که اوباما می‌گوید و حتی شاید بیشتر نیرو به افغانستان اعزام کند.

ترجمه آرش عزیزی
منبع: وب سایت اکونومیست

منبع : روزنامه کارگزاران